او در کودکی مادرش را از دست میدهد و تا 18 سالگی در پرورشگاه زندگی می‌کند. این نویسنده نیجریه‌ای در مطلبی که برای روزنامه هافینگتون‌پست نوشته، نویسنده شدن را مرهون تنهایی‌اش عنوان کرده و به بقیه توصیه می‌کند برای فرار از تنهایی به نویسندگی روی بیاورند. وی اعتقاد دارد نوشتن انسان را از تنهایی و افسردگی نجات میدهد.
وی در این مطلب نوشته : «از زمان کودکی هنگامی که در پرورشگاه بزرگ می‌شدم در رختخواب هیچ چیزی نمی‌توانست به غیر از نوشتن مرا از تنهایی نجات دهد. در تنهایی‌هایم، وقتی شخصیت‌های داستانی را خلق می‌کردم دیگر احساس تنها بودن نداشتم. این شخصیت‌ها همراه من بزرگ می‌شدند و من دیگر تنها نبودم. نویسندگی یکی از بهترین راه‌های بیان احساسات و جلوگیری از آمدن فکرهای منفی به ذهن است.»
لولا جایه در سال 2017 میلادی رمانی به نام «خواهران یتیم» (انتشارات ایبوری پرس) را منتشر کرد که در آن از تجربیاتش در مورد تنهایی و نویسندگی صحبت می‌کند. این رمان داستان سه دختر سیاه پوست در پرورشگاه را روایت می‌کند که مجبور هستند در شرایط پرورشگا هم درس خوانده و هم به نویسندگی خود ادامه دهند.
نوشتن یک ابزار بسیار مهم در کمک به دور شدن از مشکلات روزمره زندگی است و همانطور که جایه می‌گوید، او از دست دادن مادرش و همچنین دایه‌اش را با نوشتن تسکین داده است. وی اعتقاد دارد نوشتن تجربیات شخصی به دیگران کمک می‌کند از این شرایط سخت دور شوند. به خاطر همین است که نوشتن یک ابزار قدرتمند محسوب می شود.
نظرات