به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «اخلاق ناصری»، اثری است از خواجه نصیر الدین طوسی، به زبان فارسی و یکی از مهم‌ترین رساله‌های حکمت عملی در دوره اسلامی که در سال ۶۳۳ ق، نوشتن آن به پایان رسیده‌است.

این کتاب که به درخواست ناصرالدین عبدالرحیم‌بن‌ابی‌منصور محتشم، حاکم نزاریان اسماعیلی در قُهستان نوشته و از همین رو «اخلاق ناصری» نامیده شده، درباره اخلاق فردی، اجتماعی و خانوادگی است و بخش‌هایی از آن ترجمه و تحریر کتاب تهذیب الاخلاق نوشته ابوعلی مسکویه است.

روش کتاب در پرداختن به مسائل اخلاقی، روش عقلی-تحلیلی است و از جایگاه طبیب، برای سلامت جان و دور کردن بیماری‌های روحی از آن، سخن می‌گوید. راه‌های حفظ سلامت نفس و معالجه امراض آن، بیان مراتب سعادت، تدبیر اموال و اولاد، فضیلت محبت و صداقت و نیز آداب حکومت‌داری و معاشرت با مردم، بخش‌هایی از مطالب کتاب اخلاق ناصری است.

عناوین فصول سه‌گانه کتاب عبارت است از: «مبادی و مقاصد تهذیب اخلاق»، «تدبیر منزل» و «سیاست مدنیه». حالا، سید رحیم حسینی سعی کرده با بازنویسی متن این کتاب کهن، فهم آن را برای عموم تسهیل کند. وی در ابتدای کتاب «تحریر اخلاق ناصری» با اشاره به فواید، حکمت‌ها و نکات «اخلاق ناصری» که باعث شده مورد توجه فرهیختگان باشد، می‌نویسد: «مخاطبین عام به علت مشکل بودن فهم متن و انشاء آن، از بهره‌های این اثر محروم مانده‌اند، از این رو بر آن شدیم تا با تحریری نو و بازنویسی فصل‌های گوناگون آن و انجام اصلاحات و توضیحات لازم، دسترسی عموم به مطالب آن را فراهم سازیم.»