به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، تشییع پیکر علی معلم، سینماگر فقید امروز چهارشنبه(25 اسفندماه) ساعت 9 در ساختمان شماره دو خانه سینما برگزار شد. در این مراسم منوچهر شاهسواری، جشمید مشایخی، جهانگیر الماسی، رضا ناجی، داریوش فرهنگ، هیوا مسیح، علی مصفا، امیرحسین علم‌الهدی، حسین پاکدل، محمود گورلو، همایون اسعدیان، سعید راد، سیروس الوند، سامان مقدم، علیرضا خمسه، حسن فتحی، فرشته طائب‌پور، مهراوه شریفی‌نیا، سید ضیاءهاشمی، عبدالله اسکندری، عزیزالله حاجی‌مشهدی، جواد طوسی، مسعود جعفری‌جوزانی، آذر معیریان(همسرش)، امید و ایمان معلم(فرزندانش) و دیگر اهالی هنر و دوستداران فرهنگ حضور داشتند.
 
در آغاز این مراسم عزیزالله حاجی مشهدی شعرخوانی کرد و پس از آن جواد طوسی، رئیس انجمن منتقدان درباره جایگاه علی معلم سخن گفت.
 
طوسی با اشاره به استقلال عمل علی معلم در فعالیت‌هایش گفت: علی عاشق سینما بود او برپایه رفاقت و همین عشق، جشن خصوصی در حوزه سینما، به نام «دنیای تصویر» به راه انداخت. متاسفانه برگزاری همین جشن ناخواسته باعث دلخوری عده‌‌ای شد و رفته‌رفته علی را به انزوا کشاند. معلم در حوزه فرهنگی مشاور خوبی بود اما متاسفانه از حضور او استفاده نکردیم. او در سه حوزه نویسندگی، نقد و تهیه‌کنندگی فعالیت‌های ارزشمندی انجام داد، اما ما رفیقان باز هم دیر رسیدیم.
 
در ادامه مسعود جعفری جوزانی علم معلم را یکی از "سهپسالاران سینمای ایران" خواند و گفت: در دهه 70 وقتی احساس می‌کرد همه باید فیلمسازی کنند، در این حوزه شروع به بسترسازی کرد. در ادامه احساس کرد که یک جشنواره مردمی باید در حوزه سینما شروع به کار کند، بنابراین دنیای تصویر را بنا نهاد. با این توضیح که معتقد بود سینما کلمه نیست بلکه تصویر است، مجله دنیای تصویر را منتشر کرد. او کسی بود که مشعل المپیک سینمای ایران را روشن کرد و برای رسیدن به اهداف سینمای ایران با استراتژی به حرکتش ادامه داد.
 
جعفری جوزانی با اشاره به صراحت بیان و نوشته‌های معلم گفت: شاید برخی از قلم او می‌ترسیدند اما باید گفت علی یکی از تاثیرگذارترین اهالی قلم بود. من هم یکی از عشاق او بودم.
 
در ادامه سعید راد با تاکید بر عشق و رفاقتی که معلم در مواجهه با اهالی سینما نشان می‌داد، اظهار کرد: شاید من و علی حدود 6 بار با هم به بهشت‌زهرا رفتیم اما چه حیف که خیلی زود نوبت به او رسید. او برای خرج کردن عشقی که در وجودش داشت، جشن حافظ را با دشواری‌های زیاد پایه‌گذاری کرد، اما متاسفانه هیچ‌کس به‌خاطر این همه تلاش برای سینمای ایران از او تقدیری نکرد. او آرزو داشت فیلم کوروش را بسازد اما حیف که نشد.
 
ابوالحسن داوودی به عنوان سخنران بعدی در ساختمان شماره 2 خانه سینما گفت: برای نخستین‌بار است که در مراسم ختم یکی از دوستانم باید حرف بزنم فکر می‌کنم، دیگر دیر شده است. اما امروز مطلبی نوشتم که حرفی با خداوند بود تا شاید این شر را از سینمای ایران بردارد؛ «ای خداوند متعال خواهش می‌کنم به فرشته مقربت بگو دست بردارد از سینمای ایران». امید که این سال هرچه زودتر تمام شود چون دیگر سبد سینمای ایران پر شده است.
 
وی افزود: علی مردی پر از زندگی بود و به راستی استحقاق مرگ را نداشت. خیلی‌ها استحقاق مرگ را دارند اما چرا عزرائیل به سراغ آنها نمی‌رود، نمی‌دانم مرگ اشتباه کرد یا علی. بعید بود که به این زودی‌ها از مرگ رودست بخورد. کمال‌طلبی مشخصه بارز او بود بنابراین به‌تنهایی با همه توانش می‌جنگید. در کنار همه ویژگی‌های خوبی که در وجودش داشت، عاشق خانواده بود
 
سیروس الوند در بخش بعدی آیین تشییع پیکر علی معلم گفت: همان تنگ‌نظرانی که از مرگ عباس کیارستمی خوشحال شدند و از جایزه اسکار فرهادی ناراحتند، نسبت به جشن حافظ موضع‌گیری کردند و معلم را به دادگاه کشاندند. اما خوشبختانه ستاره‌هایی چون علی معلم دنباله‌دارند و هنوز کسانی هستند که علی، معلم آنها بود. امیدوارم جشن حافظ (دنیای تصویر) همچنان برگزار شود و انتشار مجله دنیای تصویر نیز ادامه یابد تا حس کنیم همچنان علی زنده است.
 
