طیبه دربان، نویسنده این کتاب به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، گفت: من نوشتن و نویسندگی را عاشقانه دوست دارم. نوشتنی که وقتی قلم در دست می‌گیری خودش بر کاغذ جاری می‌شود می‌نویسد و می‌گوید و داستان سرایی می‌کند و هر آنچه که در درون دارد بر دل کاغذ می‌نگارد.
وی افزود: جذاب‌ترین زنگ تفریح من نوشتن است که خودش می‌آید و تو می‌نویسی. از حدود ۲۰ سال پیش نوشتن را شروع کردم ولی علاقه دوچندان من برای چاپ آثارم حدوداً ازچند سال پیش شروع شد و امید این را دارم که نوشتن‌هایم علاوه بر زمان و مکان بر دل‌ها همیشه جاوید باشد.
به گفته او، قشنگ‌ترین رسالت من، نوشتن دلنوشته‌هایم هست چون بر قلبم جاری می‌شود و عاشقانه بر دل دفتر می‌نگارم مانند الهامی است که لحظه‌ای می‌آید باید پاسش بدارم و نون و القلم و ما یسطرون را برایش اجرا کنم. نیت و قصد قلبی من از نوشتن این است که با تک‌تک سلول‌هایم و تمام قلبم فریاد بزنم که خدا هست و خدا هست! خدا همانا شادی لذت و حضور در لحظه است. اگر با جان دل ببینیم و درکش کنیم و وصل شویم به سرزمین وجود.
این نویسنده اضافه کرد: سبک نوشتن ساده و روان را خیلی دوست دارم. عاشق مولانا و شعرهایش هستم. کتاب و کتابخوانی، بهترین و سریع‌ترین کاربردی است که می‌توان برای پیشرفت و سرزندگی و ترقی یک جامعه به کار برد.
دربان خاطر نشان کرد: باید نسل امروز بیشتر با کتاب عجین باشد. آثار پیشینیان را باید خوب مطالعه کنند. با برنامه‌ریزی‌های حساب‌شده می‌توان سرانه مطالعه را در کشور بالا برد.
وی ادامه داد: «پروانه در قفس»، به ما یاد می‌دهد که برای اینکه به کمال برسیم، اول باید بر خود سخت بگیریم. باید نخست خود را بشناسیم تا بتوانیم خدای خود را بشناسیم. مسیر خداشناسی از خودشناسی است.
دربان اضافه کرد: از خدا می خواهم که کتابخوان‌ها پایدار باشند و با ترویج کتابخوانی بتوانند گامی موثر در آگاهی جامعه داشته باشند. به امید روزی که سرانه مطالعه هر ایرانی از آمار جهانی بیشتر شود.
کتاب «پروانه در قفس»، مجموعه دلنوشته‌های ادبی طیبه دربان، نویسنده هرمزگانی، با ویراستاری فاطیما یزدانی، در قطع رقعی و ۱۰۰ صفحه در ماه جاری توسط انتشارات نویسندگان پارس در شیراز منتشر شده است.ابزارک تصویر
نظر شما