خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)_رفیع افتخار*: واقعیت این است که گذر از شیوه‌های سنتی و ورود به دنیای مدرن پروسه‌ای است سخت و صعب که در تبلور شکل فرهنگی به عنوان ضعیف‌ترین بخش ماجرا برای خود ماجراها دارد؛ به‌خصوص زمانی که بر پیکر نحیف آن کرونا هم جولان و ترک‌تازی و میدان‌داری کند.
بله؛ واقعیت این است که ویروس کرونا لطمات جبران‌ناپذیری به بخش‌های مختلف اقتصادی جمله اقتصاد نشر وارد کرده و تنفس ناشران و نویسنده‌ها را به شماره انداخته است. ناشری که چشم امید به برگزاری نمایشگاه کتاب داشت، اینک باید «کاسه چه‌کنم» به دست بگیرد و با تبعات ناشی از تورم لجام‌گسیخته و قیمت سرسام‌آور کاغذ بسازد یا نسازد.
در این میان؛ شاید بگوییم و معتقد باشیم ورود این میهمان ناخوانده، تلنگر و زمینه‌ای است برای ورود و بسط فضاهای جدید نمایشگاهی؛ چیزی که سال‌هاست از آن غافل بوده‌ایم. شکی نیست که تعریف نمایشگاه، محدود به فروش نمی‌شود و کارکرد نمایشگاهی می‌تواند و باید فراتر از یک کار ساده فروش کتاب و کتابفروشی باشد؛ اما از این نکته بسیار مهم نیز نباید غافل ماند که در شرایط فعلی، اولویت، چرخش مالی و درآمد ناشران و به تبع آن نویسندگان و دیگر دست‌اندرکاران این صنعت است.
به بیان دیگر، حال که ناچاریم با این میهمان ناخوانده بسازیم و مصمم به برگزاری نمایشگاه در شکل مجازی آن هستیم، هدف‌گذاری برای برگزاری نمایشگاه همانا باید اقتصادی باشد. اگر برایمان میسر و میسور بود در سال‌های پیشین به تقویت فضاهای دیگر غیرفروش می‌پرداختیم؛ نه در شرایط غیرطبیعی کرونایی!
خلاصه آنکه؛ زمانی که هنوز درگیر و گرفتار چند و چون و ابتدایی‌ترین شکل برگزاری هستیم، سازوکار مربوطه نیز باید در راستا و هماهنگ با رفع نیازهای فعلی باشد؛ نه کپی‌برداری از کشورهایی که سال‌هاست از این مرحله گذر کرده و گذشته‌اند. در نمایشگاه مجازی نیز باید اثر انگشت ناشر و نویسنده هویدا باشد؛ در غیر این صورت آن نمایشگاه حتی موضوع بحث نخواهد بود؛ چه برسد به برپایی! بنابراین در شکل مجازی نیز اولویت اول و اصلی کمک به ناشران و نویسندگان فعال برای زنده نگه داشتن این چرخه مهم فرهنگی است؛ آن‌هم در شکل اقتصادی آن.
* نویسنده حوزه کودک و نوجوان
یکشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۱:۵۱
نظر شما