کامران ملکی، عضو هیئت مدیره خانه‌ سینما در ادامه با اشاره به انتقادات معلم از خانه‌ سینما گفت: امروز آخرین باری است که علی معلم را به این خانه دعوت کرده‌ایم. او دوست این خانه بود هرچند نقدهایی هم داشت که از روی محبت و دلسوزی عنوانشان می‌کرد. کاش به نصایح او عمل کنیم.
 
پس از این سخنرانی‌ها، پیکر علی معلم وارد ساختمان شماره دو خانه سینما شد و جهانگیر الماسی با چشمانی اشک‌بار از سابقه دوستی 35 ساله‌اش با علی معلم گفت.
 
الماسی افزود: باور نمی‌کنم که علی از بین ما رفته باشد و نمی‌دانم در این لحظه باید واقعا چه بگویم اما خدایا این نازنین را بیامرز و به خانواده‌اش عزت بده. باور علی این بود که از رسالت به روحانیت برسیم، علی به‌عنوان یکی از اهالی قلم، منتقدی کاربلد و تهیه‌کننده‌ای توانا، می‌خواست که ما را به همدلی برساند.
 
الماسی در ادامه چند خطی که علی معلم به او هدیه داده بود برای حاضران خواند.
 
علیرضا رئیسیان در این بخش از تشییع پیکر معلم با اشاره به سختی‌هایی که او در راه اعتلای سینمای ایران کشیده بود گفت: وقتی جشن حافظ را برگزار می‌کرد برخی او را با تیغ می‌زدند. مجله‌اش را چند روزی تعطیل کردند. اما او هیچ گاه تسلیم نشد و به کارش ادامه داد. معلم اهل مجیز گفتن نبود. هیچ‌گاه در داوری و قضاوتش مسائل شخصی را وارد نمی‌کرد و همچون سیف‌الله داد جریان‌ساز بود. مطمئنم که امروز فرزاندانش به او افتخار می‌کنند.

در بخش بعد هیوا مسیح، منتقد، شاعر و نویسنده به تلاشگری و مجاهدت معلم در راه فرهنگ و سینمای ایران پرداخت و گفت: حرف زدن درباره علی معلم توان زیادی می‌خواهد اما باید بگویم که من پس از سالها مردی را پیدا کردم که به آنچه می‌گفت ایمان داشت. او یک تنه هزاران تن بود و رنج‌های سینمای ایران را به دوش می‌کشید. خدا هر صد سال مردان چنین مردانی را به زمین هدیه می‌کند امروز گرده‌های فرهنگ ما زخمی است، معلم نهنگی بود که اقیانوس می‌خواست اما در یک حوضچه‌ زندگی کرد و کارهای بزرگی انجام داد.
 
مجید انتظامی، معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از سخنرانان این مراسم بود. انتظامی گفت: امروز همه ما داغداریم. داغدار کسی که دو وجه سینمایی و مطبوعاتی‌اش برای ما قابل توجه است. او با مجله شناخته شده‌اش «دنیای تصویر» کار بزرگی انجام داد. معلم، روزنامه‌نگاری مولف بود. من امیدوارم تا همه ما تلاش کنیم تا سرمایه مطبوعاتی او حفظ شود.
 
امید فرزند علی معلم در این بخش خطاب به حاضران در مراسم گفت: می‌دانم بسیاری از شما از راه‌های دور آمده‌اید اگر بابا الان اینجا بود می‌گفت که احترام همه را نگهدارم. من هم از همه شما به‌خاطر حضورتان سپاسگزارم. پدرم تک‌تک شما را دوست داشت. همه ما تا هستیم قدر یکدیگر را نمی‌دانیم من هم قدر او را ندانستم اما می‌خواهم خطاب به کسانی که خوشحالند بگویم که راه پدرم را ادامه خواهم داد.
 
آذر معیریان، همسر زنده‌یاد معلم در بخش دیگری از مراسم تشییع گفت: ای کسانی که علی سالها به عشق شما تلاش کرد سلام. من هم دست تک‌تک‌تان را می‌بوسم. علی روحم بود از 19 سالگی با او بودم. این چند شب که روحم در خانه نبوده شما کنارم بودید.
 
معیریان با اشاره مطالعات وسیع علی معلم در عرصه فرهنگ و هنر افزود: او اطلاعات زیادی در زمینه سینما داشت، کاش دوربینی بود که از زندگی‌اش فیلمبرداری می‌کردم اما حیف که داشته‌هایش را با خود به زیر خاک برد. علی به مملکتش عشق می‌ورزید. او انسانی بزرگ و شریف بود و هیچ‌گاه نظرات شخصی‌اش را در داوری دخالت نمی‌داد. شب تا صبح کتاب می‌خواند تا بتواند برای هنر هفتم این سرزمین کاری کند.
 
منوچهر شاهسواری در بخش دیگری از این مراسم با اشاره به نام‌ فرزندان علی معلم، ایمان و امید گفت: چه‌قدر بامسما هستند این دو اسم. هیچ‌کدام بدون ایمان و امید راه به جایی نمی‌بریم. سینمای ایران هم با همه فراز و نشیب‌هایش پیام‌آور ایمان و امید است. علی سپیدموی، سپیدروی، سپیدفکر و سپیددل بود و به سینما و ادبیات اشراف داشت.
 
جمشید مشایخی در پایان این مراسم گفت: علی زنده است اما باز هم به شما تسلیت می‌گویم و سپس به یاد معلم شعری خواند.

علی معلم که ۲۳ اسفند به طور ناگهانی بر اثر ایست قلبی، در سن ۵۴ سالگی درگذشت، برای خاکسپاری، از خانه سینما به سمت بهشت زهرا(س) تشییع شد.
 
آیین یادبود زنده‌یاد علی معلم نیز روز جمعه ۲۷ اسفندماه، ساعت ۱۸ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.