حجت‌الاسلام عباس فضلی به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این کتاب روایتی از ۶۰ سال تجربه زندگی‌ام؛ یعنی از سال ۱۳۴۲ تا ۱۴۰۲ است که تلاش کردم آن را با زبانی روان و ساده در ۳۱۰ صفحه برای مخاطبانم بیان کنم.
این نویسنده و پژوهشگر جنوبی یادآور شد: نام این کتاب را از یکی از آثار جومپا لاهیری، نویسنده هندی‌الاصل متولد لندن که در آمریکا بزرگ شده و اکنون در رم ساکن است، گرفتم. البته «خاک غریب» خانم لاهیری مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که شخصیت‌های اصلی آن یا از هند مهاجرت کرده‌اند یا اصالتی هندی دارند. آنها در گذر زمان تحت‌تأثیر محیط جدید قرار گرفته و نگاه سنتی و بومی خود را از دست داده‌اند. احساس غربت، تنهایی، تعلق نداشتن به محیط، ترس و دلزدگی شخصیت‌های خاک غریب را ساخته است.
وی ادامه داد: اما مراد من از «خاک غریب» که برای کتابم انتخاب کردم، زادگاهم است که همواره یک حس غریب و نوستالژیک در آن حضور دارد. شاید واژه حسرت بتواند آن را تعریف کند؛ حسرت گذشته، حسرت کودکی، حسرت عشق اول. این در واقع نمایانگر شرح حال و حسرت‌هایم است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«هر چند پس از گذر سال‌ها، بارها به آن بازگشته‌ام و خاطرات خود را در آن جست‌وجو کرده‌ام. در یکی از صفحات کتاب آورده‌ام که دریغ از یک سخنرانی رسمی در زادگاهم بندر دیّر!! چرا؟ نمی‌دانم. البته خاطرم است که در مراسم ختم خاله‌ام؛ مریم و دخترش زینب صحبت کردم اما آن سخنرانی‌ها هم جدی گرفته نشد. در فرصت دیگر هم دو نشست با هنرمندان داشتم که گویا اندیشه‌ام را برنتافتند؛ یعنی توقع آنها از یک روحانی در حد روضه‌خوانی در مجلس ختم بود و یکی از افراد حاضر، این را در نشست دوم که عنوان پرطمطراق «دیلتای و هنر نمایش» یدک می‌کشید، اعتراف کرد.
لازم به ذکر است که من این سخنرانی آخری را پیش از بندر دیّر در تئاتر شهر تهران ایراد کرده‌بودم. اگر دقت کرده باشید من الان دارم آشنایی‌زدایی می‌کنم. به اینکه من شیفته سخنرانی و ارائه کنفرانس در زادگاهم نبوده و نیستم. اینقدر کارگاه و کلاس در شهرهای مختلف استان هرمزگان و در سطح کشوری برگزار کرده‌ام که خسته شده‌ام و اکنون برخی آنها را میتوان در کتاب «مواجهه با متن» یا در بیان پاره‌ای خاطرات همین اثر جست‌وجو کرد. از طرفی من با همین نوشته‌هایم با دیگران حرف می‌زنم و اندیشه‌هایم را با آنها در میان می‌گذارم. تصور می‌کنم نوشته‌ها و یادداشتها ماندگارتر خواهندبود و داوری در مورد آنها آسان‌تر؛ چراکه طیف وسیع‌تری از مخاطبان را در برمی‌گیرد.»
نظر شما