به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)؛ کامیار عابدی در کتاب «دریچه‌ای به شعر سپید پارسی» که به همت نشر جهان کتاب به چاپ رسیده، به پژوهش، تحلیل و بررسی شعر سپید از آغاز تا دهه 1370 پرداخته است.

این کتاب شامل دو فصل به نام‌های «شعر سپید: تحلیل‌ها و نمونه‌ها» و «شعر سپید: آراء و اسناد» است. «آینده تجدد در شعر فارسی از نگاه شاعری سنت‌گرا در سال 1332»، «آرای قدما در زمینه وزن و قافیه در شعر»، «خرج از معیارهای متعارف عروض در دوره‌های متقدم»، «خروج از معیارهای متعارف عروض در دوره‌های متاخر»، «شعر منثور ایران در پرتو شعر منثور فرانسوی»، «از عروض کهن به عروض نیمایی، از عروض نیمایی به عروض منعطف»، «تجربه‌های منثور در شعر نیما، و نسل نخست شعر نیمایی»، «احمد شاملو، و شعر منثور»، «دوره‌های شعر سپید در ایران»، «رنگین کمانی از سپیدسرایان: از شاملو تا دهه 1370»، «چند سپیدسرا به انتخاب محمدعلی سپانلو»، «چند سپیدسرا به انتخاب محمد مختاری» و «چند سپیدسرای شعر مهاجرت» از جمله 29 بخش از فصل اول کتاب به شمار می‌آیند.

کامیار عابدی در بخش دوم کتاب «دریچه‌ای به شعر سپید پارسی» به تحلیل آثار شاعرانی همچون نیما یوشیج، پرویز ناتل خانلری، احسان یارشاطر، احمد شاملو، مفتون امینی، سیمین بهبهانی، بیژن جلالی، مهدی اخوان ثالث، ه. ا. سایه، خسرو فرشیدورد، نادر نادرپور، ابوالحسن نجفی، فروغ فرخزاد، منوچهر آتشی، شفیعی کدکنی، محمدعلی سپانلو، علی باباچاهی و سیروس شمیسا پرداخته است.

در برشی از کتاب می‌خوانیم:
«تی. اس. الیوت، شاعر و ادیب بسیار معتبر آمریکایی- انگلیسی، در سال 1926 در نوشته‌ای اعلام کرد که وظیفه اساسی نقد ادبی، توضیح آثار هنری و اصلاح سلیقه‌هاست(مرزهای نقد، ص 188). با این‌همه، وی سی سال بعد تاکید ورزید که انتساب/ انتصاب چنین وظیفه‌ای به نقد ادبی، قدری بلندپروازانه محسوب می‌شود. او در این دوره، حد و حدود نقد ادبی را فقط کمک به ادراک و التذاذ از ادبیات دانست(همان، ص 188). البته، پس از الیوت، نحله‌های گوناگونی در نقد ادبی پدید آمده و نظریه‌پردازانی چند، رنگین کمانی از آراء را در این رشته رقم زده‌اند. اما به نظر می‌رسد هم هدفِ بلندپروازانه و هم مقصودِ واقع‌بینانه‌ی الیوت، هنوز هدف و مقصودی است بسیار عمده و پراهمیت برای بسیاری از منتقدان ادبی حرفه‌ای و موسمی.»

کتاب‌های «پنجاه سپیدسرا(از احمد شاملو تا دهه 1370)»، «دیدارها(گزیده شعرهای 1378-1375، بیژن جلالی)»، «مرزهای نقد(تی. اس. الیوت)» و «هزاره دوم آهوی کوهی(پنج دفتر شعر، شفیعی کدکنی)» از منابع ارائه شده در این کتاب به شمار می‌آیند.

در توضیح ناشر آمده که شعر سپید به چه نوع شعری گفته می‌شود، سپیدسرایی چه ویژگی‌هایی دارد، و این نوع شعر چه راه‌ها و تجربه‌هایی را در ایران پشت سرگذاشته است؟

مولف در بخش نخست کتاب کوشیده است تا در طی حدود سی فصل بسیار فشرده، همراه با نمونه‌های متعدد، شماری از ریشه‌ها، جوانب، شاخه‌ها، گروه‌ها و تقسیم‌بندی‌های دوره‌ای یا شکلی شعر سپید را از آغاز تا پایان دهه 1370 واگویی، شناسایی و تحلیل کند.

در بخش دوم کتاب نیز آرا موافق، مخالف و بینابین سی شاعر و ادیب درباره شعر سپید، از منابع و مآخذ بسیار پراکنده، گردآوری، تلخیص و بررسی شده است.

کتاب «دریچه‌ای به شعر سپید پارسی» نوشته کامیار عابدی، در 252 صفحه، به قیمت 75 هزار تومان، در قطع رقعی، جلد شومیز و به همت نشر جهان کتاب در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت.