آزمودن ادعاهای علّی
دو نوع رویداد ممکن است بدون وجود ارتباطی علّی به نحو قاعده‌مندی به هم مربوط باشند. گزارة «هر وقت برگ‌های درخت افرا در کانادا تغییر رنگ می‌دهند غازها به جنوب پرواز می‌کنند» ممکن است درست باشد؛ با وجود این، تغییر رنگ برگ درخت افرا علت پرواز غازها به جنوب نیست. تشخیص می‌دهیم که این دو رویداد مستقلند و فقط به این دلیل به هم مربوطند که آغازگر هر دو رویداد، رویداد سومی است ـ یعنی، آغاز زمستان و، به همراه آن، افت میانگین دما در روز و کم‌تر شدن ساعات روز.
به شیوه‌هایی نیاز داریم که روابط علّی را از روابط منظم اما اتفاقی جدا کند. به عبارت دیگر، به شیوه‌هایی احتیاج داریم که به مدد آنها بتوانیم عوامل علّی را تشخیص دهیم و آنها را از شروط صرفاً به هم پیوسته تمیز دهیم.
چهار روش تجربی زیر به ما کمک می‌کند تا چنین تمایزهایی را برقرار سازیم. به این روش‌ها که نخستین بار جان استوارت میل، فیلسوف قرن نوزدهم، رسماً آنها را بیان کرد، اغلب «روش‌های میل» می‌گویند. (در واقع میل پنج روش پیشنهاد کرد، اما روش پنجم با یکی از آنها در اصل برابر است و در این جا حذف شده است.) گرچه علم اکنون پیچیده‌تر شده است، روش‌های میل همچنان مبین منطق اساسی بسیاری از تحقیقات تجربی است.
صفحه 168/ مبانی استدلال/ دیوید ا. کانوی، رانلد مانسون/ ترجمه تورج قانونی/ انتشارات ققنوس/ چاپ اول/ سال 1391/ 343 صفحه/ 12000 تومان
شنبه ۲۳ دی ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما