به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «او که دوست من بود» نوشته ناهید رحیمی و هادی جعفری با تصویرگری حدیث محمودیان درباره دوستی است؛ دوستی‌هایی که فکر می‌کنیم واقعاً دوست‌مان هستند و نیستند و دوستی‌ای که حضورش را به صورت مستقیم احساس نمی‌کنیم اما هست و به ما کمک می‌کند. دوستِ نامرئی این کتاب، باران است؛ قطره‌های ریز و درشتی که شفاف و زلال بر زمین میفتد و دل آدم‌ها را هم زلال می‌کند.
در معرفی این اثر از سوی ناشر آمده است: «آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که بین آدم‌های زیادی که ما فکر می‌کنیم دوست ما هستند چند نفر از آنها واقعاً دوست ما هستند؟ اصلاً یک دوست واقعی چه شکلی است؟ چه فرقی با باقی کسانی که ما فکر می‌کنیم دوست ما هستند، دارد؟ در این کتاب قرار است با یک داستان جذاب در مورد چیزهایی که در مورد دوستی‌ها می‌دانیم حسابی غافلگیر شویم و بفهمیم اطرافیان ما گاهی آنطور که ما فکر می‌کنیم دوست ما نیستند و برعکس دوستان واقعی چه خصوصیاتی دارند.».
در بخشی از متن این کتاب می‌خوانیم:
نینا مثل هر روز صبح باید منتظر لاله دخترِ صاحبخانه باشد؛ لاله بعد از صبحانه‌اش برای بازی با او به مطبخ می‌آید. اما با دیدن نینا سر جایش می‌ایستد و اَخم می‌کند: «هی… دیگر لازم نیست با من بازی کنی.»
بعد رویش را برمی‌گرداند و از پله‌ها بالا می‌رود. نینا با تعجب زیر لب زمزمه می‌کند: «چی شده؟ لاله که دوست من بود!»
اطلاعات بیشتر:
کتاب کودک «او که دوست من بود» نوشته ناهید رحیمی و هادی جعفری با تصویرگری حدیث محمودیان در ۴۰ صفحه مصور رنگی، شمارگان سه هزار نسخه و به بهای ۶۵ هزار تومان از سوی نشر کتابک منتشر شده است.
نظر شما