زینب امیدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در یاسوج با بیان اینکه وقایع این کتاب در بیمارستان شهید جلیل اتفاق می‌افتد، بیان کرد: بیمارستانی که همه ما با شنیدن نامش اضطراب می گرفتیم و سعی می‌کردیم مسیر عبورمان را عوض کنیم، بیمارستانی که برای خیلی‌ها یادآور خاطرات تلخ از دست دادن عزیزانشان است.

وی افزود: آرن وتلسن در «کتاب فلسفه درد» می نویسد: «زندگی شامل قرار گرفتن در معرض درد در هر ثانیه است، نه لزوماً به عنوان یک واقعیت همیشگی، اما همیشه به عنوان یک احتمال» همه ما در معرض این درد قرار گرفتیم، چیزی که انحصاری نبود و یک درد همه‌گیر بود.

نویسنده کتاب «کلمات این کتاب درد می کشند؟» با اشاره به نام‌گذاری کتاب گفت: هنگامی که وقایع روز اول ورود کووید به استان را می خوانیم با درد شروع می‌شود و ادامه آن نیز دردآور است. فقر، درد، عدم آگاهی از بیماری و کمبود امکانات و تجهیزات دردآور است.

امیدی با تاکید بر اینکه نگرش آدم‌ها به اتفاقات درد را بیشتر می کند، تصریح کرد: اینکه یک بیمار از افشای بیماری کووید خود بترسد غم انگیز بود و غم انگیزتر دید اطرافیان نسبت به بیمار است؛ زیرا بیمار علاوه بر وضعیت جسمی نامناسب وضعیت روحی به مراتب بدتری را پشت سر می‌گذارد.

وی ادامه داد: هنگامی که بیمارستان شبیه میدان جنگ باشد به معنای وضعیت بحرانی است و آن هنگام محرومیت‌ها و نداشتن‌ها خود را نشان می دهند.

امیدی به موضوع کتاب اشاره و خاطرنشان کرد: کتاب «کلمات این کتاب درد می‌کشند» روایتی از روزهای سخت مردم استان در دوران کرونا است، روزهایی پر از دلهره که گاهی تا چند ماه بیمار و خانواده‌اش درگیر ویروس می‌شدند.

این نویسنده اضافه کرد: کتاب سختی‌های کادر درمان در دوران شیوع کرونا از اسفند سال ۱۳۹۸ که اولین مورد از ویروس کرونا شناسایی شد تا اردیبهشت ۱۴۰۰ را به تصویر می‌کشد.

وی با بیان اینکه سختی‌ها را تا کتاب نخوانیم نمی توانیم درک کنیم، گفت: راوی کتاب دکتر سعید جاودان سیرت، پزشک خوب، متعهد و متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری است. او روزهای سختی را تجربه کرد و مثل یک دوست در کنار بیمارانش همیشه حضور داشت.

امیدی خاطرنشان کرد: این بیماری که به سرعت جسم و روح بشر را تحت تاثیر قرار داد و قربانی‌های زیادی گرفت می‌تواند برای ما دستاوردهایی داشته باشد و متوجه ضعف در زیر ساخت‌ها شدیم.

این نویسنده با تاکید بر اینکه در زمان کرونا استان کمبود امکانات خود را نشان داد، گفت: در کنار هم بودن‌ها برای مبارزه با این بیماری نقطه قوت این شرایط بد بود و این به معنای این است که خودگذشتن‌ها در جامعه ما نقش پررنگی دارد.

امیدی عنوان کرد: شاید باز هم بشر یک روز با یک ویروس جدید روبرو شود همانطور که ما از شیوع یک بیماری در میان مردم در سال های دور در استانمان شنیده بودیم بنابراین کتاب «کلماتی که درد می‌کشند» اطلاعات خوبی از شیوه درمان کووید ۱۹ در استان در اختیار مخاطب قرار می دهد.

این نویسنده یادآور شد: در کنار لبخندهایی که برای همیشه برای ما خاطره شدند، گاهی اشک شوق بر چهره ناامید یک بیمار بعد از بهبود تصویر قشنگی در خاطرمان می سازد. برای من نگرش آدم‌ها و کمبودها قسمت غم انگیزتر کتاب است، نداشتن دارو و تجهیزات مراقبتی و جایی که مراحل پُر کردن کپسول‌های بیمارستان و کمبود مخزن اکسیژن رسانی مناسب را داریم.

امیدی با بیان اینکه سال اول شیوع کرونا خیلی مردم را از هم دور کرد، گفت: سال اول شیوع کرونا حتی جرات دست دادن به هم را نداشتیم. طرح روی جلد کتاب طرح یک ماسک است با تصویری از ویروس کووید ۱۹ روی آنکه طرح خوبی برای معرفی کتاب است زیرا اکنون ماسک برای بشر نشانه‌ای از کووید ۱۹ شده است.

وی با اشاره به اینکه ما فرزندان دنای سترگ کهگیلویه و بویراحمد مثل همیشه سختی‌ها و رنج ها را پشت سر گذاشتیم، گفت: عشق، امید و تلاش مثل یک پل ما را در رسیدن به هر آنچه که بخواهیم می رساند.

نویسنده کتاب «کلمات این کتاب درد می‌کشند» گفت: امیدوارم که جهان، جهانی پر از صلح، امید و مهر و بدون از جنگ، گرسنگی، آوارگی و بیماری برای تمام کودکان جهان باشد.