به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بندرعباس، انتظار، عشق و معصومیت برای منتظران ظهور، سه ضلع سه گوش زندگی‌شان است. آنان شور را در ظرف واژگان می‌ریزند و در قالب شعر و متون ادبی به امام عصر پیشکش می‌کنند. منتظر بودن را عبادت و رسم عاشقی می‌پندارند و آن را پیشه خواهند کرد. شاعر متعهد مهدوی هرمزگان نیز نام خویش را در جریده جانفزای انتظار ثبت کرده است و با اشعار اختصاصی مهدوی، دنیا را با آمدن او عاشقانه می‌داند.

محمود زندیار - شاعر مهدوی:

سرمست توام یار، کجایی؟

من منتظرم تا تو بیایی
این جان بشود گر تو نیایی

من منتظرم ای گل نرگس
ما منتظران را تو صفایی

عشقی و خم ناب شرابی
سرمست توام یار، کجایی؟

این جمعه شد و باز ندیدم
روی مَهت ای عشق خدایی

کی آیی و بینم شده گلزار
از روی تو، هر کویی و جایی

هرگز نبود عشق به جز تو
باز آ که ببینیم وفایی

بشکست ز هجرت دل محمود
این جمعه نشد کی تو می‌آیی؟