به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) مجموعه داستان «شماره ناشناس» نوشته آرش آذرپناه دربرگیرنده 10 داستان کوتاه است که نویسنده علاوه بر داستانگو بودن، برزبان داستان ها هم تاکید دارد. «به هیچ باختن»، «خوف خانه»، «سفر کویری»، «شاعرانه شیر‌ها»، «شب سرد سردار جنگل»، «شماره ناشناس»، «فراموشی فردا»، «قدم زدن در تمام شهرهای جهان»، «گمشده در گرما» و «نقطه‌های تاریک آدم‌ها» نام داستان های این مجموعه است که نشر نیماژ آن را منتشر کرده است.
احمد ابوالفتحی منتقد و داستان نویس که به تازگی رمان «سال سی» از او منتشر شده است، پیش از این درباره «شماره ناشناس» نوشته است: «داستان‌های آرش آذرپناه داستان‌هایی سر صبرند، عجله‌ای برای روایت‌شدن ندارند و پی ایجاد هیجان نیستند. آذرپناه با عدم‌تمرکز بر موقعیت‌های پرماجرا و با کانونی‌کردن تردیدها و حساسیت‌های وسواس‌گونه افراد مانده بر سر دوراهی یا قرارگرفته در وضعیت پرماجرا درام‌هایی جذاب خلق می‌کند که حتی اگر در موقعیتی تراژیک روایت شوند (همچون موقعیت داستان به هیچ باختن) بیش از آنکه تقدیرگرایانه باشند، عیان‌سازنده سختی تصمیم‌گیری هستند. تلاش برای اندیشه‌ورزی در قالب روایت و اجتناب از بازنمایی صرف را در استراتژی روایی نویسنده هم می‌توان دید. چنین است که نویسنده می‌تواند به دستاوردی زبانی از گونه داستان خوف‌خانه دست یابد؛ اینکه در مجموعه‌ای پر از راوی جوان و تحصیلکرده، راوی پیرزن کم‌سواد، یک‌دستی زبانی مجموعه را به هم نریزد و در عین حال زبانش تصنعی هم نباشد.»
سروش مظفرمقدم نیز از دیگر داستان نویسان و منتقدانی است که مجموعه «شماره ناشناس» را بابت مجوعه ای یکدست دانسته است و نوشته است: «داستان‌های این مجموعه خصوصا چهار داستان اولش، نشان از خلاقیت و بداعت نویسنده دارد. آرش آذرپناه از بازی‌های زبانی و نحوی به دور است. سالم می‌نویسد و تمرکزش بیشتر بر ساخت فضا و آفریدن تدریجی شخصیت‌هاست. داستان‌هایی مانند خوف خانه و سفر کویری از این دسته‌اند. داستان نخست مجموعه، قدرتمند نیست؛ شگردهایی لو رفته دارد و البته از یک‌سوم ابتدایی داستان قابل حدس زدن است. داستان‌هایی مانند شب سرد سردار جنگل و گمشده در گرما بر همین اساس هستند. حادثه در داستان‌های آذرپناه به شکلی حساب شده و کلاسیک رخ می‌دهد. گویا نویسنده از نابهنگامی قدری واهمه دارد. پس داستان‌هایش هم داستان‌هایی حساب شده و از پیش اندیشیده شده هستند. آذرپناه ماکسیمالیست است، زیاد می‌نویسد و به نظرم بخش‌های قابل‌توجهی از توصیفات یا دیالوگ‌هایش قابل تعدیل هستند. گاه این زیاده‌گویی، به بدنه داستان‌ها آسیب جدی وارد می‌کند. می‌توان گفت آذرپناه نویسنده چندان جسوری نیست اما به کار خویش مسلط است؛ می‌تواند خواننده را به تدریج با حوادث و آدم‌هایش درگیر کند به صورتی که مخاطب از نوشته‌هایش لذت ببرد. آذرپناه در بازتولید لحن و سبک سخن‌گفتن آدم‌هایش مهارت دارد. شخصیت‌های داستان‌های او گاه نه قهرمانند، نه ضدقهرمان که این ایهام عمدی می‌تواند کارکرد خوبی داشته باشد. در مجموع آرش آذرپناه نویسنده‌ای است مدرنیست و اصولی و می‌توان از داستان‌هایش لذتی وافر برد.»
