کتاب‌ها مملو از حاشیه‌نویسی بودند؛ گویی راث با نویسندگان مکالمه می‌کرد یا درباره تناقض‌های موجود در کارهایشان اظهار نظرهای تند خود را ابراز می‌کرد؛ اما کتاب‌ها پر از نامه هم بودند؛ گاهی مکاتباتی بین راث و نویسندگان؛ و در سایر موارد، پیام‌هایی بی‌ارتباط با کتاب. سرگئیف همچنین در میان کتاب‌ها لیست‌های خرید، برنامه‌های سفر، گل‌های خشک‌شده، روکش آبنبات، خلال دندان و نی پیدا کرد.
رزماری اشتین‌باوم، متولی کتابخانه نیوآرک گفت: «تمام وسایلی که ته کیف‌تان پیدا می‌کنید، در میان کتاب‌های راث پیدا می‌شود. او حقیقتاً از کتابخانه‌اش استفاده می‌کرد. واقعاً با آن زندگی و از آن استفاده می‌کرد.»
این مجموعه ارزشمند -که حالا در اتاقی با بازسازی ظریف در کتابخانه عمومی نیوآرک نگهداری می‌شود- این هفته برای بازدید عموم باز خواهد شد. راث که در نیوآرک متولد شد و بارها در مورد آن نوشت، خود این محل را انتخاب کرد که در گذشته محل نگهداری کتاب‌های هنری بود.
در این کتابخانه بازدیدکنندگان می‌توانند حدود سه هزار و ۷۰۰ کتاب از کتابخانه شخصی راث، ازجمله مجموعه‌ای چهارجلدی درباره تاریخ انتخابات ریاست جمهوری، نسخه‌های متعددی از رمان «محاکمه» کافکا و نسخه علامت‌گذاری‌شده‌ای از «برنامه‌های باورنکردنی آیفون برای خنگ‌ها» را در یکی از بالاترین طبقات مشاهده کنند.
با توجه به انتشار و بحث پیرامون بیوگرافی راث و تمایل بسیاری از محققان برای دسترسی بیشتر به مکاتبات و سایر اسناد در مورد زندگی و کار این نویسنده برجسته، این کتابخانه اکنون می‌تواند مورد توجه ویژه‌ای قرار گیرد.
در ادامه برخی از موارد نمایش‌داده‌شده را می‌توانید ببینید.
راث چندین ماشین تحریر داشت؛ ازجمله این مدل اُلیوِتی آندروود. گرچه سرگئیف می‌گوید او برخی اوقات کتاب‌هایش را با دست یا کامپیوتر می‌نوشت.
راث یک بار از برادرش، سنفورد -هنرمندی که به سندی معروف بود- خواست نقشه خانه کودکی‌شان را ترسیم کند. این طرح که راث هنگام نوشتن رمان خود «نقشه‌ای علیه امریکا» به آن اشاره کرد، بر دیوار اتاق نشیمن آپارتمانش در منهتن به چشم می‌خورد.
اشتین‌باوم گفت وقتی راث در «پوکونو هایلند کمپ» مشاور اردوگاه بود، تابستان عاشقانه‌ای با یکی از همکاران خود به نام میکی روتنبرگ سپری کرد. روتنبرگ به اشتین‌باوم گفت یک روز در اردوگاه وقتی می‌خواست با بیتی از اشعار رباعیات خیام، شاعر ایرانی، راث را تحت تاثیر قرار دهد، راث که در آن زمان تنها ۱۹ سال داشت، با یادداشتی با عنوان «چطور از میکی یک روشنفکر بسازیم!» فهرستی از نویسندگان شامل جرج اورول، ترومن کاپوتی و مارسل پروست را به او معرفی کرد.
بِس راث، مادر راث، بریده‌های مقالات روزنامه‌ها و مجلات درباره او را جمع می‌کرد. تنها یکی از این آلبوم‌ها به نمایش گذاشته شده؛ اما کتابخانه هفت آلبوم بریده جراید دارد.
یک نسخه از «مدار رأس‌السرطان» از هنری میلر حاوی یادداشت‌ها و نشانه‌گذاری‌های راث.
یادداشت‌های داخل روکش جلد «دهه کابوس» نوشته فرد جی. کوک، شامل نام شخصیت‌ها که در رمان ۱۹۹۸ راث، «شوهر کمونیست من» استفاده شد.
بعضی از مبلمان‌های استودیوی نویسندگی راث در کانکتیکات نیز به نمایش گذاشته شده است.
گل‌های خشک‌شده لای کتاب‌های مربوط به گونه‌های گیاهی. راث و جولیا گولیر، یکی از نمایندگان ادبی‌اش با این کتاب‌ها اطراف خانه راث در کانکتیکات قدم می‌زدند تا گیاهانی را که می‌بینند شناسایی کنند.
اغلب یادداشت‌های گالری رمان «درس آناتومی» (۱۹۸۳) مربوط به خود اوست؛ اما لااقل یکی از آنها را جوئل کانارو، نویسنده و دوست دیرین راث نوشته است.
به نظر نمی‌رسید که راث این نسخه «آس و پاس‌ها در پاریس و لندن» را چندان دوست داشته باشد. او کنار نقل قولی از نیویورک‌تایمز روی جلد کتاب نوشته: «نقل قول احمقانه». پشت جلد، جایی که روی روکش جلد، کتاب جرج اورول را «رمانی غیرمعمول» توصیف کرده، راث دور این عبارت را خط کشیده و نوشته: «این رمان نیست».
نظر شما