نسخه ادبی پرتغال از بازی exquisite corpse (که در آن هر شرکت‌کننده با رعایت مجموعه‌ای از قوانین چیزی به ترکیب قبلی اضافه می‌کند) اولین بار به ذهن آنا مارگاریدا دی کاروالو، نویسنده برنده جایزه رسید. وقتی پرتغال هم مثل بسیاری از کشورها قرنطینه شد، او نویسندگان دیگر را با پیشنهاد همکاری در نوشتن یک رمان دنباله‌دار به چالش کشید. بیش از ۴۰ نفر این دعوت را پذیرفتند. داستان آنها با گروهی از دانشمندان آغاز می‌شود که به دنبال درمان ویروسی هستند که باعث یک بیماری همه‌گیر جهانی شده است.
دی کاروالو می‌گوید: «این شرایط برای ما نویسنده‌ها طبیعی و حتا شاید خوب باشد که همه‌جا بسته باشد و بتوانیم روی نوشتن کتاب‌هایمان تمرکز کنیم. اما وقتی مجبور به انجام چنین کاری هستیم، وقتی خود را زیر فشار فاجعه‌ای در این مقیاس می‌بینیم، من فکر می‌کنم آن چیزی که می‌توانست زمانی ایده‌آل برای نوشتن باشد به شرایطی شدیدا خفه‌کننده تبدیل می‌شود. درنتیجه به جای اینکه خودم را وقف کتاب خودم کنم و یک دفتر خاطرات قرنطینه‌ای درست کنم، فکر کردم شاید جالب‌تر باشد که به‌وسیله ادبیات، دیوارهای اطرافمان را بشکنیم و انزوای اجتماعی را دور بزنیم.»
نویسندگان این اثر که شامل افراد تحسین‌شده‌ای نظیر گابریلا رویو تریندید، افونسو ریس کبرل و نارا ویدال هستند می‌بایست هر روز ظهر فصل جدید را منتشر کنند. این داستان دنباله‌دار قرار است با فصلی از لوئیزا کاستا گومز، برنده جایزه کامیلو کاستلو برانکو (از جوایز معتبر ادبی پرتغال) به پایان برسد.
نویسندگان این پروژه در بیانیه مشترک خود نوشتند: «برای ما سنگر ساختن از کاناپه خانه‌هایمان کافی نبود. به رغم وضعیت آخرالزمانی کنونی ما می‌خواهیم نشان بدهیم که هنوز اینجا و در ارتباط با مردم هستیم. ما بدون تور ایمنی کار می‌کنیم، بدون زمانی برای ویرایش، تجدیدنظر، تامل ... در حال حاضر فقط می‌خواهیم راه فراری به‌سوی سرچشمه الهام ارائه بدهیم. و یک روز، به محض تمام شدن این بیماری همه‌گیر، آزادانه الهام‌بخش باشیم. وقتی دنیا دوباره باز شود، ما اینجا خواهیم بود تا با آغوش باز از شما پذیرایی کنیم.»
این پروژه با نام «بز الهام‌بخش» اکنون در سطح بین‌المللی در حال انتشار است، با ترجمه به زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، اسپانیایی، هلندی و حالا انگلیسی توسط جمعی از مترجمان برجسته ازجمله مارگارت ژول کاستا، دنی هان و فرنک وین.
ویکتور میدوکرافت که تیم مترجمان انگلیسی را گرد آورده می‌گوید این پروژه در پرتغال توجه بسیاری را به خود جلب و در یک ماه ۱۵۵۰۰ دنبال‌کننده در فیس‌بوک پیدا کرد و حالا نویسندگان آن در حال نزدیک شدن به پایان داستان هستند. نسخه انگلیسی آن، «بز طلیعه» از ۱۳ آوریل تاکنون به‌صورت روزانه منتشر شده است.
او می‌گوید: «هر نویسنده نگاهی تازه به موضوع و شخصیت‌های این داستان دارد و یکی از جالب‌ترین چیزها به نظر من این است که ترس‌ها و نگرانی‌های روزانه هر فرد در متنی که نوشته می‌شود رخنه کرده و مستند جذاب و گیرایی از زندگی در قرنطینه می‌سازد.»
در فصل‌های اخیر ربات انسان‌نمایی به نام ریبوریدو وارد داستان می‌شود که تنها کاری که انجام می‌دهد گسترش ترس در میان خانه‌نشینان است، در حالی که ویروس جهش یافته و قربانیان خود را بسیار به نور خورشید حساس می‌سازد.
هنرمندان تصویرساز نیز در حال ساخت کارهایی هستند که در کنار هر فصل نمایان شود. میدوکرافت می‌گوید: «در این زمانه تیره و تار به نظر می‌رسد پروژه‌های مشترک مثل این راهی برای پیوند ما به یکدیگر است. این واقعیت که ۴۶ مترجم و چندین ویراستار بدون هیچ چشم‌داشتی وقت خود را صرف این کار کرده‌اند تا به کمک این پروژه الهام‌بخش پرتغالی بیایند نمونه‌ای درخشان از روح جاری در این قرنطینه است.»
دی کاروالو که از این ترجمه‌ها استقبال کرده می‌گوید: «پرتغال با وجود دارا بودن زبانی که توسط میلیون‌ها نفر در تمامی قاره‌ها صحبت می‌شود، ادبیاتی منزوی دارد. شکستن مرزهای فرهنگی که ما را احاطه کرده بسیار دشوار است. به همین دلیل است که از فهمیدن اینکه دنیا می‌تواند ما را بخواند و با ما آشنا شود و نمونه کوچکی از ادبیات معاصر پرتغال و هنر معاصرمان را ببیند بسیار خوشحال شدیم.»
نظر شما