به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ هفتصدوپنجاه‌ونهمین شب از شب‌های مجله بخارا به بزرگداشت عفت مستشارنیا و محمدسرور مولایی و یادکرد خدمات گوناگون فرهنگی و زنده ساختن پیوندهای دیرین میان هم‌زبانان همسایه توسط این زوج ادبی اختصاص یافته است. حاصل این پیوند علاقه و عطف توجه، پژوهش‌های ارزشمند خانم دکتر مستشارنیا در زمینه ادبیات افغانستان است. تصحیح متون گم‌نام و ناشناخته از آثار ارزشمند ایشان به شمار می‌رود. حضور دکتر مولایی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای مهاجران افغانستان در ایران موجب دل‌گرمی و نشاط گشته و وجودشان برای هم‌وطنان‌شان سرمشقی است از صرف کردن فعل خواستن و توانستن.
این نشست در ساعت پنج بعدازظهر یکشنبه هفتم مرداد ۱۴۰۳ در تالار فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می‌شود. در ابتدا شاهد نمایش گزیده‌ای از فیلم مستند «در سایه‌بان اورنگ عشق» و سپس سخنرانی مریم حسینی، مژگان عبداللهی، صدف گل‌مرادی، هومن یوسف‌دهی و علی دهباشی خواهیم بود.
«در سایه‌بان اورنگ عشق» فیلم مستند شخصیت‌نگاری است که سعی دارد زندگی زوج ادبی «عفت مستشارنیا و محمدسرور مولایی» را به تصویر بکشد. پژهشگر و کارگردان این فیلم مستند، سیدجواد میرهاشمی است.
عفت مستشارنیا متولد ۲۰ امرداد ۱۳۲۶، پژوهشگر ادبیات زبان فارسی از کودکی به شغل پدر یعنی وکالت، علاقه و قصد خواندن ادبیات عرب در دانشگاه الازهر مصر را داشت، ولی پس از جوان‌مرگ شدن پدر در پشت میز اداره، تحصیلات عالیه‌اش را همزمان با معلمی در دانشگاه تهران ادامه داد. رساله دکتری او «نقش دایه در ادب فارسی از پیش از اسلام تا قرن هشتم» به راهنمایی استادان سیدجعفر شهیدی، سیمین دانشور و مهرداد بهار است.
گزیده آثار دکتر مسشتارنیا:
«پرنیان هفت رنگ» (گزیده چهار مقاله عروضی)
«نسل جوان چگونه سخن می‌گویند»
«دیوان عایشه درانی»
«دستور زبان تاریخی زبان فارسی»
«فیض قدس: احوال و آثار میرزا عبدالقادر بیدل» (با همکاری خلیل‌الله خلیلی)
«دیوان ندیم» (عبدالغفور ندیم کابلی)
«کلیات حاذقه هروی: اشعار، نامه‌ها»
«غزلیات ملک‌الشعراء» (قاری عبدالله)
«مثنوی مولانا» (با همکاری دکتر مولایی)
«تاریخ ادبیات» (جلد یک / دانشگاه پیام نور)
محمدسرور مولایی متولد ۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۴ پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی اهل افغانستان است. او در سال ۱۳۵۵ از دانشگاه تهران دکتری گرفت و از سال ۱۳۹۳ عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. دکتر مولایی از سال ۱۳۵۴، در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران به تدریس زبان و ادبیات فارسی پرداخت. در این مدت نیز توانست مراتب علمی را از استادیاری تا استادی تمام، به دست آورد. با روی کار آمدن دولت تازه در افغانستان، ایشان به ریاست دانشگاه بامیان در مرکز افغانستان منصوب شد؛ ازاین‌رو، به میهن بازگشت و به خدمت پرداخت.
گزیده‌ای از آثار محمدسرور مولایی:
«طبقات الصوفیه» (عبدالله بن محمد انصاری)
«مجموعه رسائل فارسی خواجه عبدالله انصاری» (عبدالله بن محمد انصاری)
«پادشاهان متاخر افغانستان» (یعقوب علی خوافی)
«کلیات نادم» (محمدیحیی نادم قیصاری)
«تاریخ احمدشاهی» (محمودبن ابراهیم حسینی منشی)
«آتشکده وحدت» (دیوان حضرت خواجه مستان شاه کابلی)
«حقوق زنان در خانواده» (با همکاری مریم ابن التراب)
«دیوان بیدل» (عبدالقادربن عبدالخالق بیدل دهلوی)
«خاطرات و تاریخ: افغانستان ۱۳۰۲–۱۳۴۴»
«گنج روز نیاز» (گزیده طبقات‌الصوفیه خواجه عبدالله انصاری)
«مثنوی معنوی» (با همکاری عفت مشتارنیا)
نظر شما