در ادامه این شعر شاعر بجنوردی را می‌خوانید:
چادری در خون شناور، در حریم شاچراغ
جسمی آن‌سوتر فتاده با هزاران زخم و داغ
باز تجدید قساوت، باز استکبارِ مست
انقلاب و استقامت، باز هم شمع و چراغ
بر مزارِ نوشهیدی نکته‌ای خواندم ظریف:
سینه‌سرخان راه می‌بندند بر هر جغد و زاغ
ای جهانخوار همیشه! ای حریص کهنه‌کار!
انقلابِ ما بگیرد زود و دیر از تو سراغ
ای که سرمست غرور و باده‌ای! مظلوم‌کُش!
از خزانِ لاله‌پرور باز گل روید ز باغ
ماردوشی کرده‌ای و مغزِ عالم خورده‌ای
می‌رسد از کاوه برتر تا سرت کوبد به طاق
نظر شما