غلامرضا شجاع، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، با بیان اینکه موافق ادغام اتحادیه‌های چاپخانه‌داران، لیتوگران و صحافان و مخالف الحاق به یک اتحادیه هستم، عنوان کرد: بین «ادغام» و «الحاق» تفاوت وجود دارد، مساله اصلی ایده و اظهارنظر نیست؛ بلکه قانون مصوب مجلس شورای اسلامی است که 134 اتحادیه صنفی تهران باید به 52 اتحادیه کاهش پیدا کند. 

وی در توضیح قانون کاهش تعداد اتحادیه‌ها افزود: سال 1392 بحث این موضوع در مجلس شورای اسلامی مطرح شد و جمعی از نمایندگان مجلس و اتاق اصناف سراسر کشور به شکل مفصل به این موضوع پرداختند؛ فرصت‌ها و تهدیدها همچنین منافع و ضررها، موشکافانه بیان شدند، نظر اتاق اصناف کشور و استان‌ها اخذ و تصمیم بر این شد که کاهش تعداد اتحادیه‌ها عملیاتی شود. 

شجاع با بیان اینکه برخی از صنوف ‌در برابر این موضوع ۹ سال است مقاومت می‌کنند تا میز را از دست ندهند، ادامه داد: اما مساله اینجا است که دیر یا زود باید این کار انجام شود. نگرانی بعضی دوستان درباره تعداد رسته‌ها و همگن نبودن آ‌ن‌ها، کاملا درست است اما برای این موضوع هم راهکار وجود دارد.

وی گفت: تعداد اعضای این ۳ اتحادیه‌ در مجموع، تقریبا 2 هزار و 700 واحد است که هرکدام حدود 12 تا 14 رسته دارند، اما مشکلی نیست، با داشتن هیئت‌مدیره توانمند و تحصیل‌کرده همچنین تشکیل کمیته‌های تخصصی برای رسته‌ها، می‌شود به امور رسیدگی کرد. در تهران چند اتحادیه داریم که هرکدام چند هزار عضو دارند؛ به‌عنوان مثال اتحادیه وانت‌داران بیش از 45 هزار عضو دارد، در این تشکل صنفی اتحادیه و اعضا فعال هستند.

شجاع با طرح این موضوع که موفقیت اتحادیه ‌واحد و بزرگ وابسته به عملکرد کسانی است که انتخاب می‌شوند، گفت: طبق قانون نظام صنفی برای کمتر از هزار عضو، پنج نفر هیئت‌مدیره و یک بازرس و برای بیش از هزار عضو، هفت نفر هیئت‌مدیره و سه بازرس باید انتخاب شود.

به‌گفته وی، با توجه به تخصصی بودن این اتحادیه ممکن است به بعضی رسته‌ها کمتر رسیدگی شود، اما اگر افراد بزرگ، فهیم و پیشکسوت که تجربه حضور در هیئت‌‌مدیر‌ه‌های مختلف را دارند از میان صنف انتخاب شوند، می‌توانند اقدامات موثری انجام دهند.

مدیرعامل تعاونی لیتوگرافان با بیان اینکه لازم نیست اعضای هیئت‌مدیره به همه رسته‌ها اشراف داشته باشند، عنوان کرد: بهره‌مندی از مشاور تخصصی و حرفه‌ای و تشکیل کمیسیون‌ و کمیته‌های تخصصی در زیرمجموعه هیئت‌مدیره می‌تواند زمینه‌ای ایجاد کند تا همه رسته‌ها جایگاه خاص خود را داشته باشند، صدایشان به گوش هیئت‌مدیره برسد و پیگیر خواسته‌هایشان باشند. از طرفی اتحادیه بزرگ می‌تواند خواسته‌های بزرگ و هدفمند داشته باشد.

شجاع همچنین یادآور شد: انتخاب فهرست 7+3 تا حدود زیادی می‌تواند به حضور نمایندگان رسته‌های مختلف در هیئت‌مدیره کمک کند؛ البته صد در صد رسته‌ها هم نمی‌توانند در هیئت‌مدیره‌ حضور داشته باشند، اما اگر همه رسته‌ها همدل و همصدا باشند، در کمال عقلانیت می‌توانند نشست تخصصی مشترک برگزار کنند و مثلا برای رسته‌های مهم که تعداد بیشتری عضو دارند به ازای هر ۲۵۰ یا ۳۰۰ نفر یک عضو در فهرست نامزد‌ها از رسته‌های مهم مثل چاپ، لیتوگراف، صحاف و ... انتخاب کنند.

وی همچنین با بیان اینکه اهمیت بعضی رسته‌ها و واحدهای صنفی زیاد است، گفت: مجتمع‌های چاپ و بسته‌بندی با چند هزارمتر مساحت و چند صد کارگر و کارمند ملاحظات خاص خود را دارند و یک واحد صنفی 12 متری نیز مشکلات خودش را، این مشکل در قانون نظام صنفی وجود دارد که یک واحد 12 متری و 12 هزار متری فقط یک حق رای دارند البته همین مشکل در شرکت‌های تعاونی نیز وجود دارد، عضوی با یک سهم و عضو دیگر با 200 سهم هرکدام یک رای دارند.

شجاع در پایان درباره انتخاب نام اتحادیه سراسری نیز پیشنهاد داد؛ پیشنهاد می‌کنم عنوان «اتحادیه صنعت چاپ تهران» انتخاب شود، زیرا بقیه صنایع وابسته به صنعت چاپ هستند، در این میان با انتخاب افراد متخصص، تحصیل‌کرده و دست‌پاک می‌توان خواسته‌های بزرگ‌تر را پیگیری کرد، ادغام باید با صبوری و آمادگی که منافع ۳ اتحادیه لحاظ شود به شکل تخصصی همچنین با همدلی و آمادگی انجام شود.

به‌گفته وی، دو اتحادیه از میان سه اتحادیه تمایلی به ادغام ندارند؛ زیرا با تشکیل اتحادیه سراسری عمر میز ریاست آن‌ها به پایان می‌رسد و طبق قانون نمی‌توانند نامزد شوند. اجرایی شدن این کار حداقل بین 12 تا 18 ماه طول می‌کشد، اما امیدواریم به زودی کارهای اولیه شروع شود.