خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در کرمانشاه - حبیب الله مستوفی:
نامیدن نخستین روز ماه پایانی تابستان به یاد تولد اعجوبه همه چیزدان، بزرگ‌مردِ دانا، پور سینا به نام «پزشک» از لحاظ شکل و صورت بسیار شایسته و بایسته است و از جهت محتوا بسی عمیق، پرمعنا و مسئولیت‌زا است.
شیخ الرئیس ابوعلی سینا به شهادت تاریخ مکتوب پزشک، فیلسوف، ریاضی‌دان، اخترشناس، شیمی‌دان، زمین‌شناس، جغرافی‌دان و شاعر بود.
فقط 57 سال فرصت زندگی یافت اما در این توقف کوتاه، 450 کتاب تألیف کرد و به زمان و زمانه‌های پس از خویش تقدیم کرد تا جائیکه امروز بر روی زمین علاوه بر ایران در آمریکا، فرانسه، آلمان، انگلستان، استانبول و مجارستان، بنیادها، مراکز آموزشی، مراکز جراحی و بیمارستانهای متعددی با نام او فعال هستند و در فضا و ورای زمین هم در قسمت پنهان ماه دهانه‌ای را به نامش «دهانۀ ابن سینا» نامیده‌اند. یونسکو نیز جایزۀ دوسالانه‌ای را به نام «جایزۀ ابن سینا» در فلسفۀ اخلاق و علم بنیاد نهاده است.
نکتۀ جالب این است که این شخصیت همه چیزدان خود در کمال فروتنی به هیچ‌چیز ندانستن خود اعتراف می‌کند و می‌گوید:
اندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره‌ای راه نیافت
با پیشرفت علم و جدا و تخصصی‌شدن شاخه‌های مختلف، اولین پرسشی که برای ما و نسل جدید پیش می‌آید این است که چگونه یک نفر می‌تواند جامع الاطراف از طب تا فلسفه را بیازماید و پوشش دهد که مبحث قابل توجهی است، گرچه موضوع این نوشته نیست، بدیهی است در شرایط امروز هیچ‌کس از یک پزشک محترم و مشغول شغل پُر زحمت طبابت انتظار پرداختن به فلسفه، ریاضی و... را ندارد اما چنانکه این دیدبانان سلامت جامعه خود نیک می‌دانند، آنها به تناسب حرفۀ خویش همیشه محل مراجعه جسم‌های رنجیده و روان‌های پریشیده‌اند.
براساس رسم روانِ هر زمان و مکان، مشتریان شما عزیران زحمت‌کش، همیشه دست‌های لرزان، پاهای بی‌رَمَق، چشم‌های نگران، رنگ‌های پریده و روحیه‌های مأیوس هستند.
همه ما و خود شما بزرگواران نیز« مریض» شدن را تجربه کرده‌ایم و با انتظار بیمار از پزشک بیگانه نیستید، بر این باورم که مریض هنگام مراجعه به پزشک درگیر و تحت تأثیر دو حیطه است، نخست حیطۀ شخصی پزشک است که به اندوخته‌های علمی و بروز بودن پزشک مربوط می‌شود و تعاملی در آن وجود ندارد اما حیطۀ دوم که تعاملی و دوطرفه است مربوط به نحوۀ برخورد و بیان طبیب است که گاهی می‌تواند حیطه اول را هم تحت‌تاثیر قرار دهد.
ضمن تبریک روز پزشک به همه پزشکان عزیز که به عنوان یک معلم به برجستگی‌های علمی و اخلاقی اکثریت آنها در دوران تحصیل قبل از دانشگاه گواهی می‌دهم همۀ آنها را به همراه‌کردن حبیبی و طبیبی فرا می‌خوانم چرا که در این زمان و زمانه، به‌ویژه با فضای پر استرس حاکم ناشی از یکه‌تازی‌های پیدا و پنهان کرونا، نیاز ما دوست‌بودن پزشکان عزیز با بیماران رنج‌دیده است.
تاریخ زحمات حبیبان جامعه را هیچ‌گاه از یاد نبرده و طبیبان حبیب نیز ماندگارانند و خوشا به حال جامعه‌ای که طبیبانش حبیبانند و به قول مولانا طبیب و حبیب درمانگر حواس می‌شوند.
