سرویس کودک و نوجوان خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- علیرضا خلیل‌زاده: انیمیشن «بچه‌زرنگ» تنها انیمیشن حاضر در چهل‌و‌یکمین جشنواره فیلم فجر است که داستان آن درباره پسر کوچکی به نام محسن است که خود را ابرقهرمان می‌داند و همچون بتمن و سوپرمن، اسم خود را «بچه‌زرنگ» گذاشته است. او پس از ملاقات با شخصیت «ببری» تلاش دارد حیوانات جنگل را از دست شکارچیان غیرقانونی نجات دهد. این کار ساخته هادی محمدیان، کارگردان مشهور انیمیشن‌های «فیلشاه» و «شاهزاده روم» است.
از نظر داستان و فرم روایت این انیمیشن دست بالا را نسبت‌به دو انیمیشن قبلی این کارگردان دارد و کشش داستان بسیار بهتر از دو کار قبلی است؛ به گونه‌ای که در انیمیشن «فیلشاه» و «شاهزاده روم» ما با تعداد زیادی مخاطب کودک در برابر اثر مواجه بودیم و هیچ جذابیتی در آن، برای افراد بزرگسال وجود نداشت؛ ولی «بچه‌زرنگ» برخلاف دو ساخته قبلی، مخاطب کودک و بزرگسال را به طور همزمان روبه‌روی پرده نقره‌ای نگه می‌دارد.
استفاده از لهجه‌های مختلف سراسر ایران در صداگذاری انیمیشن باعث ایجاد هویت ایرانی در کالبد انیمیشن می‌شود. قاب‌بندی‌های جذاب در کنار صداپیشگی خوب، حسی آشنا و خاطره‌انگیز از شمال زیبای ایران را به ما یادآور خواهد شد؛ البته ایراداتی نیز در این بخش وجود دارد. شخصیت «ببری» که قصه یک ببر مازندران در حال انقراض را روایت می‌کند و صداپیشه آن هومن حاجی‌عبداللهی است در صداگذاری همراه با لهجه مازنی، به‌شدت شخصیت رحمت در مجموعه تلویزیونی «پایتخت» سیروس مقدم را برای مخاطب یادآور می‌شود و تا ۱۵ دقیقه ابتدایی مخاطب نمی‌تواند با شخصیت جدید ارتباط برقرار کند.
ببری در داستان استعاره از ایران و موجودات در حال انقراض آن است؛ همانگونه که در یک سکانس وقتی ببری روی نقشه ایران خوابید به این موضوع اشاره شد. از دیگر نکات مثبت این انیمیشن می‌توان به نشان‌دادن اِلمان‌های ایرانی مثل جنگل ابر، برج میلاد، میدان آزادی، راه‌آهن تهران، زمین‌های شالی‌کاری و ... اشاره کرد که این فیلم را در دسته «گردشگری فیلم» قرار می‌دهد و پخش این اثر در کشورهای خارجی باعث جذب گردشگر و همچنین شناساندن منابع طبیعی و میراث فرهنگی مشهور ایران به افراد غیرایرانی می‌شود. مثل تمامی کارهای دیگر این کارگردان، «بچه‌زرنگ» نیز رنگ‌وبوی مذهبی دارد و اقتباسی آزاد از روایت امام رضا(ع) و ضامن آهو است که این تلمیح در فیلمنامه بسیار زیبا جا خوش کرده است.
برخلاف سایر آثار هنری‌مذهبی با افراط در روایت‌گری و زیاده‌گویی شاخصه‌های اعتقادی در فیلمنامه روبه‌رو نخواهیم شد. در پایان، این انیمیشن با ترکیب کاملی از فرهنگ ایرانی، هنجار‌های اجتماعی و ساخت یک الگو و قهرمان مناسب برای کودکان به یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره چهل‌ویکم تبدیل شده است. البته هنوز خبری از زمان اکران این انیمیشن منتشر نشده است و انتظار می‌رود قبل از شروع جشنواره فیلم فجر، این فیلم از صف اکران خارج شود.
