نوری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره نخستین مجموعه شعرش گفت: شعرهای این دفتر در قالب سپید و طی 6 سال اخیر سروده شده‌اند. حدود 59 قطعه شعر برای این مجموعه در نظر گرفته‌ام که در 109 صفحه منتشر می‌شود.

وی ادامه داد: عشق، طنز و اجتماع مضمون کلی شعرهای من هستند. البته طنز نه به عنوان فضای شعرها بلکه به نوعی رفتار با طنز و نگاهی دیگر به این پدیده است.

این شاعر در پاسخ به این پرسش که شعرهایش از دیدگاه او چه ویژگی‌هایی دارند اظهار داشت: شعر من ترکیبی از پرداختن به فرم، تصویر و تکنیک‌های زبانی است. معتقدم هیچ‌یک از این عناصر و ویژگی‌ها به تنهایی بار شعر را پیش نمی‌‌برند.

وی در تشریح بیشتر این امر توضیح داد: ساختار این شعرها، خود را تعریف می‌کنند. به سلامت زبان در شعر اهمیت می‌دهم. معتقدم تعریفی که برای نخستین‌بار از باز‌ی‌های زبانی ارائه شد در حال حاضر به زبان‌بازی در شعر تبدیل شده است.

نوری افزود: به‌کارگیری تکنیک‌ها و بازی‌های زبانی تا حد معمول در شعر مناسب است اما به نظر من استفاده از تکنیک‌های زبانی افراطی به شعر لطمه می‌زند. درباره شعرهای خودم نیز باید بگویم در این سروده‌ها بازی‌های زبانی وجود ندارد اما در ژرفای آن‌ها بازی با زبان دیده می‌شود.

وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که در شعر وامدار و متاثر از چه شاعرانی است گفت: به باور من شاعران به لحاظ ذهنی و نه زبانی وامدار یکدیگر هستند. من نیز در شعر وامدار تمام شاعرانی هستم که شعرهای آن‌ها را خوانده‌ام.

علیرضا نوری متولد همدان، کارشناس‌ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه همدان است. وی فعالیت جدی‌اش در حوزه شعر را از سال 1375 آغاز کرده است.

نخستین دفتر شعر نوری با عنوان «دلقک‌ها گریه می‌کنند» مجوز انتشار را دریافت کرده و به زودی توسط نشر آهنگ‌دیگر روانه بازار کتاب می‌شود.