اعتماد
با اینکه روزگار امام محمدباقر از زمان پدرش بهتر بود برای نشر علم و عقاید شیعه ولی با این حال هنوز امام پنهان کاری و تقیه می‌کرد. یک روز در مسجد نشسته بود و جمعی از اصحابش همراهش بودند. ابوحنیفه هم کنار ایشان نشست همراه عده‌ای دیگر. امام گفت: ابوحنیفه تو مرد مشهوری هستی و من دوست ندارم کنار من بنشینی و ایجاد ازدحام بشود. ابوحنیفه ولی به حرف امام گوش نکرد.
کمی که گذشت ابوحنیفه از امام پرسید: تو امام هستی؟
امام که متوجه کنایه ابوحنیفه شد، جواب داد: نه!
ابوحنیفه گفت: ولی عده‌ای از مردم کوفه فکر می‌کنند امام هستی.
امام گفت: چه اشکالی دارد؟
ابوحنیفه گفت: به آن‌ها نامه بنویس و بگو که امامشان نیستی.
امام گفت: آن‌ها از حرف من اطاعت نمی‌کنند.
ابوحنیفه با تعجب پرسید: چطور اطاعت نمی‌کنند؟
امام به چهرة ابوحنیفه نگاه کرد و گفت: من به تو که روبرویم هستی می‌گویم اینجا ننشین، گوش نمی‌کنی، چطور آن‌ها که مرا ندیده‌اند به نامه‌ام عمل می‌کنند؟
ابوحنیفه جلوی جمع ساکت شد و دیگر نتوانست چیزی بگوید.
صفحه 25/ تیری به جان علم/ تالیف مهدی قزلی/ شرکت سهامی کتابهای جیبی (وابسته به موسسه انتشارات امیرکبیر)/ سال 1390/ 1500 تومان
چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما