انصارینژاد به تشریح هدف خود از گردآوری این مجموعه پرداخت و با اشاره به شخصیت چند بُعدی و جامعاطراف حدادعادل در حوزههای سیاست، فرهنگ و فلسفه، گفت: ایشان یکی از دولتمردان مُعرف است که در کارنامه سیاسی و مدیریتی ریاست مجلس شورای اسلامی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مسوولیت بنیاد دایره العمارف بزرگ اسلامی را عهدهدار بودهاند که همین باعث شده بود که ساحت شاعرانگی و ادبی ایشان تا حد زیادی ناشناخته باشد و بسیاری از آن بیاطلاع باشند.
وی تعامل و مشاوره با دانشجویان رشتههای ادبیات پایداری را مورد اشاره قرار داد و اظهار داشت: بسیاری از دانشجویان بهدنبال سرودههای انقلاب و دفاع مقدس شاعران هستند اما سرودهای حداد عادل با محوریت انقلاب اسلامی و دفاع مقدس معمولا در دسترس نبود.
انصارینژاد با بیان اینکه یک نوع حکمت زلال در اشعار حداد عادل موج میزند، گفت: اُنس و الفت با قرآن کریم حدادعادل ـ که میدانیم ایشان یکی از ترجمههای خیلی خوب و کاربردی قرآن کریم را انجام دادهاند ـ چشمانداز بسیار روشنی به سرودههایشان بخشیده است.
نوبهار آمد و خندید دهان گل سرخ
سرخ شد بار دگر رنگ لبان گل سرخ
نوبهاری كه در آن سرو و صنوبر شنوند
شرح احوال شهیدان ز دهان گل سرخ
از كران تا به كران ملك سلیمان گل است
باد بر دوش برد تخت روان گل سرخ
كس ندانست كه پیغام گل سرخ چه بود
عاشقی كو كه كند فهم زبان گل سرخ
هیچكس جز دل بیدار نسیم سحری
بو نبردهست ز اسرار نهان گل سرخ
خار با حربهبهدوشی نگران است مدام
كه مبادا رسد آسیب به جان گل سرخ
باغ هرگز تهی از بوی گل سرخ مباد
كاش هرگز نرسد فصل خزان گل سرخ
عادل از هیچ لبی غیر لب یار مخواه
كه حكایت كند از نام و نشان گل سرخ
غلامعلی حداد عادل، در سال 1324 در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۴۲ از دبیرستان علوی فارغ التحصیل شد. در سالهای ۱۳۴۵و ۱۳۴۷ لیسانس و فوق لیسانس خود را در رشته فیزیک دریافت کرد. بین سالهای ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ در دانشگاه شیراز و از ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۰ در دانشگاه شهید بهشتی(ملی سابق) فیزیک درس میداد. در سال ۱۳۵۱، کارشناسی ارشد فلسفه را از دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران دریافت کرد. دروس دوره دکتری فلسفه در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران را در سال ۱۳۵۳ به پایان برد. بین ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۷ در دانشگاه صنعتی شریف به تدریس فلسفه، تاریخ علم و تاریخ فلسفه غرب و تاریخ فلسفه اسلامی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ از پایان نامه دکتری فلسفه تحت عنوان «نظر کانت درباره مابعدالطبیعه» دفاع کرد و از ۱۳۶۴ تاکنون به تدریس فلسفه غرب در دانشگاه تهران اشتغال دارد.
نظر شما