به گزارش ایبنا، رمان های«کسی گلدان‌ها را آب نمی‌دهد» و «چرم زمان ساز» آثار داستانی دیگر این نویسنده جوان اهوازی است که هر دو در نشرچشمه منتشر شده است. رمان«زوال» و اثر تحقیقی «تاریخ تحلیلی داستان کوتاه فارسی» آماده انتشار این داستان نویس است.
احمد ابوالفتحی منتقد و داستان نویس که به تازگی رمان «سال سی» از او منتشر شده است، پیش از این درباره «شماره ناشناس» نوشته است: «داستان‌های آرش آذرپناه داستان‌هایی سر صبرند، عجله‌ای برای روایت‌شدن ندارند و پی ایجاد هیجان نیستند. آذرپناه با عدم‌تمرکز بر موقعیت‌های پرماجرا و با کانونی‌کردن تردیدها و حساسیت‌های وسواس‌گونه افراد مانده بر سر دوراهی یا قرارگرفته در وضعیت پرماجرا درام‌هایی جذاب خلق می‌کند که حتی اگر در موقعیتی تراژیک روایت شوند (همچون موقعیت داستان به هیچ باختن) بیش از آنکه تقدیرگرایانه باشند، عیان‌سازنده سختی تصمیم‌گیری هستند. تلاش برای اندیشه‌ورزی در قالب روایت و اجتناب از بازنمایی صرف را در استراتژی روایی نویسنده هم می‌توان دید. چنین است که نویسنده می‌تواند به دستاوردی زبانی از گونه داستان خوف‌خانه دست یابد؛ اینکه در مجموعه‌ای پر از راوی جوان و تحصیلکرده، راوی پیرزن کم‌سواد، یک‌دستی زبانی مجموعه را به هم نریزد و در عین حال زبانش تصنعی هم نباشد.»
سروش مظفرمقدم نیز از دیگر داستان نویسان و منتقدانی است که مجموعه «شماره ناشناس» را بابت مجوعه ای یکدست دانسته است و نوشته است: «داستان‌های این مجموعه خصوصا چهار داستان اولش، نشان از خلاقیت و بداعت نویسنده دارد. آرش آذرپناه از بازی‌های زبانی و نحوی به دور است. سالم می‌نویسد و تمرکزش بیشتر بر ساخت فضا و آفریدن تدریجی شخصیت‌هاست. داستان‌هایی مانند خوف خانه و سفر کویری از این دسته‌اند. داستان نخست مجموعه، قدرتمند نیست؛ شگردهایی لو رفته دارد و البته از یک‌سوم ابتدایی داستان قابل حدس زدن است. داستان‌هایی مانند شب سرد سردار جنگل و گمشده در گرما بر همین اساس هستند. حادثه در داستان‌های آذرپناه به شکلی حساب شده و کلاسیک رخ می‌دهد. گویا نویسنده از نابهنگامی قدری واهمه دارد. پس داستان‌هایش هم داستان‌هایی حساب شده و از پیش اندیشیده شده هستند. آذرپناه ماکسیمالیست است، زیاد می‌نویسد و به نظرم بخش‌های قابل‌توجهی از توصیفات یا دیالوگ‌هایش قابل تعدیل هستند. گاه این زیاده‌گویی، به بدنه داستان‌ها آسیب جدی وارد می‌کند. می‌توان گفت آذرپناه نویسنده چندان جسوری نیست اما به کار خویش مسلط است؛ می‌تواند خواننده را به تدریج با حوادث و آدم‌هایش درگیر کند به صورتی که مخاطب از نوشته‌هایش لذت ببرد. آذرپناه در بازتولید لحن و سبک سخن‌گفتن آدم‌هایش مهارت دارد. شخصیت‌های داستان‌های او گاه نه قهرمانند، نه ضدقهرمان که این ایهام عمدی می‌تواند کارکرد خوبی داشته باشد. در مجموع آرش آذرپناه نویسنده‌ای است مدرنیست و اصولی و می‌توان از داستان‌هایش لذتی وافر برد.»
به گزارش ایبنا، رمان های«کسی گلدان‌ها را آب نمی‌دهد» و «چرم زمان ساز» آثار داستانی دیگر این نویسنده جوان اهوازی است که هر دو در نشرچشمه منتشر شده است. رمان«زوال» و اثر تحقیقی «تاریخ تحلیلی داستان کوتاه فارسی» آماده انتشار این داستان نویس است.
نظر شما