موضوع دیگری که در این زمینه مطرح است ساخت آثاری خارج از پلتفرم سینما است؛ عملی که «لوپتو» و «نشر مهرک» انجام داد و از روی انیمیشن سینمایی «لوپتو»، دست به تولید کتاب زد یا «پسر دلفینی» که با ساخت مجسمه‌های دکوری این عمل را به نمایش گذاشت. انتظار می‌رود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز از این انیمیشن تولیدات جداگانه‌ای در قالب کتاب، مجسمه، عروسک و ... داشته باشد تا بر تبلیغات این انیمیشن افزوده شود.
از نظر داستان و فرم روایت این انیمیشن دست بالا را نسبت‌به دو انیمیشن قبلی این کارگردان دارد و کشش داستان بسیار بهتر از دو کار قبلی است؛ به گونه‌ای که در انیمیشن «فیلشاه» و «شاهزاده روم» ما با تعداد زیادی مخاطب کودک در برابر اثر مواجه بودیم و هیچ جذابیتی در آن، برای افراد بزرگسال وجود نداشت؛ ولی «بچه‌زرنگ» برخلاف دو ساخته قبلی، مخاطب کودک و بزرگسال را به طور همزمان روبه‌روی پرده نقره‌ای نگه می‌دارد.
استفاده از لهجه‌های مختلف سراسر ایران در صداگذاری انیمیشن باعث ایجاد هویت ایرانی در کالبد انیمیشن می‌شود. قاب‌بندی‌های جذاب در کنار صداپیشگی خوب، حسی آشنا و خاطره‌انگیز از شمال زیبای ایران را به ما یادآور خواهد شد؛ البته ایراداتی نیز در این بخش وجود دارد. شخصیت «ببری» که قصه یک ببر مازندران در حال انقراض را روایت می‌کند و صداپیشه آن هومن حاجی‌عبداللهی است در صداگذاری همراه با لهجه مازنی، به‌شدت شخصیت رحمت در مجموعه تلویزیونی «پایتخت» سیروس مقدم را برای مخاطب یادآور می‌شود و تا ۱۵ دقیقه ابتدایی مخاطب نمی‌تواند با شخصیت جدید ارتباط برقرار کند.
ببری در داستان استعاره از ایران و موجودات در حال انقراض آن است؛ همانگونه که در یک سکانس وقتی ببری روی نقشه ایران خوابید به این موضوع اشاره شد. از دیگر نکات مثبت این انیمیشن می‌توان به نشان‌دادن اِلمان‌های ایرانی مثل جنگل ابر، برج میلاد، میدان آزادی، راه‌آهن تهران، زمین‌های شالی‌کاری و ... اشاره کرد که این فیلم را در دسته «گردشگری فیلم» قرار می‌دهد و پخش این اثر در کشورهای خارجی باعث جذب گردشگر و همچنین شناساندن منابع طبیعی و میراث فرهنگی مشهور ایران به افراد غیرایرانی می‌شود. مثل تمامی کارهای دیگر این کارگردان، «بچه‌زرنگ» نیز رنگ‌وبوی مذهبی دارد و اقتباسی آزاد از روایت امام رضا(ع) و ضامن آهو است که این تلمیح در فیلمنامه بسیار زیبا جا خوش کرده است.
برخلاف سایر آثار هنری‌مذهبی با افراط در روایت‌گری و زیاده‌گویی شاخصه‌های اعتقادی در فیلمنامه روبه‌رو نخواهیم شد. در پایان، این انیمیشن با ترکیب کاملی از فرهنگ ایرانی، هنجار‌های اجتماعی و ساخت یک الگو و قهرمان مناسب برای کودکان به یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره چهل‌ویکم تبدیل شده است. البته هنوز خبری از زمان اکران این انیمیشن منتشر نشده است و انتظار می‌رود قبل از شروع جشنواره فیلم فجر، این فیلم از صف اکران خارج شود.
موضوع دیگری که در این زمینه مطرح است ساخت آثاری خارج از پلتفرم سینما است؛ عملی که «لوپتو» و «نشر مهرک» انجام داد و از روی انیمیشن سینمایی «لوپتو»، دست به تولید کتاب زد یا «پسر دلفینی» که با ساخت مجسمه‌های دکوری این عمل را به نمایش گذاشت. انتظار می‌رود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز از این انیمیشن تولیدات جداگانه‌ای در قالب کتاب، مجسمه، عروسک و ... داشته باشد تا بر تبلیغات این انیمیشن افزوده شود.
نظرات