ارباب روایت
-
خنده‌هایی به وسعت دل؛ اشک‌هایی از سویدای جان/ «ارباب روایت» در آستانه فصل دوم
بعد از گفت‌وگو با صمد طاهری، فرهاد کشوری، امین فقیری، منصور یاقوتی، مجید دانش آراسته، قباد آذرآیین، حسین آتش‌پرور، حسن کریم‌پور و علی‌اصغر شیرزادی، ارباب روایت در آستانه آغاز فصل دوم است.
-
ارباب روایت/ نهم: علی‌اصغر شیرزادی
هنوز دهانم برای سیب‌های ترش خانه پدری آب می‌افتد/ هر بار شیراز می‌روم، دلم می‌خواهد شعر بگویم
گاهی روی خرپشته می‌رفتم و به شهر نگاه می‌کردم. آن‌قدر فضا باز و هوا پاک بود که می‌توانستم از محله‌مان، گنبد فیروزه‌ایِ رنگ آرامگاه سعدی را ببینم. دور بود اما می‌دیدمش...
-
ارباب روایت/ 8: حسن کریم‌پور
سه ماهِ تمام در تهران زیر پل می‌خوابیدم؛ اما بالشت زیر سرم کتاب بود
نویسندگی برای خودش دنیایی است، ما دنیای عجیبی داریم. شاید کمی دیوانه‌ایم؛ خودمان می‌سازیم، خودمان گریه می‌کنیم، خودمان سیاه‌پوش می‌شویم و خودمان غصه می‌خوریم، دنیای ما این است.
-
ارباب روایت/ هفت؛ حسین آتش‌پرور
بی‌عدالتی‌های اجتماعی اولین جرقه داستان‌نویسی را در من زد/ هنوز دنبال توپ کودکی‌هایم می‌دوم
حسین آتش‌پرور داستان‌نویسی را در «کارخانه‌های مدرن یکسان‌سازی کلاس‌های درس» نیاموخته، بلکه آن‌طور که می‌گوید؛ نوشتن برایش واکنشی بود در برابر اختلاف‌های طبقاتی و بی‌عدالتی‌های اجتماعی.
-
ارباب روایت/ 5: مجید دانش‌آراسته
هنوز نمی‌دانم چطور نویسنده شدم/ روی هیچ شاخه‌ای ننشستم به‌جز شاخه‌ی داستان
حافظهی دانش‌آراسته، حافظهی تاریخ داستان‌نویسی در دهه‌های پررفت‌وآمد چهره‌ها و قلم‌هاست. او که نویسندگی را با خواندن آثار گورکی و چخوف آغاز کرده، روایتی زنده از سیر تطور داستان‌نویسی ایرانی در 64 سال گذشته است.
-
ارباب روایت/ 4: منصور یاقوتی
خان‌ها زندگی ما را نابود کردند/ ساواک به جرم کتاب‌خوانی دستگیرم کرد
منصور یاقوتی، زندگی پرفراز و نشیبی داشته است و آن‌طور که می‌گوید، هزینه‌های سنگینی را در راه ادبیات متحمل شده است؛ هزینه‌هایی همچون رفوزه شدن در مدرسه یا افتادن در بند ساواک و زندان.
-
ارباب روایت/ 2؛ فرهاد کشوری
پدرم می‌گفت اگر «امیرارسلان نامدار» را تا آخر بخوانم آواره می‌شوم/ نویسندگی به کسی که می‌نویسد تحمیل می‌شود
نزدیک به نیم قرن (45 سال) از انتشار نخستین کتاب فرهاد کشوری می‌گذرد و حالا در 72 سالگی، هنوز بی‌قرار نوشتن است. می‌گوید: نویسندگی به کسی که می‌نویسد تحمیل می‌شود، نویسندگی یعنی تعارض و نویسنده، نمی‌تواند ننویسد.