سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایینا)- محمدجعفر محمدزاده، نویسنده و پژوهشگر زبان فارسی: خداوند هرگاه که پیامبری را برای آگاه کردن انسان فرستاده به آنها مشعل‌هایی داده تا راه را بیابند و راه ببرند. «اِنّی انَستُ ناراً لَعلّی اتیکُم منها بقَبس اَو اَجِدُ علی‌النّارِ هُدی» (طه/10)، نوری یافتم، درنگ کنید شاید بتوانم مشعلی از آن را بیاورم و به واسطه آن راهی بیابیم. و دیگر بار فرمود: «اِنّی انستُ ناراً لعلّی اتیکُم منها بِخَبر او جذوهٍ من النار لعلّکُم تَصطَلون» (قصص/29). خبر و قبس در این دو آیه شریفه وسایل راه‌یابی و حقیقت‌جویی برای بهره‌مندی، هدایت و سعادت زندگی‌اند.
سزاوار است که بگوییم خبرنگار مشعل‌داری آگاهی‌بخش و زندگی‌ساز است، گرچه ممکن است گاهی لهیب شعله‌ای تاولی در دستش بنشاند و یا دود آتشی چشمش را بسوزاند و یا خاری در پایش خلیده و آزاری رساند؛ او راه می‌رود و راه را می‌نماید و از سرزنش‌ها غم نمی‌خورد؛ او افق‌های دور را می‌بیند و در «طریقتش رنجیدن کفر است».
در عصر دانش و ارتباطات نقش بایسته و برجسته رسانه آگاهی‌بخشی به یکان‌یکان جامعه و حرکت دادن انسان از تاریکی به سوی روشنایی و از دانش به سمت دانایی است.
خبرنگار و رسانهنگار مشعل‌دار پیش‌روی جامعه است تا بر گوشه‌های تاریک جهان نور بتاباند و انسان خسته از جهل و نادانی و درمانده از انباشت دانش و فناوری را به سوی نور و داد و دانایی راهبری کند.
در جهان امروز رسانه در مسیر تحولی ژرف و جهشی بلند قرار گرفته است و خبرنگار و رسانهنگار در عصر فرصت‌ها از یک‌سو و چالش‌ها و تهدیدهای بزرگ از دیگر سو در معرض آزمونهای سخت و سرنوشت‌ساز است.
دیگر که؛ بایسته خبرنگاری خبیری است و از این منزل راه تا الهی شدن کوتاه است. خبرنگار دغدغه‌مندی‌هایی دارد و دردآشنای دردهای انسان و جامعه است و باری خطیر و خطراتی اجتناب‌ناپذیر بر دوش، راه می‌پیماید؛ با درک درست و کاربست آگاهانه‌ی این مخاطرات و تطبیق آنها با نیازها و اقتضائات، در کنار مردم می‌ماند و در نامعادلات سیاسی و معاملات جناحی گرفتار نمی‌شود. خبرنگارِ آگاه می‌داند و می‌تواند با ارتباط وثیق با مردم نقشی کم‌نظیر و گامی بلند در رویاروی با نارسانه‌های کم فروغ و پُردروغ، گام‌هایی اثربخش برای کامیابی، آرامش و هدایت مردم و آرمان‌های کشورش بردارد.
سزاوار است که بگوییم خبرنگار مشعل‌داری آگاهی‌بخش و زندگی‌ساز است، گرچه ممکن است گاهی لهیب شعله‌ای تاولی در دستش بنشاند و یا دود آتشی چشمش را بسوزاند و یا خاری در پایش خلیده و آزاری رساند؛ او راه می‌رود و راه را می‌نماید و از سرزنش‌ها غم نمی‌خورد؛ او افق‌های دور را می‌بیند و در «طریقتش رنجیدن کفر است».
در عصر دانش و ارتباطات نقش بایسته و برجسته رسانه آگاهی‌بخشی به یکان‌یکان جامعه و حرکت دادن انسان از تاریکی به سوی روشنایی و از دانش به سمت دانایی است.
خبرنگار و رسانهنگار مشعل‌دار پیش‌روی جامعه است تا بر گوشه‌های تاریک جهان نور بتاباند و انسان خسته از جهل و نادانی و درمانده از انباشت دانش و فناوری را به سوی نور و داد و دانایی راهبری کند.
در جهان امروز رسانه در مسیر تحولی ژرف و جهشی بلند قرار گرفته است و خبرنگار و رسانهنگار در عصر فرصت‌ها از یک‌سو و چالش‌ها و تهدیدهای بزرگ از دیگر سو در معرض آزمونهای سخت و سرنوشت‌ساز است.
دیگر که؛ بایسته خبرنگاری خبیری است و از این منزل راه تا الهی شدن کوتاه است. خبرنگار دغدغه‌مندی‌هایی دارد و دردآشنای دردهای انسان و جامعه است و باری خطیر و خطراتی اجتناب‌ناپذیر بر دوش، راه می‌پیماید؛ با درک درست و کاربست آگاهانه‌ی این مخاطرات و تطبیق آنها با نیازها و اقتضائات، در کنار مردم می‌ماند و در نامعادلات سیاسی و معاملات جناحی گرفتار نمی‌شود. خبرنگارِ آگاه می‌داند و می‌تواند با ارتباط وثیق با مردم نقشی کم‌نظیر و گامی بلند در رویاروی با نارسانه‌های کم فروغ و پُردروغ، گام‌هایی اثربخش برای کامیابی، آرامش و هدایت مردم و آرمان‌های کشورش بردارد.
نظر شما