به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «گام به گام با محمد(ص)» حاصل کوشش و تلاش علی اوسط شعبانی است که با استفاده از منابع معتبر و صحیح گرآوری شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. نويسنده معتقد است كه محمد(ص) مرد جهاد بود، ولى يك صلح‌طلب واقعى هم بود و براى اثبات صلح‌طلب بودن آن حضرت، نمونه‌هایى را ذكر مى‌كند. به نظر نويسنده، اديان بزرگ توحيدى، پيامبران و اهل بصيرت، ديدگاه بسيار نزديكى در مورد خدا كه وجودى متعالى و حقيقت نهايى مى‌نامندش، دارند. چنان که به باور وى، محمد(ص) داراى چنين تجربه‌اى بوده و كمك شايان و ارزشمندى به تجارب معنوى بشر كرده است.

نویسنده در این کتاب كوشيده است تا دوره‌هاى مختلف زندگی پيامبر اكرم(ص) را از میلاد حضرت رسول(ص)، وقایع مهم شب میلاد آن حضرت، دوران شیرخوارگی ایشان، دیدار با مادر، سفر به یثرب، هواداری شجاعانه، مقابله با فرعون مکه، خواستگاری خدیجه از محمد(ص)، در مرز 40 سالگی، بعثت پیامبر(ص) و... را بیان کند. در ادامه گفت‌وگو با نویسنده این کتاب را می‌خوانید.

کتاب گام به گام با محمد به بیان کدام ویژگی‌های رفتاری پیامبر(ص) پرداخته و شناخت آن حضرت چه لزومی دارد؟
خداوند در قرآن کریم، اخلاق پیامبر(ص) را عظیم خوانده است و پیامبر(ص) نیز می‌فرماید: (من برای این مبعوث شدم که فضایل اخلاقی را تکمیل کنم) در نظر پیامبر(ص) فقیر یا غنی، سیاه‌پوست یا سفیدپوست فرقی ندارد، فقط کسی که بیشتر از همه تقوای الهی داشته باشد مثل سلمان فارسی، ابوذر و مقداد و ... از ارزش بیشتری برخوردار است. انسان فقط توسط تقوا هم در دنیا و هم در آخرت سعادتمند می‌شود، لذا در آیات و روایات درمورد تقوا آمده است که هرچقدر بر همدیگر سبقت بگیرید باز هم کم است و خداوند پیامبرش را برای جهانیان رحمت معرفی می‌کند که نه تنها برای مسلمانان بلکه برای تمام جهانیان رحمت است.

با توجه به اینکه کتاب «گام به گام با محمد(ص)» به دوران زندگی ایشان از کودکی تا بزرگسالی پرداخته است، کدام ویژگی حضرت محمد(ص) را به عنوان ویژگی منحصر بفرد ایشان در دوران خردسالی بیان می‌کند؟
حلیمه، دایه پیامبر(ص) در رابطه با دوران خردسالی آن حضرت می‌گوید، هیچ کودکی را پاکیزه‌تر از محمد(ص) ندیدم و این همان سفارش پیامبر(ص) است که می‌فرماید: (نظافت جزء ایمان است) یا اینکه می‌گوید هیچ کودکی را مثل محمد ندیدم که همیشه بر لبانش لبخندی از مهر نقش می‌بست.

پیامبر(ص) بسیار هوشیار بود و مثل مردان قبیله فصیح و رسا سخن می‌گفت. بسیار راستگو بود و حتی پس از مبعوث شدن، مشرکان او را دروغگو خطاب نمی‌کردند، بلکه بخاطر تعصب نابجا، رسالت پیامبر(ص) را انکار می‌کردند که چرا یک بچه یتیم، پیامبر باشد در حالیکه بچه‌های ما از نظر ثروت و قدرت بالاتر از وی هستند و این تعصب بیجا نتیجه پیروی از شیطان است.

حضرت علی(ع) در خطبه 192 نهج‌البلاغه می‌فرماید: (شیطان بر آدم(ع) به جهت خلقت او از خاک و تکیه به اصل خودش که از آتش است دچار تعصب بیجا شد، فخرفروشی کرد و مغرور شد. آیا نمی‌نگرید که خدا بخاطر خودبزرگ‌بینی شیطان او را کوچک ساخت و بخاطر بلندپروازی او را پست و خوار کرد.)

امانتداری و راستگویی حضرت محمد(ص) نیز در میان دوست و دشمن زبانزد بود. امام صادق(ع) فرمودند: (خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر به راستگویی و ادای امانت و امانتداری)، معلوم می‌شود، این دو رکن اصلی هر بشر است تا او را به خداوند برساند. همچنین درمورد امانتداری، امام سجاد(ع) فرمود: (آن شمشیری که شمر، سر پدرم امام حسین(ع) را جدا کرد اگر در نزد من به امانت بگذارند من آن را دوباره به صاحبش برمی‌گردانم) پیامبر اسلام(ص) هم دو امانت به ما تحویل داده است و روز قیامت از ما طلب می‌کند، ما باید مواظب باشیم که چگونه از این دو امانت گرانبها که یکی قرآن و دیگری عترت است محافظت کنیم.



