به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ناصر پروانی، شامگاه ۱۲ خرداد در کارگاه «شب‌های پروانه‌ای» که در خانه نیما یوشیج برگزار شد، عنوان کرد: نیما در ابتدا به سبک کلاسیک خراسانی شعر می‌سرود و اشعار او مطابق با اصول شعری قدیم، دارای وزن، قافیه و عروض شعر کلاسیک بودند؛ اما این نوع شعر آن چیزی نبود که نیما سودای آن را در سر داشت. او چیزی فراتر از قالب‌های معین و از پیش تعیین شده می‌خواست همان طور که خود گفته که ما درست به دوره‌ای رسیده‌ایم که شعر مرده است. مسیر تنگ و محدودی که قدما داشته‌اند به پایان رسیده است. انتهای دیوار است و راه کور شده است.

وی افزود: آشنایی نیما با زبان فرانسه و مطالعه اشعار شاعران اروپایی، دریچه‌ای جدید به ذهن او گشود و با دگرگونی ساختار، قالب و فرم شعر کهن، سبکی نو ارائه کرد.

در این جلسه تعدادی از دانشجویان به خواندن شعرهایی از نیما پرداختند و دانشجویان بین‌الملل هم شعر نو با زبان هندو خواندند و پروانی به تحلیل و بررسی اشعار دانشجویان پرداخت.