پنج حسی هست جز این پنج حس
آن چو زرِ سرخ و این حس ها چو مس
صحت این حس بجویید از طبیب
صحت آن حس بجویید از حبیب
نامیدن نخستین روز ماه پایانی تابستان به یاد تولد اعجوبه همه چیزدان، بزرگ‌مردِ دانا، پور سینا به نام «پزشک» از لحاظ شکل و صورت بسیار شایسته و بایسته است و از جهت محتوا بسی عمیق، پرمعنا و مسئولیت‌زا است.
شیخ الرئیس ابوعلی سینا به شهادت تاریخ مکتوب پزشک، فیلسوف، ریاضی‌دان، اخترشناس، شیمی‌دان، زمین‌شناس، جغرافی‌دان و شاعر بود.
فقط 57 سال فرصت زندگی یافت اما در این توقف کوتاه، 450 کتاب تألیف کرد و به زمان و زمانه‌های پس از خویش تقدیم کرد تا جائیکه امروز بر روی زمین علاوه بر ایران در آمریکا، فرانسه، آلمان، انگلستان، استانبول و مجارستان، بنیادها، مراکز آموزشی، مراکز جراحی و بیمارستانهای متعددی با نام او فعال هستند و در فضا و ورای زمین هم در قسمت پنهان ماه دهانه‌ای را به نامش «دهانۀ ابن سینا» نامیده‌اند. یونسکو نیز جایزۀ دوسالانه‌ای را به نام «جایزۀ ابن سینا» در فلسفۀ اخلاق و علم بنیاد نهاده است.
نکتۀ جالب این است که این شخصیت همه چیزدان خود در کمال فروتنی به هیچ‌چیز ندانستن خود اعتراف می‌کند و می‌گوید:
اندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره‌ای راه نیافت
با پیشرفت علم و جدا و تخصصی‌شدن شاخه‌های مختلف، اولین پرسشی که برای ما و نسل جدید پیش می‌آید این است که چگونه یک نفر می‌تواند جامع الاطراف از طب تا فلسفه را بیازماید و پوشش دهد که مبحث قابل توجهی است، گرچه موضوع این نوشته نیست، بدیهی است در شرایط امروز هیچ‌کس از یک پزشک محترم و مشغول شغل پُر زحمت طبابت انتظار پرداختن به فلسفه، ریاضی و... را ندارد اما چنانکه این دیدبانان سلامت جامعه خود نیک می‌دانند، آنها به تناسب حرفۀ خویش همیشه محل مراجعه جسم‌های رنجیده و روان‌های پریشیده‌اند.
براساس رسم روانِ هر زمان و مکان، مشتریان شما عزیران زحمت‌کش، همیشه دست‌های لرزان، پاهای بی‌رَمَق، چشم‌های نگران، رنگ‌های پریده و روحیه‌های مأیوس هستند.
همه ما و خود شما بزرگواران نیز« مریض» شدن را تجربه کرده‌ایم و با انتظار بیمار از پزشک بیگانه نیستید، بر این باورم که مریض هنگام مراجعه به پزشک درگیر و تحت تأثیر دو حیطه است، نخست حیطۀ شخصی پزشک است که به اندوخته‌های علمی و بروز بودن پزشک مربوط می‌شود و تعاملی در آن وجود ندارد اما حیطۀ دوم که تعاملی و دوطرفه است مربوط به نحوۀ برخورد و بیان طبیب است که گاهی می‌تواند حیطه اول را هم تحت‌تاثیر قرار دهد.
ضمن تبریک روز پزشک به همه پزشکان عزیز که به عنوان یک معلم به برجستگی‌های علمی و اخلاقی اکثریت آنها در دوران تحصیل قبل از دانشگاه گواهی می‌دهم همۀ آنها را به همراه‌کردن حبیبی و طبیبی فرا می‌خوانم چرا که در این زمان و زمانه، به‌ویژه با فضای پر استرس حاکم ناشی از یکه‌تازی‌های پیدا و پنهان کرونا، نیاز ما دوست‌بودن پزشکان عزیز با بیماران رنج‌دیده است.
تاریخ زحمات حبیبان جامعه را هیچ‌گاه از یاد نبرده و طبیبان حبیب نیز ماندگارانند و خوشا به حال جامعه‌ای که طبیبانش حبیبانند و به قول مولانا طبیب و حبیب درمانگر حواس می‌شوند.
پنج حسی هست جز این پنج حس
آن چو زرِ سرخ و این حس ها چو مس
صحت این حس بجویید از طبیب
صحت آن حس بجویید از حبیب
نظر شما