به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) امین فقیری در گفت‌وگو با ایسنا، درباره حال و هوای این روزهای خود در قرنطینه خانگی اظهار کرد: من قبلا به خاطر پادرد بیشتر در خانه بودم. اما از زمانی که حالت دستوری برای خانه ماندن وجود دارد - دستور از طرف خود پدیده کرونا - آدم احساس زور می‌کند و انگار در زندان است. ولی خب قبل از این پدیده هم در خانه بودم، اما به این شکل به من فشار نمی‌آمد، حالا به خاطر کرونا بیشتر به من فشار می‌آید، البته خدا را شکر از نظر سلامتی مشکلی ندارم.
او درباره فعالیت‌های ادبی‌اش در این روزها گفت: در این روزها به خاطر فکر و ذکری که به خاطر آینده نامعلوم داریم، من برای خودم کاری نکرده‌ام. اما دارم مجموعه طنزی از نویسنده‌های بزرگ جهان جمع می‌کنم و خودم هم برای آن مقدمه کوچکی می‌نویسم. در واقع خودم را به کارهای طنز مشغول کرده‌ام تا کمی این اوضاع را فراموش کنم. از کسانی مانند وودی آلن، اُ.هنری (البته ا.هنری به طنز مشهور نیست اما در داستان‌هایش طنز تلخی وجود دارد و در پایان داستان‌هایش خنده قبا سوختگی یا خنده خشمگینامه به آدم دست می‌دهد)، جمیز تربر و دیوید سداریس داستانی انتخاب کرده‌ام. فعلا این کار را انجام می‌دهم.
فقیری درباره وضعیت ادبیات در سال ۹۸ نیز اظهار کرد: چند رمان و مجموعه داستان ایرانی در این سال خواندم که به نظرم خوب بود. روی هم رفته حالت پیشرفت داشت و کارها بهتر از قبل شده بود. فکر می‌کنم دلیل این موضوع تأثیر ادبیات جهانی بر ادبیات ایران است که به مرور کارهای نویسنده‌ها بالا می‌آید و خوب می‌شود.
او همچنین درباره وقایع اجتماعی سال گذشته و اینکه «برخی معتقدند برخی وقایع ناگوار بعدا به شکوفایی ادبی منجر می‌شود و آیا این وضعیت می‌تواند در آثار هنرمندان در سال‌های بعد به شکوفایی برسد؟» بیان کرد: خودم معتقدم و هرکسی را که می‌بینم از سال ۹۸ به عنوان سالی تلخ و بد یاد می‌کند. پایان سال هم که بدتر بود. این وقایع روی آدم‌های حساس تأثیر بیشتری می‌گذارد. نویسنده‌ها و شاعران هم آدهای حساسی هستند و دیر نیست که مطالب زیادی درباره سال ۹۸ بیرون بیاید. خواه ناخواه وقایع این سال و رنج‌های مردم در کار نویسندگان نمود پیدا می‌کند.
امین فقیری در پایان از انتشار کتاب جدیدش با عنوان «اسب‌هایی که با من نامهربان بودند» خبر داد و گفت: این کتاب مجموعه داستان است که سه چهار روز قبل از عید در نشر چشمه از چاپ بیرون آمد. این مجموعه شامل ۱۰ داستان است که حالت مستند داستان و یا خاطره‌مانند دارند. از کودکی تا بزرگی مسائلی را که بر من گذشته، چه خوب و چه بد، این‌ها را نوشته و در این کتاب جمع کرده‌ام.
او درباره فعالیت‌های ادبی‌اش در این روزها گفت: در این روزها به خاطر فکر و ذکری که به خاطر آینده نامعلوم داریم، من برای خودم کاری نکرده‌ام. اما دارم مجموعه طنزی از نویسنده‌های بزرگ جهان جمع می‌کنم و خودم هم برای آن مقدمه کوچکی می‌نویسم. در واقع خودم را به کارهای طنز مشغول کرده‌ام تا کمی این اوضاع را فراموش کنم. از کسانی مانند وودی آلن، اُ.هنری (البته ا.هنری به طنز مشهور نیست اما در داستان‌هایش طنز تلخی وجود دارد و در پایان داستان‌هایش خنده قبا سوختگی یا خنده خشمگینامه به آدم دست می‌دهد)، جمیز تربر و دیوید سداریس داستانی انتخاب کرده‌ام. فعلا این کار را انجام می‌دهم.
فقیری درباره وضعیت ادبیات در سال ۹۸ نیز اظهار کرد: چند رمان و مجموعه داستان ایرانی در این سال خواندم که به نظرم خوب بود. روی هم رفته حالت پیشرفت داشت و کارها بهتر از قبل شده بود. فکر می‌کنم دلیل این موضوع تأثیر ادبیات جهانی بر ادبیات ایران است که به مرور کارهای نویسنده‌ها بالا می‌آید و خوب می‌شود.
او همچنین درباره وقایع اجتماعی سال گذشته و اینکه «برخی معتقدند برخی وقایع ناگوار بعدا به شکوفایی ادبی منجر می‌شود و آیا این وضعیت می‌تواند در آثار هنرمندان در سال‌های بعد به شکوفایی برسد؟» بیان کرد: خودم معتقدم و هرکسی را که می‌بینم از سال ۹۸ به عنوان سالی تلخ و بد یاد می‌کند. پایان سال هم که بدتر بود. این وقایع روی آدم‌های حساس تأثیر بیشتری می‌گذارد. نویسنده‌ها و شاعران هم آدهای حساسی هستند و دیر نیست که مطالب زیادی درباره سال ۹۸ بیرون بیاید. خواه ناخواه وقایع این سال و رنج‌های مردم در کار نویسندگان نمود پیدا می‌کند.
امین فقیری در پایان از انتشار کتاب جدیدش با عنوان «اسب‌هایی که با من نامهربان بودند» خبر داد و گفت: این کتاب مجموعه داستان است که سه چهار روز قبل از عید در نشر چشمه از چاپ بیرون آمد. این مجموعه شامل ۱۰ داستان است که حالت مستند داستان و یا خاطره‌مانند دارند. از کودکی تا بزرگی مسائلی را که بر من گذشته، چه خوب و چه بد، این‌ها را نوشته و در این کتاب جمع کرده‌ام.
نظر شما