سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کتاب «درخشش در قاب» نوشته کوروش حسینی به همت انتشارات بنیاد سینمایی فارابی در ۲۷۱ صفحه و با قیمت ۲۹۰ هزار تومان در قطع رقعی روانه بازار نشر شده است. این کتاب در دسته ادبیات معاصر و با موضوع سینما و بازیگری، برای علاقه‌مندان می‌تواند جالب توجه باشد.
کتاب «درخشش در قاب» آموزش بازیگری در سینما است که نویسنده این کتاب در ۵ بخش و ۲۲ جلسه به آموزش بازیگری پرداخته است. ساختار و نوع نوشتار کتاب به نوعی است شخص حس می‌کند در کلاس درس نشسته است و نویسنده لحظه به لحظه کلاس را روایت کرده است.
این کتاب علاوه بر مقدمه و بخش آخر و حرف اول که در ابتدا و انتهای کتاب است، ۵ بخش در رابطه با بدن بازیگر و بیان و بازیگری در قاب و اخلاق در صحنه سینما دارد که در مجموع روایت ۲۲ جلسه کلاس است.
در پشت جلد این کتاب نوشته شده است: «چگونه می توان بازیگر شد؟ این کتاب حاصل تجربیات نویسنده در زمینه آموزش بازیگری است و تلاش می کند به پرسش بالا تا حد امکان پاسخ دهد. روش‌ها و تمرین هایی در این کتاب معرفی شده و توضیح داده شده اند و با زبانی ساده و قابل فهم به طور کامل و کاربردی در دسترین مخاطبان قرار گرفته اند. در این کتاب فضای کلاس آموزش بازیگری طوری بازسازی شده است که خواننده خود را در کلاس تصور می کند و اتفاقات آن را می تواند در ذهن خود تداعی کند. درخشش در قاب راهنمایی عملی و کاربردی است. که با پرهیز از حرفهای کلیشه ای و تکراری و شعارهای بی فایده راه و روش درست بازیگری را به مخاطب نشان می دهد و می آموزد. در این کتاب نویسنده با توضیح متود های بازیگری برای هنر جویانی فرضی تلاش می کند هنرجو را در مسیری درست قرار دهد تا از آسیب های جسمی و روحی مصون بماند خواننده با استفاده از این کتاب و پیروی از شیوه آن می تواند این مسیر دشوار و طاقت فرسا را به سلامت طی کند و به هدف خویش برسد. از آنجا که تمرین های این کتاب پیشتر آزموده شده اند. به جرئت می توان آنها را کارآمد و نتیجه بخش دانست.»
همچنین حسینی در مقدمه کتاب نوشته است: «همه چیز از زمانی شروع شد که با اینکه می‌دانستم انگار ناگهان به کشفی دوباره رسیدم اکثر مردم بسیار دوست دارند بازیگر شوند. شاید در دنیای دیروز، آرزوها فرق میکرد اما امروزه بازیگری یکی از آرزوهایی است که بسیاری از افراد با هر درجه شغلی دوست دارند به آن برسند. من در اینجا نمی‌خواهم به جنبه‌های روانی و اجتماعی و نیز به آسیب‌شناسی این امر بپردازم و بگویم چه سودها یا - اگر همه بازیگر شوند یا حتی بخواهند به این موضوع فکر کنند - چه ضررهایی ممکن است برای فرد یا جامعه داشته باشد. موضوع مهمی که ذهن اکثر مراجعه‌کنندگان به من را مشغول کرده این است چطور می‌شود بازیگر شد؟ جالب این جاست که موضوع مهم برای من نیز همین است، چطور می‌شود بازیگر شد؟ سؤال مراجعه کنندگان حرکتی است به سوی تحقق رویاهایشان اما سؤال من هنوز سر جایش باقی است واقعاً چطور می‌شود بازیگر شد؟
روش‌های زیادی برای ورود به این رشته وجود دارد آموزش درست می‌تواند به ورود خوب فرد به این رشته و ماندگاری در آن کمک کند. حتی در مواردی فرد به این شناخت می‌رسد که اصلاً این کاره نیست و در انتها با درکی درست به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند بازیگر شود با این حال در نهایت به فهمی درست از سینما دست می‌یابد و از آن به بعد با تحلیل‌های درست دست کم از تماشای فیلم لذتی بیش تر می‌برد و در تشخیص فیلم‌های خوب از بد مهارت پیدا می‌کند. آموزش‌های غلط به شدت تخریبی عمل می‌کنند. هنرجوهایی که ذهنیتی از موضوع این رشته ندارند، با آموزش بد، به قول معروف استخوان‌هایشان بد به هم جوش می‌خورند و زمانی این ضعف بروز پیدا می‌کند که در ماراتن این فن قرار می‌گیرند و در مسیر تحلیل می‌روند و کم کم محو می‌شوند. این دست از افراد هنگام مواجه شدن با آموزش درست مواضعی سرسختانه می‌گیرند و مربی مجبور می‌شود که با تکنیک درست همان استخوان‌های بدجوش خورده را دوباره جراحی و برای جوش خوردن مناسب جاگذاری کند. این مثال و تشبیه ممکن است برای هنرجو دردناک باشد، چون باید همان آموخته‌هایش را که حتی شاید در آنها قدرتمند و با تحسین و تشویق هم مواجه شده باشد - دور بیندازد و همچون نوآموزها روشی جدید را از ابتدا یاد بگیرد. مهمترین مسئله این است که او وقت با ارزش خودش را از دست داده است.
