حسین دهلوی در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ در معرفی کتاب «دلبستگی» گفت: این کتاب مجموعه غزلیاتی است از سال ۹۷ تا ۱۴۰۰ سرودهو در اواخر سال ۱۴۰۱ جمعآوری شد. عنوان کتاب قبلی آشفتگی بود و چون در سالهایی که این غزلیات سروده شد با همسرم آشنا شدم عنوان این کتاب دلبستگی نام گرفت.کتاب «دلبستگی» ۳۸ غزل دارد که اشعار عاشقانه و آیینی را شامل میشودو البته اکثر اشعار کتاب پیرنگ عاشقانه دارد.
دهلوی با اشاره به وضعیت کنونی شعر فارسی عنوان کرد: داوران جشنواره شعر فجر همه شاعران بنام بودند که به انتخاب این کتابها پرداختند در گروهی که بودم شاعران بزرگتری حضور داشتند من فکر میکنم امسال در جشنواره یک جوانگرایی داشتیم و شاعران محترمی که سن و سالی داشتند شایسته تقدیر شدند. شعر وضعیت خیلی خوبی ندارد چه در شعر نو و چه در غزل و بخصوص در شعر جوانان چون متاسفانه شاعران جوان خیلی عقبه مطالعاتی شعر کهن ندارند؛ گر کسی بخواهد شعر قابل قبولی بسراید باید از رودکی تا منزوی امروز را خوانده باشد، مانند کودکی که برای آموزش صحبت کردن ابتدا درست حرف را از زبان کسی که فصیح و بلیغ صحبت میکند، میشنود و بعد جملهسازی میکند. یک شاعر موفق هم همین طور باید باشد باید نمونههای موفق را بخواند که این اتفاق در بین شاعران جوان نمیافتد.
دهلوی در انتها نمونهای از غزلیات خود را خواند:
این جام دل ماست که بند است به مویی
ماییم و غم عشق… چه سنگی! چه سبویی!
ای کاش امیدی به خوشیهای جهان بود
ای سکۀ اقبال! دریغا که دورویی
پنهان مکن ای دوست! مگر عشق گناه است؟
پیداست تو هم خسته ازین راز مگویی
تا دستِ تو را پاک بگیریم، گرفتیم
هنگام وصال از عرق شرم، وضویی
من اهل طرب نیستم… اما چه بگویم؟!
تر میکنم اینبار به عشق تو گلویی
نظر شما