يك استاد دانشکده جنگ نیروی دریایی آمریکا در کتابی جدید با عنوان «قدرتهای بزرگ: آمریکا و جهان بعد از بوش» از ظهور قدرتهای جدید در دنیا خبر داد.\
او در کتاب جدید خود با نام «قدرتهای بزرگ: آمریکا و جهان بعد از بوش» که به ظاهر نام آن باز هم غلطانداز است، ادامه همان مباحث مربوط به جهانی شدن را مطرح میکند.
ایده محوری او این است که باید همه کشورهای پر سروصدا و پرهیجان ولی نوجوان دنیا را بر سر میز بزرگان جمع كرد و راه شکوفایی از طریق کاپیتالیسم، جامعه باز و همکاری را به آنها آموخت.
او در کتاب جدید خودش بار دیگر بحث جهانی شدن را پیش ميكشد و معتقد است جهانی شدن رموز مهمی دارد که در واقع «دی.ان.ای» آنها محسوب میشوند.
او مینویسد: ما باید هر چیزی را که آموختهایم، به حراج بگذاریم و آن را به قیمت ارزان و مناسب به همه دنیا عرضه کنیم.
موضوعی که بارنت مطرح میکند، همان چیزی است که «توماس فریدمن» و «فرید زکریا» در باره قدرت گرفتن سایر کشورهای دنیا مطرح کردهاند که البته بارنت آن را با آب و رنگ نظامی مطرح میکند. او با اشاره به کشورهای جوانی که در حال اوج گرفتناند، مینویسد: «در بسیاری از نمونهها ما با نسخههای جوان کشور خودمان روبهرو هستیم.» او به همین خاطر معتقد است که ایالات متحده باید در برخورد با این نسخههای جوان با شکیبایی رفتار کند.
برنت مینویسد:«89 سال طول کشید تا این که آمریکا از بردهداری آزاد شدند و 189 سال هم طول کشید آفریقایی-آمریکایی تبارها حق رای پیدا کردند. بنابراین اگر دموکراسی بالغ و چند حزبی کار خیلی آسانی بود که میشد آن را وصله پینه کرد، هرکسی یکی از آن داشت!»
مشکل بارنت و همفکران او این است که همانند کسانی مانند فوکویاما و همقطارانش، دموکراسی، سرمایهداری و... را مفروضاتی خدشهناپذیر میدانند و سعی دارند آن را نسخهپیچی و به سراسر دنیا عرضه کنند، در حالی که تحولات اخیر به ویژه در حوزه بحرانهای مالی در غرب، ضعفهای سرمایهداری را بار دیگر به رخ کشید و حتی کسانی مانند فوکویاما نیز از پایان سرمایه داری سخن به میان آوردند.
نظر شما