سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - رضا طوسی، نویسنده: جهان امروز، تمدن، فرهنگ، دانش، پیشرفت و توسعه خود را مدیون قلم و نوشتن است. قلم وسیله‌ای برای خلق کردن و نوشتن ابزاری برای ثبت تاریخ، فرهنگ و انتقال آن به نسل‌های آینده است، در واقع قلم، حافظ واقعی هویت تاریخی ما بوده است.

سندیتی که در تاریخ مکتوب ملتها وجود دارد در بیان شفاهی آنها نیست. چرا که سخن و بیان فرار هستند و به اندازه تاریخِ مکتوب، دقیق وعمیق نیستند. به طور مثال اگر یک اتفاق تاریخی مکتوب نشود در طول تاریخ، دچار جرح و تعدیل و بعضاً واژگونگی شده وهویت و حقیقت خود را از دست می دهد و خروجی آن چیزی می شود که با حادثه اولیه فاصله زیاد دارد. ما نمونه‌های آن را در روایت های آئینی و مذهبی خود می بینیم که با سلیقه ها و اغراض سیاسی و خرافه ها آمیخته شده و تصویری از آن واقعه به ما می دهند که عقل و منطق نمی تواند آن را بپذیرد.

روز قلم در جامعه ما ریشه در تاریخ ایران باستان دارد. تاریخی پُر ازجشن‌ها و مراسم های سنتی با حکایت های شیرین و جذاب. یکی از این مراسم ها جشن تیرگان است که خاستگاه آئینی و افسانه ایی دارد. آئینی از آن جهت که ریشه در فرهنگ و ادیان میترایی و زردشتی دارد و داستان مبارزه «ستاره باران» و یا «تیشتر» را با دیو خشکسالی بیان می کند که در سیزدهم تیرماه هرسال برگزارمی شد، و افسانه ایی از آن جهت که موضوع آرش کمانگیر و تعیین مرز ایران با توران زمین را روایت می کند.

البته نظر دیگری هم وجود دارد که ما را ارجاع می دهد به پاسداشت هوشنگ شاه پادشاه پیشدادی ایران زمین از کاتبان که به تمامی مردم دنیا دستور می دهد در سیزدهم تیر ماه هر سال جشنی به پا کنند و به منظور تجلیل از کاتبان همه مردم لباس آنها را بپوشند.

علت نام گذاری چهاردهم تیر ماه به عنوان «روز قلم» به سال ۱۳۸۱ بر می گردد که اعضای انجمن قلم ایران پس از مدتها جستجو در اختصاص یک روز خاص برای تجلیل از اهالی فرهنگ و قلم، چهاردهم تیر ماه را انتخاب کردند تا ضمن احترام به تاریخ و فرهنگ ملی فرصتی فراهم شود جهت سپاس از نویسندگان که خوشبختانه توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی مورد تائید قرار گرفت.

شایسته است که این روز را به تمامی فعالان این عرصه تبریک بگوییم.