مایا آنجلو (۲۰۱۴-۱۹۲۸)
نویسنده، فعال حقوق مدنی
مایا آنجلو یکی از شاخص‌ترین نویسندگان، شاعران و مقاله‌نویسان تمامی دوران است. در سال ۱۹۶۹ سال‌ها پیش از آنکه جنبش من-هم مسائل مربوط به تعرض‌ها و تجاوزات جنسی را به مکالمات روزمره بکشاند ، آنجلو در کتاب خاطرات خود «من می‌دانم چرا پرنده در قفس می‌خواند» درباره تجربیات آسیب‌زای کودکی‌اش نوشت. او که یک فعال پرشور حقوق مدنی بود در سال ۲۰۱۱ نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را از باراک اوباما دریافت کرد. سال‌ها پیش از آن در سال ۱۹۸۵ آنجلو مدال ملی هنر را نیز دریافت کرده بود.
خولیا آلوارز (۱۹۵۰)
نویسنده
آثار خولیا آلوارز نویسنده، شاعر و مقاله‌نویس فرهنگ‌ها را به هم پیوند می‌زند و اطلاعات هویتی او و تجربیاتش به عنوان یک امریکایی دومینیکن تبار را ترسیم می‌کند. او که بیشتر با رمان‌های «چگونه دختران گارسیا لهجه خود را از دست دادند» و «در زمانه پروانه‌ها» شناخته می‌شود جوایز زیادی کسب کرده که از میان آنها می‌توان به جایزه پورا بلپره و جوایز امریکایی برای داستان‌های کودکان، جایزه میراث اسپانیایی در ادبیات و جایزه اسکات فیتزجرالد برای دستاوردهای برجسته در ادبیات امریکا اشاره کرد. آلوارز در سال ۲۰۱۴ مدال منی هنر را دریافت کرد.
دنیس اسکات براون (۱۹۳۱)
معمار
دنیس اسکات براون، معمار و برنامه‌ریز شهری در زامبیا، کشوری در شرق افریقا، متولد و در حومه یوهانسبرگ بزرگ شد و حالا در فیلادلفیا زندگی می‌کند. او مشاور پروژه بزرگ مرکز تجارت جهانی نیویورک و پنز لندینگ در فیلادلفیا بود. در سال ۱۹۸۹ اسکات براون مقاله معروف «اتاق بالا؟ تبعیض جنسیتی و سیستم ستاره در معماری» را منتشر کرد که روایت تلاش او برای برابر شناخته شدن با مردان در حرفه‌اش است. از آن زمان او به عنوان مدافع زنان در معماری شناخته شده و از تبعیض‌های جاری در این حرفه انتقاد کرده است.
لورین هنزبری (۱۹۶۵-۱۹۳۰)
نمایش‌نامه‌نویس
لورین هنزبری، نوه یک برده آزاد‌شده در ۲۹ سالگی جوان‌ترین امریکایی و اولین نمایش‌نامه‌نویس سیاه‌پوست بود که توانست به جایزه حلقه منتقدین نیویورک دست یابد. برجسته‌ترین اثر او «کشمشی در آفتاب» حول محور خانواده سیاه‌پوست زحمتکشی در شیکاگو می‌چرخد. نمایش او اولین نمایش‌نامه‌ای بود که توسط یک زن افریقایی-امریکایی در برادوی تولید شد.
.jpg)
زورا نیل هرستون (۱۹۶۰-۱۸۹۱)
رمان‌نویس، انسان‌شناس
زورا نیل هرستون نویسنده‌ای که آثارش به تاریخ اعتبار بخشید در خانواده‌ای که پیش‌تر برده بودند چشم به جهان گشود اما در نخستین شهرستان ثبت‌شده سیاهان در فلوریدا بزرگ شد. علاقه او به هنر از تجربیاتش به عنوان یک زن سیاه‌پوست و مشارکت خانواده‌اش در سیاست شکل گرفت. او لااقل چهار رمان، ۱۰ نمایشنامه و بیش از ۵۰ داستان کوتاه، مقاله و شعر نوشت و همچنین تحقیقات قوم‌نگاری در مورد زندگی روزمره سیاهان داشت. شناخته‌شده‌ترین کتاب او «چشمان‌شان خدا را تماشا می‌کرد» است.
یونیس جانسون (۲۰۱۰-۱۹۱۶)
بنیان‌گذار مجله آبنوس
یونیس جانسون، بنیان‌گذار مجله آبنوس و نام‌گذار آن در آلاباما متولد شد. او در سال ۱۹۶۱ شروع به ارائه نمایشگاه مُد آبنوس کرد که یک نمایش مُد مسافرتی بود و در وهله اول برای مخاطبان سیاه‌پوست ایجاد شد و توانست میلیون‌ها دلار برای تامین هزینه تحصیل دانش‌آموزان سیاه‌پوست جمع‌آوری کند. او همچنین در سال ۱۹۷۴ یک نمایشگاه آرایشی مُد راه‌اندازی کرد که یک خط تولید لوازم آرایش مخصوص رنگین‌پوستان بود. این خط تولید امروز همچنان فعال است و زمانی بزرگ‌ترین شرکت آرایشی بهداشتی متعلق به یک سیاه‌پوست در دنیا به شمار می‌آمد.
