محمد حمزه‌زاده به مناسبت پنجم اردیبهشت‌ماه، سالروز درگذشت امیرحسین فردی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره این شخصیت ادبی گفت: در سال‌هایی که از درگذشت امیرحسین فردی می‌گذرد، جای چند دارایی خالی مانده است. این دارایی‌ها چه بودند؟ یکی نفس گرم و وجود انرژی‌بخش او در دایره‌ ادبیات داستانی کشور است. امیرحسین فردی یکی از ارکان خیمه‌ ادبیات داستانی انقلاب اسلامی بود. در سایه‌ او، چندین جمع‌واره و جلسه و محفل ادبی شکل گرفته بود که حیات این ادبیات را تضمین می‌کرد.
 
وی در ادامه توضیح خود به نحوه استعدادیابی زنده‌یاد فردی اشاره و بیان کرد: دومین دارایی، ویژگی شخصی امیرحسین فردی در گوهرشناسی و تشخیص استعدادهای نویسندگی بود. او گاهی با خواندن چند صفحه از یک رمان یا داستان، به راحتی رگه‌های استعداد نویسنده را کشف می‌کرد. نام نویسنده در ابتدای امر برایش مهم نبود. استعداد نویسندگی را لابه‌لای سطور داستان و طراحی و پرداخت آن جست‌وجو می‌کرد و معمولاً تیرش به خطا نمی‌رفت. جلسه‌ اول دیدار او با این نویسندگان هم دیدنی بود؛ چنان باانرژی و گرم و گشاده‌رو مواجه می‌شد که خاطره‌ این دیدار و گفت‌وگو تا سالیان در ذهن نویسنده‌ جوان نقش می‌بست.
 
نویسنده کتاب «دو رکاب و چهار پا» افزود: فهرستی بلندبالا از نویسندگان خوب کشور وجود دارد که اولین بارقه‌های موفقیت و استعداد آنان را استاد فردی کشف کرد. نام استاد فردی را در پیشانی بسیاری از جشنواره‌ها و محافل داستانی و پایه‌گذاری جوایز مختلف می‌توان دید. اصولا هیچ فرصتی را برای رصد و جست‌وجوی نویسندگان مستعد از دست نمی‌داد و مؤسس یا عضو هیئت تأسیس بسیاری از محافل، نشست‌ها، جلسات نویسندگان و شوراهای کارشناسی مؤسسات انتشاراتی در سالیان بعد از انقلاب بود و قدر این محافل را خوب می‌دانست. مشخصا جشنواره‌ کتاب شهید غنی‌پور و جایزه‌ داستان انقلاب حوزه‌ هنری دو نمونه‌ درخشان از موفق‌ترین جشنواره‌هایی هستند که فردی تأسیس کرد. حمزه‌زاده درباره روحیات مرحوم امیرحسین فردی اظهار کرد: دارایی دیگر امیرحسین فردی، روحیه‌ ملاطفت و مهربانی و سلوک فردی و جمعی‌اش بود. هر جمع و جمعیتی، با وجود او جایی دلپذیرتر، خواستنی‌تر و سازنده‌تر می‌شد. زنده‌نام فردی به معنای واقعی کلمه، انسانی فرهیخته و خودساخته بود که زندگی‌اش تحت‌تأثیر انقلاب اسلامی دگرگون شده بود. بخشی از این تأثیر را می‌شود در رمان «اسماعیل» دید. شخصیت اسماعيل در این رمان، سایه‌ای از نوجوانی و روند تحول نویسنده است.

نویسنده مجموعه «قصه‌‌های شیرین دلستان و گلستان» در انتها این نکته را نیز یادآور شد: امیرحسین فردی، به تعبیر ادبیات پرورشی و تربیتی امروز، خود یک «مکتب» و به تعبیر ادبیات کسب‌و‌کار، یک «مرکز رشد» بود. جای این دارایی‌های مجتمع در وجود فردی، امروز خالی است که امید است ان‌شاءالله شاگردان پرشمار او این جاهای خالی را پر کنند. روحش شاد.


زنده‌یاد امیرحسین فردی، نویسنده و فعال عرصه ادبیات داستانی بود که در سال ۱۳۲۸ در روستای قره‌تپه‌ اردبیل به دنیا آمد. او از روزنامه‌نگاران، نویسندگان و فعالان عرصه ادبیات داستانی ایران بود و سابقه حرفه‌ای درخشانی داشت. عضویت در حوزه اندیشه و هنر اسلامی، سردبیری و مدیرمسئولی «کیهان بچه‌ها» (به مدت ۳۱ سال)، مؤسس و مدیر مسئول «کیهان علمی»، مدیریت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، عضویت در شورای داستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عضویت در شورای داستان بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، مسئولیت جشنواره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور، مسئولیت شورای ادبیات داستانی نیروی مقاومت بسیج و مدیریت کارگاه قصه و رمان حوزه هنری از سوابق مسئولیت‌های اجرایی وی بوده است.
علاوه‌بر این‌ها، چندین‌بار داوری برای کتاب سال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور، جشنواره ادبیات داستانی بسیج، جشنواره راهیان نور، انجمن قلم ایران، جشنواره قصه‌های قرآنی نیز در کارنامه فعالیت مرحوم فردی دیده می‌شود. امیرحسین فردی پنجم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۲، در سن ۶۴سالگی دچار مشکل تنفسی شد و درگذشت.