اميريان به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: از زماني كه سينما به وجود آمد اقتباس از ادبيات وجود داشت. در غرب به اين موضوع اهميت زيادي داده مي‌شود ولي در سينماي ايران چند فيلم سينمايي اقتباسي توليد و ساخته شده است.
وي ادامه داد: در آغاز سينما در ايران «عبدالحسين سپنتا» فيلمي را براساس شاهنامه ساخت ولي اين روند هيچ‌گاه به شكل مستمر ادامه پيدا نكرد و به ساخت تعدادي فيلم اقتباسي در سال‌هاي بعد اكتفا شد.
به اعتقاد اميريان، تا زماني كه وظايف كارگردان، تهيه‌كننده و فيلمنامه‌نويس به درستي تعريف نشود ارتباط درستي در اين عرصه شكل نمي‌گيرد و جايگاه فيلمنامه‌نويس به عنوان مهمترين عنصر يك اثر سينمايي شناخته نخواهد شد.
وي افزود: در كشور ما هميشه گفته مي‌شود مشكل فيلمنامه داريم در حالي كه اين مشكل كارگردان و تهيه‌كننده است كه مي‌گويند فيلمنامه مناسب نداريم. چون تهيه‌كننده از بودجه ميلياردي كه براي ساخت يك فيلم مي‌گذارد كمترين دستمزد را به فيلمنامه‌نويس اختصاص مي‌دهد در حالي كه در غرب بيشترين سرمايه‌گذاري روي فيلمنامه يك فيلم صورت مي‌گيرد.
اميريان با بيان اينكه فيلمنامه‌نويس بايد براي فيلمنامه‌اي كه مي‌نويسد اهميت قايل باشد، گفت: فرد فيلمنامه‌نويس بايد ماه‌ها تحقيق و پژوهش كند. او مسوول ديالوگ است كه نقش بسيار مهمي در يك فيلم دارد.
وي افزود: در غرب تمامي آثار پر فروش ادبي تصويري شده‌اند و براي اين كار تهيه‌كننده بازارياب دارد تا آثار خوب ادبي را براي توليد فيلم سينمايي بررسي و انتخاب كند.
وي معتقد است، سينماي ايران نيازمند حمايت است و بايد مسوولان فرهنگي روي ذخاير ادبي سرمايه‌گذاري كنند.
«آخرين نبرد»، «بهشت منتظر مى‌ماند» و «نفوذي» از جمله فيلمنامه‌هاي توليد شده اين نويسنده هستند.
شنبه ۲۳ مرداد ۱۳۸۹ - ۱۲:۰۶
نظر شما