نگاه تک‌بینی و چندبینی
برخی از جامعه‌شناسان بنیان‌گزار اگرچه واقعیت جامعه را با تضادهای خرده فرهنگی درگیر می‌دیدند اما به شیوه‌ی نظریه‌شناسی فرامکتبی، تضاد را به معنای مفهوم تحلیلی آن می‌نگریستند، بنابراین، نگاه معرفت‌شناسی آن‌ها این تضاد و تفاوت‌ها را مهم برنمی‌شمرد و بر این گمان بودند که با عوامل اجماع می‌توان وفاق و انسجام لازم را در میان گروه‌های متضاد و متفاوت فراهم نمود. آن‌ها جامعه را به مانند دیگ جوشانی می‌دانستند که بایستی سوپ یا آش بزرگ و وحدت‌آفرینی خرده فرهنگ‌ها را بار کند و تمامیت جامعه را با یکپارچگی گروه‌ها و طبقاتی که برخاسته از انطباق و سازگاری آن‌ها با تمامیت کل‌گرای و حاکمیت جامعه است ممکن سازد. چنین تعبیر اجتماعی از شرایط تاریخی این دوران که نگاهی پدیدارشناختی از گرایش اندیشمندان را نیز تعریف می‌کند سرانجام با کمک مفهوم مکتبی نظم گرایش به انسجام اجزاء در ساخت نظام یا سیستم اجتماعی و هماهنگی منظم و متعادل با آن، پارادایم انسجامگرایی، یا پارادایم وفاق، را پدید آورد. دورکهیم نمونه‌ای در میان بنیان‌گزاران دوران مدرنیته‌ی میانی و پارسنز نمونه‌ای از پردازشگران در مدرنیته‌ی درگذار از این پارادیم است. بنابراین دورکهیم با نگاهی تک‌بینی در معرفت‌شناسی به پارادایم انجام‌گرایی در نظریه‌شناسی رسید.
نگاه تک‌بینی انسجامگرایی به ناگزیر و بنا بر میلی ناخودآگاه، مطالعات کلان را مهم‌ترین برنامه‌ی پژوهش و تحلیل برشمرد و به عنوان ضرورتی تاریخی جامعه‌ی هماهنگ و منظم کلان را درست‌ترین صورت ممکن یک جامعه‌ی پیش‌رونده دانست. این گرایش انسجامگرایی در سطح کلان از سوی هر دو گروه جمعیتی مردم مهاجر و حاکمیت سیاسی و اقتصادی نیز هواداری و پشتیبانی می‌شد.
صفحه 123 / جامعه‌شناسی معرفت و معرفت‌شناسی نظریه/ دکتر حسین ابوالحسن تنهایی/ انتشارات بهمن برنا/ چاپ اول/ سال 1391/ 380 صفحه/ 15000 تومان
شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما