به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب به وظایف و مسئولیت‌های روابط عمومی‌ها می‌پردازد و از نثر منحصر بفرد و روان برخوردار است بنظرم مخاطب عام وخاص را خوب می شناسد و آشنا به دنیای مخاطب شناسی است و از قدرت اقناعی و ترغیبی بسیار خوبی بر خوردار است. کتاب به زبان ساده و بهتر بگویم عامه مردم نوشته شده ازمثال و فلاش بک فراوان استفاده شده واین امتیاز محسوب می‌شود. گرچه محتوای برای مخاطب خاص و روابط عمومی‌هاست اما زبان ارتباطی نازل شده است که آن را باید به فال نیک گرفت.در دنیای نویسندگان ما برای مطبوعات ساده نویسی هنری است که بسیار کم به چشم می خورد بدون تردید هرچه ساده تر علمی تر و قابل درک تر.کلهر هم به تعاریف و تشریح می پردازد و هم بیشتر به انتقاد، یعنی هم علمی نویس است و هم منتقد برخی روابط عمومی ها و مدیران مجیزه دوست، هم برخی خبرنگاران را با روحیه چگوارایی می بیند و در عین حال دوستدار کارت هدیه، اوبرای کسی نوشابه بازنمی کند، نوشتارش مصداق اتاق شیشه ای است.

کلهر محتوای علمی خاص رابه سان کتاب‌های آموزشی تعلیم نمی‌دهد ولی هزار تو های روابط پیچیده و منفعت طلبانه در حوزه روابط عمومی ها را خوب گرا می‌دهد به نحوی که فکر می کنی چطور یک مهندس اینقدر خوب روابط عمومی‌هاو خط و مشی شان را می شناسد. حسین گلهر استادانه با مخاطب عام وخاص ارتباط برقرار می کند.کتابهای زیادی در زمینه روزنامه نگاری و روابط عموی نوشته شده است، ولی براستی این کتاب چیز دیگری است.

سه فصل اول کتاب درباره این است که اصلاً باید با چه کسانی در داخل و خارج سازمان ارتباط بگیریم. در فصول ۴ تا ۸ به روش‌های تولید محتوای اثربخش به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین وظایف واحد روابط عمومی اشاره شده است. در هفت فصل بعدی، یعنی تا ۹ تا ۱۵ به این موضوع اشاره شده است که مخاطب هدف را کجا می‌توان پیدا کرد، به او چه بگوییم و برایش چه کار کنیم که پیام مان را دریافت کند. فصول ۱۶ تا ۱۹ درباره راه‌حل‌های گوناگون واحد روابط عمومی برای حل مسائل شرکت‌ها و نحوه سنجش واثربخشی آنهاست. و در فصل آخر نکاتی بررسی شده‌اند که به کمک آنها می‌توان با همکاران باسابقه‌تر حوزه روابط عمومی ارتباط مؤثری برقرار کرد. کتاب ابتدا به تعریف روابط، عمومی از دیدگاه صاحب نظران می پردازد کنکاشی در باره کار سخت روابط عمومی ها را دارد که بنا به تعریف هم سازمان راضی باشد و هم مشتری.

همچنین کتاب به روابط درون سازمانی و برون سازمانی اشاره می کند و نقش روابط عمومی درون سازمانی و برون سازمانی را می کاود توصیه می کند برای موفقیت اول به سازماندهی داخلی بپردازند و سپس مخاطب یا مشتری را راضی و اقناع نمایند. مبادی ها را شناسایی و کنترل کنند و نقاط تماس با مشتری را بشناسند و برای هرکدام اسلوب‌های ارتباطی داشته باشند.روابط عمومی‌ها سعی در بهبود تصور از برند شرکت داشته باشند و با اخلاق گرایی امور سازمان و چهره سازمان را در ذهن مخاطب مثبت ارائه نمایند ولی در صدد رفع شبهات و ذوب افق ها داشته باشند.

بسیاری از مردم و مدیران خبر ندارند مسئولیت، کارکرد و دامنه اختیارات روابط عمومی‌ها چیست. کلهر به روشنی و دقیق اشاره می کند که: روابط عمومی دلال خبر، مدیر شبکه اجتماعی، نصاب بنر، مدیر خرید هدیه یا برگزار کننده همایش نیست، هرچند این مسئولیت‌ها را به‌عنوان بخشی از شغلش پذیرفته است. در حقیقت بخش روابط عمومی باید حساب‌شده و با برنامه‌ریزی، کارا، تامین کننده منافع شرکت و منافع عمومی و دوطرفه باشد.

کلهر در ادامه می نویسد: با این تفاسیر، اگر سازمان آدم باشد، روابط عمومی دهانش است، مرز بین سازمان و مخاطب است، همان جایی است که آدم‌های داخل با آدم‌های بیرون مماس می‌شوند. پس کارشناس این حوزه نه‌تنها باید خود را در امتداد تمام مرزهای سازمان، بلکه باید مثل شبکه عصبی خودش را پهن کند تا کل ارتباطات داخل سازمان را هم یکپارچه کند.

کتاب «روابط خیلی عمومی» پر از مثال‌ها و چالش‌هایی است که مدیران واحد روابط عمومی هر روز در کشورمان با آن مواجه می‌شوند.در این کتاب به بررسی چالش های روابط، عمومی در ایران با چاشنی طنز پرداخته شده است.

نویسنده بر این اعتقاد است که مردم جامعه ایران و مدیران شرکت‌ها با روابط عمومی آشنا نیستند. در عین حال اضافه می کند که مردم آمریکا هم بر اساس بررسی ها با این رشته آشنا نیستند و بدتر از این خود روابط، عمومی‌ها هم در باره این رشته اتفاق نظر ندارند و هرکدام ساز خود رامی زنند. کتاب بیشتر به نثر و مرور خاطرات (فلاش بک) هم مخاطب خاص را در نظر دارد و هم به مخاطب خاص توجه دارد.بنظرم در بین کتاب‌های روابط عمومی هم سطح از نثرروان، منحصر بفرد وخوبی برخوردار است و می تواند راهنمای خوبی باشد واغازگریک خط منحصر بفرد ویک نثر و سبک وسیاق عالی در روایط عمومی هاست و از این به بعد توقعات را از نویسندگان این حوزه بالاتر خواهد برد.

کتاب روابط خیلی عمومی در ۲۰ فصل به اضافه حرف آخر در سال ۱۴۰۲ توسط انتشارات آریانا قلم منتشر شده است.