احمد آرام در این باره به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این رمان در ۲۴۸ (غیر مصور) در نشر مهری لندن به‌تازگی منتشر شده است. ساختار رمان «تربیت‌کننده سگ‌ماهی» به دو شکل است؛ یکی ازسوی دانای کل روایت می‌شود و دیگری با یادداشت‌های زن ادامه می‌یابد. در واقع روایت دانای کُل و دختر (اول شخص) روایت‌های موازی است در این رمان.
این رمان‌نویس در خصوص داستان این اثر توضیح داد: داستان رمان «تربیت‌کننده سگ‌ماهی» درباره دختری است که از سوی یک مرد استثمار می‌شود. مرد با تلفن زن را به نشانی‌های مختلف می‌فرستد تا در قبال پول از وی سوءاستفاده شود. در واقع، رمان یک تراژدی سیاه است از موقعیت زن‌هایی که اسیر زمانه نامطلوب می‌شوند. این‌گونه زن‌ها در جامعه معروف هستند به «حرامی» و من به‌عنوان «سگ ماهی» این زن را نشانه کردم؛ سگ‌ماهی یک جور ماهی حرام گوشت است!
این رمان‌نویس در خصوص داستان این اثر توضیح داد: داستان رمان «تربیت‌کننده سگ‌ماهی» درباره دختری است که از سوی یک مرد استثمار می‌شود. مرد با تلفن زن را به نشانی‌های مختلف می‌فرستد تا در قبال پول از وی سوءاستفاده شود. در واقع، رمان یک تراژدی سیاه است از موقعیت زن‌هایی که اسیر زمانه نامطلوب می‌شوند. این‌گونه زن‌ها در جامعه معروف هستند به «حرامی» و من به‌عنوان «سگ ماهی» این زن را نشانه کردم؛ سگ‌ماهی یک جور ماهی حرام گوشت است!
.jpg)
احمد آرام با انتشار آثار متعددی شامل مجموعه داستان «به‌چشم‌های هم خیره شده بودیم» (نشر نیماژ)، عناوین «تخم‌مرغ فلزی»، «فرشته‌ای با کفش‌های اسکیت» و «آخرین بار کی دیدمت گندم؟!»، «خانه تلخ» و «به‌خاک‌سپاری زن زنده» و «اسم شب، ویرجینیا وولف» (نشر دریانورد) در ماه‌های اخیر، به‌عنوان یکی از مولفین پُرکارِ سال ۱۴۰۰، خود را به مخاطبان معرفی کرده است.
وی که به تازگی رمان «تربیت‌کننده سگ‌ماهی» را در لندن منتشر کرده، نوشتن رمان دیگری به نام «مرگامرگ» را به پایان رسانده است که داستان این رمان در یک شهر فرضی اتفاق می‌افتد و رویکردی مدرن دارد. در حقیقت این داستان فضای وهم‌آلودی در مورد مرگ و زندگی است.
احمد آرام، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس و مدرس تئاتر و سینما در 22 فروردین 1330 در بوشهر به دنیا آمده است. در سال 1348 اولین داستان آرام در مجله فردوسی چاپ شد. در سال 1357 به استخدام اداره فرهنگ و هنر درآمد. سپس کار را رها کرد و برای تحصیل سینما به ایتالیا رفت. پس از بازگشت به‌عنوان کارشناس آمار در دانشگاه علوم پزشکی مشغول به کار و نهایتا نیز از همین دانشگاه بازنشسته شد.
وی دانش‌آموخته دوره کارشناسی بازیگری- کارگردانی از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده هنر و معماری است. آرام طی دوره اشتغال خود در دانشگاه علوم پزشکی، به‌عنوان مدرس تئاتر و ادبیات نمایشی نیز در آنجا به صورت فوق برنامه تدریس کرده است. وی هم‌اکنون در تعدادی از مدرسه‌های هنری، بازیگری و فیلمنامه‌نویسی تدریس می‌کند و در عین حال به نوشتن نیز می‌پردازد.
احمد آرام دارای لوح‌تقدیر از نخستین دوره جایزه‌‌ی ادبی یلدا (۱۳۸۰)، رتبه سوم در بخش داستان کوتاه هفتمین دوره جایزه ادبی اصفهان (۱۳۸۸) و برنده بهترین مجموعه داستان در سومین دوره جشن فرهنگ فارس برای مجموعه داستان «غریبه در بخار نمک» است.
وی در داستان‌‌هایش با به‌كارگیری روایتی وهم‌آلود، آمیختن رویا و واقعیت و عناصری از فرهنگ مناطق بومی جنوب ایران صداها و تصاویر تازه‌ای خلق کرده است. غریبه در بخار نمک (مجموعه داستان- نیم‌‌نگاه، 1380)؛ مرده‌‌ای که حالش خوب است (رمان- افق، 1383)؛ آنها چه کسانی بودند؟! (مجموعه داستان- افق، 1387)؛ همین حالا داشتم چیزی می‌‌گفتم (مجموعه داستان- چشمه، 1389)؛ این یارو، آنتیگونه (نمایشنامه- نوح نبی، 1389)؛ حلزون‌‌های پسر (رمان- افق، 1393)؛ بیدار نشدن در ساعت نمی‌‌دانم چند (مجموعه داستان- نیماژ، 1395) و باغ استخوان‌‌های نمور (رمان- نیماژ، 1396)، بخشی از آثار احمد آرام است.
نظر شما