ابراهیم اکبری دیزگاه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، با اشاره به سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، گفت: من شخصاً تاثیری در معرفی و برندسازی پدیدآورندگان به واسطه نمایشگاه ندیدم. البته با معرفیِ کتاب موافقم ولی برندسازی نویسنده را نمی‌فهمم.
وی تاکید کرد: کتاب و کلمه؛ فرش و زعفران و پسته نیست که به بومش توجه و تاکید کنیم. در جهان، فقط کلمه‌ای که «جوهر» داشته باشد می‌ماند و اثر می‌گذارد، مابقی هوا می‌شود و می‌رود.
غیبت نویسنده الزامی است
برنده جایزه جلال در سال ۱۴۰۲ تصریح کرد: نویسنده با کلماتش با دیگران ربط و نسبت برقرار می‌کند از این رهگذر من معقتدم اصلاً لزومی ندارد نویسنده در کنارِ کتاب و کلماتش حاضر شود و متصل به دیگران بگوید «این را من نوشتم و بخرید» او کلمات را احضار کرده که به وجودش شهادت بدهند، بنابراین غیبت نویسنده الزامی است و حضورش سخت غیرضرور است.
اکبری دیزگاه اضافه کرد: دو کتاب از بنده در نمایشگاه امسال خواهد بود؛ «یسبحون» مجموعه ۱۸ روایت قرآنی و کتاب «از سلاخ‌خانه تا مهدیه» که روایتی از زندگی شاغلام محمدی در مصاحبت شیخ احمد کافیاست.
نویسنده رمان «بیروط» تصریح کرد: بنیاد نمایشگاه بر حضور است که مخاطبان کتاب به تماشای کلمات بیایند و بعد خرید کنند. فلذا فروش مجازی در ایام نمایشگاه به نوعی با فلسفه نمایشگاه تعارض دارد و در این امر من واهمه می‌بینم. اولی‌تر آن است فروشِ مجازی پس از نمایشگاه باشد.
نظر شما