حسین احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، درباره قدرت و اختیارات سازمان‌های مردم‌نهاد مثل اتحادیه‌ها گفت: اصولا در کشور‌هایی که دولت بر همه امور احاطه دارد، اتحادیه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد از قدرت، اعتبار و اختیار چندانی برخوردار نیستند. در بسیاری از کشورهایی که سابقه طولانی مدت حکومت دموکراتیک دارند، اتحادیه‌های صنفی بسیار قدرتمند هستند و قدرت چانه‌زنی بسیار بالایی دارند؛ ازجمله در کشور‌های فرانسه، آلمان، بلژیک، انگلستان.
 
وی با بیان اینکه در این کشورها، اگر اتحادیه‌ها درباره مسائلی مثل ساعت کار، دستمزد و ... معترض ‌شوند با عالی‌ترین مقام‌های دولتی سر میز می‌نشینند، ادامه داد: رؤسای اتحادیه‌ها در مذاکرات مستقیم، خواسته‌های خود را طرح می‌کنند و تا حد زیادی در این مذاکرات به نتایج مد‌نظر خود دست پیدا می‌کنند؛ اما این قدرت در اتحادیه‌های ایران وجود ندارد.
 
وی با تأکید بر تأثیر افراد قدرتمند و با تجربه چانه‌زنی در افزایش قدرت اتحادیه‌ها عنوان کرد: وجود اتحادیه‌های صنفی که از افراد مؤثر تشکیل شده باشد، می‌تواند در برخی مراجع قانونگذار در درازمدت تأثیرگذار باشند.
 
احمدی با اشاره به طرح پیشنهاد ادغام اتحادیه‌های چاپ، توضیح داد: آنچه که در نگاه نخست به نظر می‌رسد، طبیعی است که اگر همه اتحادیه‌های وابسته به چاپ و اتحادیه چاپ اعم از پیش از چاپ، چاپ و رسته‌های مختلف ادغام شوند، قدرت، نفوذ و چانه‌زنی بیشتری در محافل قانون‌گذاری و اجرایی خواهند داشت.
 
وی با بیان اینکه افزایش میزان نفوذ و قدرت اتحادیه‌‌ بعد از ادغام، بخش کوچکی از کل ماجرا است، ادامه داد: اشکالات بزرگتری داریم؛ با ترکیب فعلی و ذهنیتی که اکنون وجود دارد و این حد از انشقاق، همچنین نبود تمرکز و نبود توافق، بعید می‌دانم حتی با یکی شدن اتحادیه‌ها، مشکلات و مسائل صنف حل شود. تا زمانی که ذهنیت، یک ذهنیت تعاملی و همکاری و استفاده از توان یکدیگر نباشد در قالب یک یا چند اتحادیه به موفقیت قابل ذکری دست نخواهیم یافت!
 
احمدی در ادامه با اشاره به اتحادیه‌های مختلف در صنعت چاپ، گفت: یکسری مشاغل با پسوند چاپ، مثل چاپ دیجیتال یا چاپ اسکرین در قالب اتحادیه لیتوگرافان فعالیت می‌کنند، یکسری لیتوگرافان نیز در رسته پیش از چاپ هستند که می‌توانند زیرمجموعه چاپ باشند، اما اینکه به چه دلیل چاپ اسکرین و دیجیتال اتحادیه دارند اما اینکه تابلوسازان عضو اتحادیه چاپخانه‌داران هستند، مشخص نیست چه منطقی دارد!
 
به‌گفته وی، این سؤال پیش می‌آید چاپ افست، فلکسو و هلیو که گستردگی بیشتری دارند، قوی‌ترند و از چاپ اسکرین و دیجیتال قوی‌تر هستند، پس چرا آن‌ها برای خودشان اتحادیه نداشته باشند، اگر یک اتحادیه مرکزی تشکیل شود تا عده‌ای آنجا یک پایگاه ایجاد کنند و موازی با یک تشکل دیگر کار کنند، ممکن است اصطکاک ایجاد کند و همین اصطکاک‌ها انرژی‌های زیادی صرف می‌کند.
 
این فعال حوزه چاپ یادآور شد: به‌نظر می‌رسد بیش از اینکه انرژی جمع کنیم تا کار کنیم، انرژی برای تخریب است! فکر می‌کنم به اصلاح دیدگاه نیاز داریم؛ ذهنیت تعامل، قبول و اجتناب از تخریب یکدیگر، باید ایجاد شود، وقتی منافع، یکی شد و منافع صنف را منافع خودمان دیدیم، می‌توان درباره حل مسائل، دور یک میز صحبت کنیم.
 
وی با بیان اینکه اگر ادغام شکل بگیرد و همه انرژی‌ها یک جا جمع شود، برای صنف مثمرثمر است، گفت: با این کار در محافل دولتی قدرت چانه‌زنی بیشتری داریم چون به جای نمایندگی از یک صنف 2 هزار تایی، نماینده یک صنف 6 هزار واحدی و به‌عبارت‌دیگر نماینده یک ابرصنف هستیم، اگر شرایطی ایجاد شود که از موقعیت تخریب به موقعیت تقویت یکدیگر برسیم، وجود یک اتحادیه که همه اتحادیه‌های دیگر وابسته به صف چاپ در آن ادغام شده باشد می‌تواند مفیدتر باشد.
 
احمدی افزود: البته لازم است که این اتحادیه در درون خود تقسیمات را انجام دهد و کارگروه‌های مختلف در صنف افست، فلسکو، روتورگراور، اسکرین، دیجیتال، صحافی و ... تشکیل شود و از بُعد تخصصی کارهای بیشتری انجام و در این میان اما نکته مهم این است که این همدلی ایجاد شود، وقتی اتحادیه‌ای دارید که نماینده بخش عمده‌ای از چاپخانه‌داران باشید، قدرت و اعتبار بیشتری هم دارید.
 
وی با بیان اینکه در ترکیب هیئت مدیره، شخص رئیس مهم است، ادامه داد: این رئیس باید وقت بیشتری بگذارد، اتحادیه باید ساختار اداری قوی داشته باشد تا پیگیری صورتجلسات را انجام دهد، شخص رئیس باید به علوم چاپ، اقتصادی، اجتماعی، حقوقی، سیاسی و اجتماعی آشنا باشد؛ به‌عبارت دیگر فرد جهان‌شمولی باشد که توانایی، قدرت مدیریت لازم، قدرت ایجاد تعامل با صنف و قدرت ایجاد تعامل با نهادها، سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی را هم داشته باشد.
 
احمدی ادامه داد: امیدوارم با وجود یک اتحادیه قوی با افراد قوی، ارزش و اعتبار صنف چاپ بیشتر شود، یکی از وظایف مهم اتحادیه‌ها ایجاد اعتبار برای صنف است. در اغلب مذاکراتی که با صنوف مشتریان خود در بخش‌های مختلف داریم موضع ضعف داریم و مظلوم‌ترین صنف چاپخانه‌دار است و از حداقل حقوق در بازار برخوردار است.
 
وی با بیان اینکه یک اتحادیه قوی به اعتبار صنف کمک می‌کند، امیدوارم به جایی برسیم که با کمک اتحادیه‌ها از اعتبار و قدرت چانه‌زنی بالاتری برخوردار باشیم؛ زیرا توانمندی و دانش در صنف چاپ از رده کارگری تا مدیریت وجود دارد و می‌توانیم در قالب یک اتحادیه جامع از آن‌ها بهره ببریم.