سید حسین امیرجهانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره ساخت سریال اقتباسی «طوبی» گفت: من پیش از پیشنهاد سریال «طوبی»، کتاب «اربعین طوبی» را خوانده بودم و برایم جذاب بود؛ اما تغییراتی که در متن نیز به وجود آمده به این دلیل است که تمام کتاب قابلیت تبدیل به فیلم را نداشت؛ یعنی همان جنبه‌های دراماتیکی که یک فیلم باید داشته باشد. یک بخش از این موضوع به این بازمی‌گردد که برخی از عناصر ادبیات داستانی به سختی یا شاید غیرممکن است که به درام تبدیل شوند. همچنین ممکن است این موضوع به سلیقه من برگردد؛ حتی اگر چیزی بسیار دراماتیک باشد، من ممکن است آن را نپسندم.

این فیلم‌نامه‌نویس در ادامه عنوان کرد: بخش دیگری از تغییر متن به این برمی‌گردد که وقتی به عنوان یک نویسنده می‌خواهم داستانی بنویسم که خودم دوست داشته باشم؛ حتی اگر اقتباس هم انجام دهم، باید تلاش کنم کار را به نحوی بسازم که به نظر خودم بیاید؛ به گونه‌ای که احساس کنم قصه‌ای که روایت می‌کنم، قصه خودم است.

او افزود: گاهی با کتابی مواجه می‌شویم که همه‌چیز در آن به صورت دراماتیک و تصویری بیان شده و به‌شدت توجه‌ها را جلب کرده است. در چنین مواردی، شاید نیازی نباشد به داستان دست بزنم؛ اما همچنان زاویه‌دید خودم را به آن اضافه می‌کنم. البته این به این معنا نیست که مَنیّت در کار باشد؛ بلکه قصه باید قصه‌ای باشد که خودم حسش کنم و با آن زندگی کنم.

امیرجهانی در تکمیل صحبت خود بیان کرد: از نظر من، خلاقیت در این است که بتوانی نقاط بی‌ربط را به هم ربط دهی و در این میان خلاقیتی ایجاد کنی؛ مثلاً یک شخصیت یا موقعیت داستانی را از یک کتاب بگیری و آن را با ماجرایی شخصی ترکیب کنی تا در نهایت، قصه‌ای مرکزی شکل بگیرد.