به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، مریم اسلامی پیش از ظهر پنجشنبه در برنامه «دو پنجره» هم‌نشینی پدیدآورندگان ادبیات کودک و نوجوان اظهار کرد: از خوشبختی‌های نویسندگان و پدیدآورندگان این است که در مواجهه با مخاطبان اصلی خود قرار گیرند و خوشبخت‌تر خواهند بود که مخاطبان درباره آثار آنها صحبت کنند.

وی با اشاره به محوریت سلسله نشست‌های «دوپنجره» که نقد و بررسی کتاب در حضور نویسنده است، افزود: اعضای نوجوان کارگاه‌های شعر و انجمن‌های ادبی، کتاب را مطالعه کرده و در این نشست‌ها به بیان نظرات خود می‌پردازند.

این نویسنده با بیان اینکه برنامه «دوپنجره» قدمت دیرینه دارد، گفت: این برنامه در بین نوجوانان بسیار محبوب است و ۲ سال به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، برگزاری حضوری «دوپنجره» تعطیل بود و نشست‌ها به شکل مجازی برگزار می‌شد اما امسال توانستیم این نشست‌ها را به شکل حضوری برگزار کنیم.

اسلامی تصریح کرد: استعدادیابی در مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان توسط مربیان ادبی در سراسر کشور انجام می‌شود و اهداف دوپنجره، افزایش و تقویت اعتماد به نفس در نوجوانان است.

شاعر مجموعه «خداحافظی در خیابان پاییز» ادامه داد: این نوجوانان در کارگاه‌های شعر و انجمن‌های ادبی استان‌ها به سطحی از تبحر دست یافته‌اند و نقد و بررسی کتاب را در حضور نویسنده انجام می‌دهند که منجر به افزایش اعتماد به نفس آنها می‌شود.

وی با بیان اینکه یکی از اهداف «دو پنجره» جدای از اینکه ترویج فرهنگ کتابخوانی، بیان مولفه‌های نقد و بررسی کتاب برای نوجوان و کار گروهی است، خاطرنشان کرد: در نهایت خروجی کار این است که در حضور نویسنده به بیان نقاط ضعف و قوت کتاب بپردازند و خیلی نویسنده را دور از خود نبینند و شرایط را صمیمی لحاظ کنند.

اسلامی اظهار کرد: شرایط باید به گونه‌ای تلقی شود که نوجوانان ن نویسنده آمده تا نقد و نگاه ارزشمند آنها را بشنود و در آثار بعدی، به کار گیری کند.

وی درباره فعالیت در حوزه ادبیات کودک و نوجوان، افزود: کار کودک و نوجوان در حوزه موضوع و محتوا، حساس است، وقتی برای این گروه سنی شروع به نوشتن می‌کنیم با محدودیت‌هایی مواجه هستیم که در نوشتن برای بزرگسال، آن محدودیت‌ها شاید کم‌تر باشند.

این نویسنده با بیان اینکه در حوزه ادبیات کودک از واژه گرفته تا محتوا، مفهوم و پیامی که به کودک منتقل می‌کنیم باید دقت شود، گفت: همه اینها به دلیل اینکه کودکان تجربه کم‌تری در زندگی کسب کردند و حوزه و حیطه تجربه آنها از محیط پیرامون نسبت به بزرگسالان، کم‌تر است همین اندازه محدود می‌شود و ما باید در آن دایره با این گروه سنی ارتباط برقرار کنیم.

اسلامی تصریح کرد: کسانی که برای کودکان اثر خلق می‌کنند بزرگسالان هستند و باید اندازه سن کودکان، نگاه، دغدغه، احساس و عواطف خود را پایین بیاورند تا بتوانند شعر بسرایند یا داستان بنویسند.

وی با بیان اینکه در مورد نوشتن در حوزه نوجوانان مسئله‌ای که وجود دارد این است که نوجوانان در سن حساسی قرار دارند، ادامه داد: نوجوانان می‌خواهند به گروه سنی بزرگسالان وارد شوند و با کودکی خداحافظی کنند اما نه کودک هستند و نه بزرگسال محسوب می‌شوند و گویا دچار تعلیق در یک گروه سنی خاصی هستند برای همین نوشتن برای این گروه سنی هم بسیار سخت است.

این نویسنده خاطرنشان کرد: باید مراقب باشیم که گذر از کودکی به بزرگسالی، در یک شیب آرام و حس و هوای مطلوب همراه با امید بسیار و با درک احساسات باشد چون نوجوانان گاهی بسیار غمگین می‌شوند، برخی اوقات می‌خواهند تنها باشند و از جمع، فاصله می‌گیرند.

اسلامی با اشاره به اینکه در خلق محتوا باید به این احساسات بپردازیم تا نوجوان بداند تنها او نیست که این حس را دارد و طیف بسیاری از بچه‌ها با این احساس در نوجوانی مواجه هستند و این مسئله را موضوع عجیبی و غریبی در خود ندانند و تبدیل به معضل نکنند، گفت: با درک احساس مختلف، باید نوجوان را آماده کنیم که با دنیای کمی خشن‌تر بزرگسالی مواجه شود و در نوشته‌هایمان برای آنها امیدآفرینی کنیم.