در هنر دیدگاه ها و اعتقادات شخصی و فلسفی و اجتماعی هیچکس - که آن را به طور خلاصه سلیقه شخصی می‌نامم - وحی منزل نیست. یک هنرجوی باهوش از راه مطالعات بیشتر و کسب تجربه می‌تواند قدرت تشخیص خودش را بالا ببرد و از هرکس و هر چیز برای خودش نکاتی را بیاموزد که به دردش بخورند. زمانی در یکی از برنامه‌های تلویزیونی و وب‌سایت‌های مهم سینمایی از مردم برای انتخاب بازیگر برتر کشور نظرسنجی کردند، در کمال تعجب بازیگری بیشترین رأی را به دست آورد که در حد استانداردهای بازیگری هم نبود و فقط به واسطه چهره‌اش و حرکت‌هایی که برای مردم دوست داشتنی بودند، این عنوان را کسب کرده بود. این بازیگر در آثارش فقط یک تیپ را در چند سال متوالی تکرار کرده که به نظر بنده در این تیپ‌سازی هم نقص‌های زیادی داشته است. در ادامه درباره تفاوت تیپ و شخصیت توضیح داده می‌شود به علاوه، بازیگر مذکور حتی یک بار هم در جشنواره‌های معتبر سینمایی کشور برنده با نامزد جایزه نشده است و در نگاه منتقدان و اهل فن هم جایگاه ویژه‌ای ندارد. بنابراین نمی‌توانیم براساس رای اکثر مردم بازیگری را خوب و ماهر بدانیم. البته شاید این نوع نگاه در آینده تغییر کند و صرفاً جذابیت‌های ظاهری و رفتاری بازیگر ملاک انتخاب قرار نگیرند. بارها اتفاق افتاده که با حضور یک بازیگر تازه وارد، معیار جذابیت برای مردم تغییر کرده و بازیگر محبوب قبلی کاملاً محو شده است با این حال، بازیگران موفق و قدرتمند سینما همچنان به عنوان شاخص به کارشان ادامه می‌دهند و بعد از بازنشستگی‌شان هم جایگزینی ندارند. این‌ها موضوعاتی‌اند که ذهنم را درگیر کرده‌اند. با آنکه اصلاً اسمی در این رشته ندارم افراد بسیاری به قصد بازیگر شدن به من مراجعه می‌کنند. حالا تصور کنید چقدر علاقه‌مند بازیگری به دفترهای تهیه فیلم و کارگردان‌های صاحب نام کشور مراجعه می‌کنند و این امر ممکن است چه برخوردها و بازخوردهایی را موجب شود.
خواهرزاده‌ام ماریا از مدت‌ها پیش به بازیگر شدن علاقه نشان داده بود و همیشه دوست داشت در کارهای من حضور داشته باشد و از نزدیک جریان فیلم‌سازی را ببیند. اکنون بهترین موقعیت است که بتوانم برای او کار کنم و مهم تر از آن خودم نیز در چالشی ویژه قرار بگیرم و از آموزشی صحیح نتایجی برای خودم کسب کنم.»
نظر شما