به نام خداوند جان و خرد
زبان، مظهر وحدت و همبستگی و تحکیم مبانی ملت و پاسداشت آن، موجب استقلال ملی و تاریخ این کشور چندین هزار ساله است.
زبان مادری سرزمین فرهنگمدار و هنرپرور ما، ایران، سرشار از جلوههای احساس و عواطف انسانی و تجلیگاه فرهنگ، دین، آیین، اسطوره، تاریخ و هویت ملی ماست که آشنایی با زوایای گوناگون آن برای هر فارسی زبانی شایسته و نیکوست.
شعر فارسی، عصاره رنج و لذت، بیم و امید، پژمردگی و بالندگی، بیداد و داد و عشق و بندگی است که با الهام شاعرانه، به دیوان و دفتر و زبان مشترک شاعران این مرز و بوم نقش بسته است. از پس قرنها و اعصار، سپهر ادب فارسی در مقابل گزند تندبادهای حوادث، مقاوم مانده و از کرانههای فرا رود تا نیل و سند و گاهی میان اروند و هیرمند و آسیای میانه و تا چین و ماچین رواج و رونق یافته و مرزهای جغرافیایی را درنوردیده است.
از سوی دیگر شیرینی زبان و ادب فارسی، شعر ما را به زبان هنر نزدیکتر ساخته و از رهگذر این مصاحبت و بهره گیری از نظم و ایجاز، آفاق را سیر کرده و حقایق ازلی ـ ابدی را در این گنبد مینایی صلا زده است.
بیتردید شعر فارسی در تاریخ هزاران ساله خود به زیباترین و ماندگارترین شکل، رسالت عشق و عرفان و توحید را با اوزان زیباییشناسانه در جهان آفاق و انفس به گوش دو جهان رسانده است؛ همچنان که زبان و ادبیات، افزون بر بهرههای شنیداری، در انتقال مفاهیم علمی و حکمی نیز مؤثر بوده است.
در تاریخ معاصر سرزمین ما، دوران دفاع مقدس که اکنون در آستانه چهلمین سال این حماسه دورانساز هستیم، نقطهای الهامبخش برای شاعران و ادیبانی بوده که در کنار ذوق هنری، دغدغه اجتماعی و عرق ملی و میهنیشان به جوش و خروش آمد؛ آنان که دفتر و دیوان خود را با سرودههایی از جنس ایثار و شهادت آذین بستند و نام خود را بر جریده عاشقی جاودان ساختند. شهریار سخن، استاد محمدحسین بهجت تبریزی در زمره این نامها بود که در دهه پایانی عمرش آثاری ماندگار از عظمت روح فداکاری مردمان ایران اسلامی آفرید.
با گرامیداشت بیست و هفتم شهریور، روز بزرگداشت شعر و ادب فارسی که به نام این شاعر و غزلسرای برجسته و دلسوخته مزین است، این روز را به اهالی شعر و ادب تهنیت میگویم. فرصت را مغتنم شمرده و پیرو تأکیدات و دغدغههای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) که خود دل در گرو این زبان شیرین داشته و همواره به صیانت از آن توصیه نمودهاند، یادآور میشوم که قدر این موهبت الهی و ذوق و قریحه شاعرانگی را که یکی از خصیصههای ارزشمند هر ایرانی است، پاس داشته و در رونق و رواج آن تلاش نموده و در مراقبت و محافظت از این گوهر کم نظیر از هیچ کوششی دریغ نورزیم.
نظر شما