کرامت یزدانی، ویراستار و ناشر این کتاب در خصوص سبک و نگارش آتنا رجبی‌نیا به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، گفت: «دل‌نوشته ادبی»، نوعی تک‌گویی نوشتاری، خواه نثر و خواه موزون است که از سر دلتنگی نوشته می‌شود و اصولاً صمیمانه و صادقانه می‌باشد.
وی افزود: تعارف و خوشامدگویی ندارد. بازتاب احساس و اندیشه واقعی نویسنده است. هدف و ساختارِ از پیش تعیین‌شده ندارد؛ فرمایشی و سفارشی نیست.
یزدانی با بیان اینکه دل‌نوشته ادبی، حاصل مونولوگی زاییده ذهن نویسنده است، گفت: نویسنده با نوشتن کلماتی برآمده از امیال و آرزوهایش سر و کار دارد. از این بعد، کلمات از دل بر می‌آیند و بازتاب احساس صادقانه و اندیشه معمولی نویسنده‌اند. در واقع ادیبان و ادب‌شناسان، دل‌نوشته را مکتب خاصی نمی‌دانند در حالی که اگر کمی به عمق ماجرا بیاندیشند، دل‌نوشته را می‌توان سرگروه همه‌ی شعرها و متن‌های ادبی دانست. در واقع هرآنچه در زمینه‌ی شعر و نویسندگی سروده و نگارش می‌شود به آن علت که آغاز احساسی از جانب فرد دارد، دل‌نوشته به حساب می‌آید.
به گفته این ناشر شیرای، زیبایی یک اثر هنری نیز مشروط به وجود احساسات فرد در آن اثر است که هرآنچه از دل برآید لاجَرَم بر دل نشیند. اما فراتر از این، عاشقانه‌های آتنا رجبی‌نیا، در قالب دلنوشته‌های ادبی، با توجه به اینکه خودش نقاش است، می‌بینیم که روح هنر نقاشی در دلنوشته‌هایشان موج می‌زند.
وی ادامه داد: من شخصاً هر بار این کتاب را مرور می‌کنم، دلم می‌خواهد باران ببارد و بوم نقاشی را توی بالکن بگذارم و دست به قلم‌مو ببرم و خیالم را نقاشی کنم. خوش به حال خالق این اثر که هم نویسنده است و هم نقاش…! نقاشی که رنگهایش را می‌نویسد؛ و نویسنده‌ای که واژه‌هایش را نقاشی می‌کند…!
آتنا رجبی نیا، در مقدمه کتابش چنین آورده است:
در آخرین لحظه‌های نفس‌گیر رفتنت، روحم آوار می‌شود بر دست‌های خسته‌ام!
در بن‌بست کارگاه نقاشی‌ام به تماشای رنگ‌ها می‌نشینم.
تو بوم نقاشی‌ام می‌شوی، چهره‌ات در رنگ زندگی، نقش می‌بندد. رنگ‌ها مرا زنده نگه می‌دارند، درست در روزهایی که جان در کالبدم نیست!
همین رنگ‌های گونه‌گون به من آموخته‌اند که می‌شود بعد از هر پایانی، آغاز داشت!
آری، همه چیز از خودِ خودِ من آغاز می‌شود…!
می‌خواهم از میان رنگ‌ها، رنگ چشمانت را لمس کنم اما تو نیستی!
و می‌خوانم که پایان هر قصه، سرآغاز دیگری است برای بودن…!
حضور تو در خیالم، قلم‌مو می‌شود و من دوباره جان می‌گیرم. نقش تو را عاشقانه رنگ می‌زنم بر بوم قدیمی این خانه.
تو بگو «کدام کوچه به تو می‌رسد؟»
به گزارش ایبنا؛ «کدام کوچه به تو می‌رسد؟»، نوشته آتنا رجبی‌نیا، نقاش شیرازی، با ویراستاری کرامت یزدانی (اشک)، ویراستار و نویسنده، در ۱۲۰ صفحه و در قطع رقعی در مردادماه جاری توسط انتشارات نویسندگان پارس در شیراز منتشر شد.
نظر شما