به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، این کتاب با هدف ارائه شعرهایی آئینی و اهل بیتی(ع) به‌ویژه عاشورا گردآوری شده و در ۱۰۴ صفحه با نام «شاه شمشاد قدان» به همت مرکز نشر هاجر به چاپ رسیده ااست.
«شاه شمشاد قدان» از در دو فصل مجزا تشکیل شده است. فصل اول آن به اشعاری برای حضرت ابوالفضل (ع) اختصاص داده شده است و فصل دوم اشعاری برای دیگر اهل بیت (ع) را دربردارد. شعرهای این کتاب بیشتر در قالبِ غزل، مخمّس و مسمّط و مثنوی سروده شده است.
وجه تمایز و تفاوت اشعار این مجموعه با نمونه‌های مشابه به ادبیّات و غنای ادبی شعرها تکیه زده است؛ همچنین دوری از هیجانات دم‌دستی و تعابیر کلیشه‌ای و نگاه تازه و فربه، به احوال عاشقانه، و معارف و کشف‌های تازه و نو، که به هر شعر پیوسته و پیوست شده، از دیگر امتیازهای این کتاب به شمار می‌رود.
از بهترین شعرهای این کتاب می‌توان به؛ «مخمس عاشورایی، ص ۳۸» و سه غزل به‌هم‌پیوسته با مطلع «پاشیده‌ای از هم چه کنم پا شدنت را، تقدیم به حضرت علی اکبر (ع)، ص ۷۸» و قصیده‌ای با عنوان «تقدیم به باب‌الحوائج علی‌اصغر، ص ۹۹» اشاره کرد.
در مسلخ عشق
به هرکس شاخه‌ای گل هدیه دادم سخت پرپر شد
دو چشمم مات ماند و ماند و ماند و ماند... تا تر شد
عزیزم عذر می‌خواهم سؤالی داشتم از تو
چرا تا رد شدی از کوچه‌ای آنجا معطّر شد؟
چه کردی با دلم در مسلخ آن چشم شوخت عشق؟!
دلم را برد و دلبر شد، دل آورد و دلاور شد!
خلاصه در اگر بستی من از دیوار می‌آیم
کلاغ آنقدر عاشق بود تا آخر کبوتر شد!
«شاه شمشاد قدان» از در دو فصل مجزا تشکیل شده است. فصل اول آن به اشعاری برای حضرت ابوالفضل (ع) اختصاص داده شده است و فصل دوم اشعاری برای دیگر اهل بیت (ع) را دربردارد. شعرهای این کتاب بیشتر در قالبِ غزل، مخمّس و مسمّط و مثنوی سروده شده است.
وجه تمایز و تفاوت اشعار این مجموعه با نمونه‌های مشابه به ادبیّات و غنای ادبی شعرها تکیه زده است؛ همچنین دوری از هیجانات دم‌دستی و تعابیر کلیشه‌ای و نگاه تازه و فربه، به احوال عاشقانه، و معارف و کشف‌های تازه و نو، که به هر شعر پیوسته و پیوست شده، از دیگر امتیازهای این کتاب به شمار می‌رود.
از بهترین شعرهای این کتاب می‌توان به؛ «مخمس عاشورایی، ص ۳۸» و سه غزل به‌هم‌پیوسته با مطلع «پاشیده‌ای از هم چه کنم پا شدنت را، تقدیم به حضرت علی اکبر (ع)، ص ۷۸» و قصیده‌ای با عنوان «تقدیم به باب‌الحوائج علی‌اصغر، ص ۹۹» اشاره کرد.
در مسلخ عشق
به هرکس شاخه‌ای گل هدیه دادم سخت پرپر شد
دو چشمم مات ماند و ماند و ماند و ماند... تا تر شد
عزیزم عذر می‌خواهم سؤالی داشتم از تو
چرا تا رد شدی از کوچه‌ای آنجا معطّر شد؟
چه کردی با دلم در مسلخ آن چشم شوخت عشق؟!
دلم را برد و دلبر شد، دل آورد و دلاور شد!
خلاصه در اگر بستی من از دیوار می‌آیم
کلاغ آنقدر عاشق بود تا آخر کبوتر شد!
نظر شما