سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - زینب خوش اندیش: مرگ، گاهی با خود نه‌تنها یک انسان، بلکه یک جهان را می‌برد؛ جهانی که با تمام گستردگی‌اش در دل، ذهن و قلم یک فرد جای گرفته است. درگذشت استاد فریدون داوری، شاعر، پژوهشگر و معلم فرهیخته کهگیلویه و بویراحمد، زخمی عمیق بر پیکره فرهنگ و ادب ایران و به‌ویژه این استان بر جا گذاشت. او که از تبار آینه بود، پژواکی ماندگار از میراث شعر، موسیقی و ادبیات شفاهی این دیار محسوب می‌شد.

داوری، بیش از آنکه یک شاعر باشد، معلمی برای روح‌ها بود. او با بهره‌گیری از گویش لری و آواهای بومی، پلی میان گذشته و حال ساخت؛ پلی که نسل‌های مختلف کهگیلویه و بویراحمد را با ریشه‌های فرهنگی‌شان آشنا کرد. اشعار او نه‌تنها قصیده‌هایی در ستایش زیبایی‌های کوه دنا و دشت‌های سرسبز استان بود، بلکه روایت‌هایی عمیق از حماسه‌ها، عشق، ایثار و مظلومیت را در دل داشت.

سروده‌های حماسی او از دفاع مقدس، چون «فرزند کوهستان»، صدای پرطنین عشایری بودند که در روزهای سخت جنگ، تفنگ برنو و غرورشان را در راه میهن فدا کردند. داوری، با قلمش، رشادت‌های مردم زاگرس و کهگیلویه و بویراحمد را به تاریخ سپرد و صدای بی‌صدایان شد؛ آنانی که در دل کوهستان‌ها زیسته‌اند و در برابر ناملایمات، همواره استوار ایستاده‌اند.

از سوی دیگر، داوری در عرصه پژوهش نیز گنجینه‌ای ارزشمند از فرهنگ فولکلور به یادگار گذاشت. او به‌درستی می‌دانست که گویش‌ها و آواهای محلی، ستون‌های هویت هر قوم هستند و با پژوهش‌های گسترده‌اش، میراث معنوی این استان را برای آیندگان ثبت کرد. آثار مکتوب او، از اشعار آیینی تا خاطرات شهدای دفاع مقدس، نه‌تنها در ایران، بلکه در سطح بین‌المللی، جایگاه ویژه‌ای دارند.

داوری، علاوه بر تمام ویژگی‌های ارزشمندش، عشق و ارادتی عمیق به اهل بیت پیامبر اسلام داشت و این محبت در بسیاری از سروده‌های او بازتاب یافته است. اشعار آیینی او، با زبانی ساده و دلنشین، روایتگر عشق، معرفت و حماسه‌های اهل بیت بود و توانست ارتباطی عاطفی میان مردم این دیار و ارزش‌های مذهبی‌شان ایجاد کند. او با قلمش، مفاهیم ناب دینی را در قالبی بومی و فرهنگی به نسل‌های مختلف منتقل کرد و ارادت خود به این خاندان را در دل شعر و ادب ماندگار کرد.

فریدون داوری نه‌تنها یک شاعر، بلکه یک نماد بود؛ نماد پیوند عاطفی میان مردم کهگیلویه و بویراحمد و فرهنگ اصیل ایرانی. او با عشق، سخاوت و فروتنی، جایگاهی در دل مردم یافت که هرگز فراموش نخواهد شد.

اینک که او از میان ما رفته است، رسالت بزرگی بر دوش ما قرار دارد؛ زنده نگه داشتن یاد و آثارش. پیشنهاد تأسیس جایزه ادبی به نام او، برگزاری نشست‌های فرهنگی و انتشار آثار منتشر نشده‌اش، گامی کوچک در پاسداشت این شخصیت بزرگ خواهد بود.

فرهنگ کهگیلویه و بویراحمد، ستاره‌ای دیگر از آسمان خود از دست داد، اما روشنایی حضور فریدون داوری در تاریخ این دیار، تا ابد باقی خواهد ماند. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.