سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ نمایش عاشورایی «راحوما»، جدیدترین اثر گروه هنر مقدس، از ۱۲ تا ۲۶ مردادماه هر شب ساعت ۱۸:۳۰ در تالار اندیشه حوزه هنری انقلاب اسلامی به روی صحنه رفت. این نمایش با طراحی و اجرای بیش از ۴۰ بانوی هنرمند و هنرنمایی گروه پرفورمنس و گروه کرال، به روایت داستانی نو از وقایع دشت کربلا با تمرکز بر نقش‌آفرینی سه زن از ادیان مختلف، ابعاد تازه‌ای از قیام عاشورا را به تصویر کشید.

«راحوما»، به کارگردانی و نویسندگی مریم شعبانی، نمایشی است که تلاش می‌کند روایتی نو از واقعه عاشورا را از منظری متفاوت به نمایش بگذارد. این اثر به‌ویژه با تأکید بر نقش‌آفرینی سه زن از ادیان مختلف، به بررسی ابعاد انسانی و جهانی قیام عاشورا می‌پردازد. درحالی‌که بسیاری از نمایش‌ها و آثار هنری عاشورایی عمدتاً بر جنبه‌های مردانه و قهرمانانه واقعه عاشورا تمرکز دارند، «راحوما» با معرفی شخصیت‌های زن و تنوع دینی، سعی در ایجاد گفت‌وگویی بین فرهنگی و تاریخی دارد که می‌تواند چشم‌انداز تازه‌ای به این داستان تاریخی بدهد. این نمایش که توسط گروه هنر مقدس طراحی شده، به‌خوبی توانسته است قدرت و تأثیر زنان را در کنش‌های تاریخی به تصویر بکشد. حضور زنان از ادیان مختلف در این داستان به‌وضوح می‌تواند به بازآفرینی و تحلیل دوباره واقعه عاشورا کمک کند و همچنین به تعامل و هم‌زیستی میان ادیان و فرهنگ‌ها در دنیای معاصر بپردازد.

از لحاظ هنری، نمایش «راحوما» با استفاده از گروه پرفورمنس و گروه کرال، به طراحی و اجرای پیچیده‌ای پرداخته بود که نشان‌دهنده توجه به جزئیات و توانایی‌های هنرمندان در ایجاد فضای معنوی و احساسی است. این نمایش همچنین با بهره‌گیری از ۴۰ بانوی هنرمند، تلاشی برای معرفی و برجسته‌سازی نقش زنان در هنرهای نمایشی داشت که ممکن است به الهام‌بخشی و تقویت نقش زنان در عرصه هنر و فرهنگ کمک کند. بااین‌حال، نقدی بر اقتباس ادبی این نمایش نیز ضروری است. اگرچه «راحوما» از روایت عاشورا به شکل متفاوتی استفاده کرده، اما هنوز هم نیاز به بررسی این نکته وجود دارد که چقدر این اقتباس به تاریخ و متون مذهبی نزدیک است و تا چه حد به تحریف یا بازسازی دراماتیک وقایع پرداخته است. اقتباس از روایت‌های تاریخی و مذهبی به‌خودی‌خود می‌تواند چالش‌هایی ایجاد کند، چرا که ممکن است باعث تغییر در برداشت‌های سنتی و اصیل شود؛ بنابراین، تعادل میان خلاقیت هنری و وفاداری به منابع اصلی، همواره در اقتباس‌های چنین موضوعات حساسی مهم است.