به‌گزارش خبرگزاري كتاب(ايبنا)، وي در توضيح مطلب فوق اظهار داشت: سينما و به تعبيري هنر هفتم مجموعه‌اي از ادبيات، موسيقي، تئاتر، معماري و عكاسي، مفهومي به نام سينما را به وجود آوردند، اما ذات سينما وابسته به ادبيات است.
اين تهيه‌كننده افزود:اديبان و نويسندگان همواره چيزي را كه در سينما هم قابل بهره‌برداري باشد، تهيه و تنظيم مي‌كنند كه به آن "اقتباس ادبي" گفته مي‌شود.
تقي‌پور با اشاره به اين مطلب كه اقتباس ادبي در بيشتر فيلم‌هاي سينمايي و مجموعه‌هاي تلويزيوني هاليوود به كار مي‌رود، تصريح كرد: يك رمان يا داستان مبناي اثري سينمايي را تشكيل مي‌دهد و اين موضوع كمك توليدكنندگان ادبي به سينماست و با نگاهي بر تيتراژ فيلم‌هاي خارجي مي‌توان اين موضوع را فهميد.
وي به توليدات ادبي و كمبود اقتباس ادبي در سينماي ايران اشاره كرد و يادآور شد: توليد ادبي در ايران كم است و با بررسي ريشه‌هاي آن در دوره معاصر از يكي دو دهه پس از جنگ جهاني اول مي‌توان به يك سري جريانات ادبي در دهه ۳۰و ۴۰اشاره كرد و از دهه 50 كه ستمگري رژيم پهلوي اوج مي‌گيرد، شاهد افول توليدات ادبي در ايران مي‌شويم.
تقي‌پور توضيح داد: توليدات ادبي در دوره كوتاه و به‌سرعت به وجود نمي‌آيد، بلكه سال‌ها بايد تحمل و تامل كرد تا خلق آثار ادبي شكل پذيرد.به نظرم توليد كم ادبي محصول دوران خفقان و ستمگري رژيم پهلوي بوده كه در آن زمان سعي در نابودي ادبيات اصيل داشتند و اجازه پا گرفتن كامل آن را ندادند.
اين تهيه‌كننده همچنين به بحران موضوع، نبود ارتباط ادبي در توليدات بصري، متن و محتوا در سينما اشاره كرد و افزود: ادبيات كلاسيك به تنهايي قابل استفاده در سينما نيست و بخشي از ادبيات كه به شكل رمان نگاشته شده، قابليت تبديل شدن در سينما را دارد.
تقي‌پور بازنويسي ادبيات كلاسيك به سبك رمان‌هاي امروزي را مهم خواند و ادامه داد: اين هنر اديبان است كه بن مايه داستان‌هايي همچون " هزار و يك شب"، "كليله و دمنه"، "مثنوي" و "قصه‌هاي شاهنامه" را به رمان تبديل مي‌كند تا بتوان از اين توليدات فيلم سينمايي ساخت.
جمعه ۲۶ مرداد ۱۳۸۶ - ۱۰:۰۷
نظر شما