اِدنا لِویس (۲۰۰۶-۱۹۱۶)
آشپز، نویسنده
ادنا لویس، مادربزرگ غذای جنوبی بدون شک تعیین‌کننده‌ترین چهره در آشپزی منطقه‌ای امریکاست. لویس در فریتاون ایالت ویرجینیا و خانواده‌ای که پیش‌تر برده بودند متولد شده و اغلب او را پیشگام استفاده از مواد اولیه تازه و فصلی در آشپزی خانگی می‌دانند. او با چهار کتاب آشپزی، از غذاهای سیاه‌پوستان جنوب به عنوان پایه و اساس غذاهای امریکایی حمایت کرد. او سرآشپز کافه نیکلسون معروف در نیویورک‌سیتی بود اما زمان زیادی از سال‌های آخر عمر خود را در جنوب زندگی کرد.
تونی موریسون (۲۰۱۹-۱۹۳۱)
نویسنده
تونی موریسون اولین زن سیاه‌پوست است که موفق شد جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. او نویسنده ۱۱ رمان ازجمله رمان تحسین‌شده «سرود سلیمان» و «محبوب» بود که در سال ۱۹۸۸ برنده جایزه پولیتزر شد. هیات بررسی جایزه نوبل در سال ۱۹۹۳ موریسون را زنی توصیف کرد که در رمان‌هایی با مشخصه نیروی خیال و مفاهیم شاعرانه، به نمود طبیعیِ واقعیت امریکایی زندگی می‌بخشد.» او درباره پیوندهای خانواده، اجتماع و نژاد می‌نوشت و توصیفات عمیقا پرمعنایی از سیاه‌پوستان امریکا ارائه می‌داد. در سال ۲۰۱۲ تونی موریسون مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد.
جورجیا اوکیف (۱۹۸۶-۱۸۸۷)
نقاش، پیشگام مدرنیسم امریکایی
جورجیا اوکیف که بیشتر به خاطر سهم خود در مدرنیسم معروف است در مزرعه‌ای در نزدیکی شهر سان پریری ایالت ویسکانسین متولد شد. اوکیف در اواسط دهه ۱۹۲۰ به خاطر نقاشی‌هایش از آسمان‌خراش‌های نیویورک شناخته شد. او همچنین نقاشی‌هایی از گل‌ها از نمای نزدیک و در مقیاس بزرگ می‌کشید. او اولین زنی است که نمایشگاه مروری بر آثار گذشته‌اش در موزه هنرهای مدرن برگزار شد و در سال ۱۹۷۷ مدال آزادی رئیس‌جمهوری را دریافت کرد. همچنین در سال ۱۹۸۵ مدال ملی هنر نیز به اوکیف اهدا شد.
.jpg)
ایمی تن (۱۹۵۲)
نویسنده
داستان‌ها و رمان‌های پرفروش ایمی تن ازجمله «باشگاه جوی لاک» و «همسرِ خدای آشپزخانه» درگیری‌های چینی-امریکایی‌ها با جریان اصلی جامعه را نشان می‌دهد. او که در اوکلند کالیفرنیا متولد شد کار خود را به عنوان یک متخصص توسعه زبان آغاز کرد و بعد از ۳۰ سالگی به داستان‌نویسی روی آورد و دریچه‌ای به سوی تجربیات چینی-امریکایی‌ها، به‌ویژه تکاپوهای میان مادران و دختران گشود. طی چهار دهه گذشته نوشته‌های او به ۳۵ زبان ترجمه شده و مورد اقتباس‌های سینمایی و تئاتری قرار گرفته است.
آیدا بی. ولز (۱۹۳۱-۱۸۶۲)
روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر
آیدا بی. ولز که در برده‌داری متولد شد به یک معلم، روزنامه‌نگار تحقیقاتی و رهبر جنبش حقوق مدنی تبدیل شد. در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم ولز به یک مدافع صریح‌اللهجه علیه خشونت، نژادپرستی و تبعیض جنسی تبدیل شد. او به تاسیس انجمن ملی زنان رنگین‌پوست کمک کرد و در آگاهی بخشی به کشتار مردان سیاه‌پوست نقش به‌سزایی داشت. در سال ۱۸۹۲ پس از آنکه جمعیتی خشمگین ساختمان روزنامه‌اش را آتش زدند به شیکاگو نقل مکان کرد. در آنجا ولز به فعالیت‌های خود ادامه داد و کار با رهبران ملی حقوق مدنی را آغاز کرد.
اُپرا وینفری (۱۹۵۴)
شخصیت رسانه‌ای
اپرا وینفری مجری میلیاردر رسانه‌ای یکی از مشهورترین، بانفوذترین و ثروتمندترین زنان جهان است. او شبکه تلویزیونی، مجله و شرکت تولیدی خود را اداره می‌کند. وینفری با کسب ۱۶ جایزه اِمی میزبان برترین برنامه‌های گفت‌وگوی تلویزیونی تاریخ بود. او همچنین به عنوان بازیگر نامزد دریافت جایزه اسکار شد. در سال ۲۰۰۷ اپرا وینفری مدرسه‌ای برای دختران محروم و فقیر در افریقای جنوبی افتتاح کرد. او در سال ۲۰۱۳ مدال آزادی رئیس جمهور را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۸ موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب سیسیل بی. دمیل شد.
نظر شما