ارباب روایت/ 8: حسن کریم‌پور

سه ماهِ تمام در تهران زیر پل می‌خوابیدم؛ اما بالشت زیر سرم کتاب بود

نویسندگی برای خودش دنیایی است، ما دنیای عجیبی داریم. شاید کمی دیوانه‌ایم؛ خودمان می‌سازیم، خودمان گریه می‌کنیم، خودمان سیاه‌پوش می‌شویم و خودمان غصه می‌خوریم، دنیای ما این است.