عدالت،کرامت و آزادی
پس، حرکت اسلام، در جهت ساختن انسان و جامعه، به منزله سکه‌ای است دورو، که بدون هر یک از آن دیگری تحقق نمی‌یابد، یعنی تا افراد ساخته نشوند جامعه ساخته نمی‌شود، و تا جامعه ساخته نشود افراد ساخته نمی‌شوند. بنابراین، در جامعه‌ای که قرآن می‌خواهد بسازد، شما مسئولیت یکجانبه پیدا نمی‌کنید، یعنی نمی‌شود فرد فقط مسئولیت‌های فردی داشته باشد نه مسئولیت اجتماعی، یا جامعه فقط مسئولیت اجتماعی داشته باشد نه مسئولیت فردی. و بدین گونه است که بنای باشکوه «انسانیت عملی» ساخته می‌شود، و انسان‌ها نه از عدالت محروم می‌گردند و نه از کرامت. و البته آزادی معقول هم ـ چنان که یاد شد ـ در درون عدالت جای دارد و لازمه عدالت است، لیکن عدالت لازمه آزادی نیست. و به همین دلیل است که در جامعه قرآنی، قدرت هدف نیست، بلکه وسیله است، و بقدر ضرورت از آن استفاده می‌شود. قدرت برای رسیدن به اهداف قرآنی (حیات رشدآور) است نه اغراض شیطانی، و خرد کردن کرامت انسان، و خوردن حقوق انسان‌ها، چنان که قدرت دولت آمریکا یک نمونه بارز آن است. یعنی خروج از حد انسانیت و دخول در جرگه سبعیت.
آمریکا نه تنها نمی‌گذارد که در کشور خودش، انسانیت متعالی و رشد آور و فرشته‌گون شکل بگیرد، بلکه کشورهای دیگری ـ مانند کشور ما ـ را از تحکیم ارکان حیات قرآنی باز می‌دارد، و با عوامل نفوذی و نشر فرهنگ متناقض با فرهنگ قرآنی، از سامان‌‌یابی یک «جامعه قرآنی» ممانعت می‌کند، تا مبادا بسیاری از کشورهای زیر نفوذ او، سر به آزادیخواهی و آزادگی بردارند، و او را تحت قدرت شیطانی و تسلط‌های غصبی خویش به زیر کشند، و در برابر انسانیت به پوزش‌خواهی وادارند، و در برابر نوامیس انسانی خاضع سازند.
صفحه 18/ خورشید عدالت (جلد اول)/ ترجمه نامه استاد محمدرضا حکیمی به فیدل کاسترو/ محمدرضا حکیمی/ مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف اسلامی و علوم انسانی/ چاپ اول/ سال 1391/ 270 صفحه/ 8000 تومان
پنجشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما