به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست ادبی «شعر مردم نگارانه یا مردم‌نگاری شاعرانه» با سخنرانی زهرا حیدری و شعرخوانی سیزده تن از شاعران حاضردر عمارت خانه فرهنگ برگزار شد.

زهرا حیدری شاعر و جامعه‌شناس پیرامون عنوان سخنرانی گفت: با اینکه شعر همچنان در نوشتارهای علمی به حاشیه رانده می‌شود، اما مدتی است از سوی تعدادی از مردم نگاران جهان به‌عنوان شکل و روشی معتبر از بازنمایی، در تحقیقات کیفی شناخته شده است و از شعر به عنوان جایگزینی برای استعاره‌های سیستمی مانند «اهداف» و «استراتژی‌ها» که در گفتمان آموزشی غالب هستند، استفاده میشود. آنها با این روش جدید و تجربی به دنبال این هستند که درک جدیدی از زندگی فرهنگی ارائه کنند و با استفاده از ژانرهای مختلفی مانند رمان، زندگی‌نامه و شعر نمونه‌های تجربی قابل توجهی در مردم نگاری خلق کنند.

این جامعه شناس افزود: شعر مردم‌نگارانه، علاوه بر این‌که یک فرم هنری است، به‌عنوان ابزاری برای بازنمایی زندگی فرهنگی و اجتماعی افراد به‌کار می‌رود، نکته اینجاست که شعر مردم‌نگارانه را نباید با «مردم‌نگاری شعر» اشتباه گرفت. مردم‌نگاری شعر بیشتر بر اصول زیبایی‌شناختی شعر شفاهی بومی تمرکز دارد، در حالی که شعر مردم‌نگارانه یکی از شیوه‌های ارائه پژوهش‌های میدانی انسان‌شناسان است.

وی افزود: نقشی که شعر در مردم‌نگاری ایفا می‌کند، این است که محققان از آن به عنوان رسانه‌ای برای ارتباط همدلانه با سوژه‌های تحقیقی خود برگزیده‌اند و همچنین ایجاد فضاهای شناختی و احساسی جدید با جابه‌جایی مرزهای روش‌شناختی است. دلایل این گروه از مردم‌نگاران برای ارائه شعری پژوهش‌هایشان، ویژگی‌های خاص شعر به‌عنوان یک هنر، یک کنش و یک رشته است که می‌تواند رویکردهای جدیدی در پژوهش‌های اجتماعی ایجاد کند و از خطی بودن و ساده‌سازی پرهیز کند.

حیدری با اشاره به بازآرایی داده‌های پژوهش‌های میدانی و فرم گرافیکی در شعر افزود: این داده‌های گرافیکی شامل استفاده از پایان خطوط، آغاز خطوط و طول خطوط برای تأکید و تفکر بر جنبه‌های خاصی از توضیحات و توصیف‌ها را به‌عنوان یک اصل در نظر می‌گیرند.

در ادامه زهرا حیدری با خوانش چند شعر از «دیوید هانائر» به عنوان نمونه‌هایی از شعرهای مردم نگارانه گفت: در این ابیات هر شعر روایت یک سرباز آمریکایی از تجربیاتش در جریان جنگ دوم عراق در سال ۲۰۰۳ است و یافته‌های هانائر محصول مصاحبه‌های عمیق با آنهاست و هدف اصلی این بوده که از طریق شعر تجربیات و خاطرات سربازهای آمریکایی که غیرداوطلبانه و به اجبار در جنگ دوم عراق و آمریکا حضور داشته‌اند بررسی و تأمل بیشتر مخاطبان ارائه کند. همچنین هدف کلی‌تر سعی در ارائه وزنی است که در تقابل با ساختارهای بلاغی رایج جنگ عراق و آمریکا طرف تمامی اشخاص درگیر را داشته باشد.

در ادامه این کارگاه، ماهان نظام وست، صالح محزون، رها برکنار، هانیه برزگر، پورعبدالله، آیدا برنو، معصومه یوسفی، مریم شجاع، زهرا حیدری، سعیده لطفی، سادن فرخی، حامد رضوی و مزدک پنجه‌ای شعر خواندند.