دین پیامبر(ص) قبل از اسلام چه بوده است؟ دین‌های قبلی چه خلاء‌ای داشت که خداوند با فرستادن حضرت محمد(ص) نعمت را بر بشریت کامل کرد؟
دین پیامبر(ص) دین حنیف بود. خداوند در آیه 125 سوره نساء می‌فرماید: (و دین و آیین چه کسی بهتر از آن کسی است که خود را تسلیم خدا کرده در حالیکه نیکوکار است و از آیین ابراهیم حق‌گرا پیروی کرده است؟ و خداوند ابراهیم را به دوستی خود برگزید)، همچنین در آیه 19 سوره آل عمران آمده است: (همانا دین مورد پذیرش نزد خداوند، اسلام است)، در آیه 67 سوره آل عمران آمده است: (ابراهیم نه یهود بود و نه نصرانی بلکه او فردی حق‌گرا و تسلیم خدا بود و هرگز از مشرکان نبود)، دین ابراهیم یکتاپرستی بود (دین حنیف) یعنی به کسی گفته می‌شود که در مسیر حق است. حضرت ابراهیم(ع) اولین بت‌شکن تاریخ است و یکتاپرست بود و پیامبر(ص) هم از نسل این بزرگمرد تاریخ است.

به فرموده قرآن بهترین دین در نزد خداوند همان دین اسلام است. اما باید قبول کرد نمی‌شود گفت که پیامبر(ص) قبل از بعثت خود به هیچ دینی وابسته نبوده، تمامی انسان‌ها در هر عصری به یک دین متصل هستند.

نسل پیامبر(ص) به حضرت اسماعیل و ابراهیم می‌رسد. دین حضرت ابراهیم(ع) همان دین تسلیم شدن در برابر خداوند متعال است و آن حضرت با تمام وجود خود پیرو دین بود که می‌توان گفت همان دین اسلام را راه‌اندازی می‌کرد تا به وقت معین صاحب دین مبعوث شود که تمام پیامبران الهی آمدن آخرین پیامبر را خبر داده‌اند.

حضرت ابراهیم(ع)، خلیل‌الله و حضرت محمد(ص) حبیب‌الله بود. حضرت اسماعیل(ع) ذبیح‌الله لقب گرفت و امام حسین(ع) در کربلا شهید شد. حضرت ابراهیم(ع) اولین بت‌شکن تاریخ و حضرت علی(ع) اولین بت شکن تاریخ صدر اسلام به امر رسول اکرم(ص)، حضرت ابراهیم(ع) قهرمان توحید شد و حضرت زینب(س) قهرمان کربلا شد.

در بخشی از این کتاب به موضوع مبعث اشاره شده است، درباره مبعث آنچه همیشه مورد سؤال بوده، بحث وحی است، نصر حامد ابوزید متفکر مصری در نظریه‌ای درباره قرآن و وحی متفاوت سخن می‌گوید و حتی متفکرانی مثل سروش بعدها قرائت نبوی را مطرح می‌کنند. با توجه به احادیث و استدلال‌های موجود چگونه می‌توان به این حقیقت دست پیدا کرد و واقعیت آن را درک کرد؟
در سوره نمل آیه 65 آمده است: (در پاسخ مشرکانی که می‌گویند، قیامت کی برپا می‌شود؟ بگو کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند غیب نمی‌دانند جز خدا)، پیامبر(ص) را خداوند رحمة‌اللعالمین می‌خواند و بسیار دوست می‌دارد، ولی می‌فرماید: بگو (علم غیب) فقط در نزد خداست.

علم غیب را خداوند به هرکه بخواهد عنایت می‌کند، مثل اینکه انبیاء و اولیاء الهی خبر از شهادت امام حسین(ع) را در زمان‌های مختلف داده‌اند. خداوند در سوره هود آیه 49 می‌فرماید: ای پیامبر این‌ها از اخبار غیبی است که ما آنها را به تو وحی می‌کنیم و پیش از این نه تو و نه قوم تو از آنها خبری نداشتید. بنابراین وحی و علم غیب هدیه خداست و به هرکه بخواهد و راضی باشد، عنایت می‌کند.

خداوند هدف از خلقت خود را در قرآن کریم چنین بیان فرموده که (من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند) قطعاً هر انسانی هم در شروع کارهای خود یک اهدافی دارد و می‌خواهد در اهداف خود پیروز شود و رشد کند، ولی آن هدفی نتیجه می‌دهد که فقط برای رضایت خدا باشد. همانطور که 124 هزار پیامبر فقط به قصد رضایت خداوند تلاش کرده‌اند و لذا امام حسین(ع) در گودی قتلگاه عرض می‌کند که خدایا راضیم به رضای تو.

خداوند اگر زحمات بندگانش را قبول کند به آن بنده خود چنان پاداش می‌دهد که فرشتگان آسمان به آن غبطه می‌خورند. حضرت ابراهیم(ع) بعد از تجدید بنای خانه کعبه عرض می‌کند خدایا از ما قبول بفرما و حضرت زینب(س) وقتی در کنار بدن قطعه قطعه شده برادرش می‌رسد عرض می‌کند خدایا این اندک قربانی را از ما قبول بفرما. رسول اکرم(ص) و اهل بیت(ع) این گونه به ما یاد داده‌اند که هرکاری انجام می‌دهیم فقط برای رضای خداوند باشد. در شرایط حال حاضر با توجه به شیوع بیماری کرونا جای تشکر از همه کسانی دارد که شبانه‌روز به فکر هموطنان خودشان هستند و در بیمارستان‌ها تلاش می‌کنند، امید است زحمات آنها مورد تأیید امام زمان (عج) قرار بگیرد.